ละครชีวิต

สุนทรวิทย์

ฉากหนึ่ง  เอ็ดอึงนัก			
   คนคึกคัก  ทักทายลั่น
			เหล้ายา  สารพัน		
 		เลี้ยงรับขวัญ  กันวุ่นวาย
	
       			เจ้าภาพ  อาบเปรมปรีดิ์	
  	กล่าววจี  ดีใจหาย
			ภรรยา  คลอดลูกชาย				
   สมมุ่งหมาย  ในกระมล
			
        	เค้าหน้า-ตาคมคาย	
 		เหมือนลูกไม้  ไม่ไกลต้น
			บรรจบ  ครบเจ็ดคน	
			คงมิพ้น  ทนพะนอ
    				มุ่งมาด  คาดหวังไว้
			เมื่อเติบใหญ่  ให้เรียนหมอ
			ชาย,หญิง  แตกกิ่งกอ		
 		ควรมีหน่อ  พอพึ่งพิง
	
     			งานเลี้ยง  เงียบเสียงแล้ว	
  	ฝันเพริศแพร้ว  พลอยแผ่วนิ่ง
			วิถี  ชีวิตจริง			
 		พลิกผันยิ่ง  กว่าสิ่งใด
						       
           ***********
				    ฉากสอง  มองเงียบเหงา
 		สองผู้เฒ่า  เศร้าโหยไห้
			ร้อน,หนาว  ปวดร้าวใจ		
  	ไม่มีใคร  อยู่ใกล้ตัว
		
      		ตา,ยาย  ใจละเหี่ย
			ซมดักเดี้ย  ทั้งเมีย,ผัว
			ดวงตา  แถมพร่ามัว
			ทุกข์พันพัว  นัวกังวล
	
     			ลูกเต้า  เขาทิ้งขว้าง
			ปล่อยให้อ้าง-ว้างขัดสน
			เวรกรรม-หนอจำทน
			คงหมองหม่น  จนสิ้นลม
	
    			ชะตา  ช่างอาภัพ	
		ขาดแคลนทรัพย์  โรคทับถม
		งันงก  อกระทม	
		นอนร้องห่ม  ตรมฤทัย
	
   			เช้า-เย็น  เห็นสวดมนตร์	
  	ขอกุศล  บันดลให้
			ชีวี  ที่ร่ำไร				
  	จงสิ้นขัย  โดยไวพลัน
	     ***********
				    ครรลอง  สองตัวอย่าง	
 		ดูแตกต่าง  ห่างมหันต์
			บอกไป  ใครเชื่อกัน		
 		สองฉากนั้น  มันเรื่องเดียว
	
    			ฝันใฝ่  ในพ่อ,แม่
			หวังยามแก่  ลูกแลเหลียว
			ผูกพัน  ฉันกลมเกลียว				
   มิต้องเปลี่ยว  อยู่เดียวดาย
			
      	ลูกหลาย  กลับไม่เลี้ยง	
 		มักหลีกเลี่ยง  ทำเบี่ยงบ่าย
			เยี่ยงนี้  มีมากมาย		
 		เช่นตา,ยาย  ในละคร