พร่ำ

เสี้ยว

อันความนึกคิดระทดท้อห่างวิสัย
ผิไม่ชอบใจใส่สีให้ศักดิ์สูญ
รักล้นอนธการเผาผลาญให้อาดูร
อคติสถุลทูนเทิดไว้ให้เดียวดาย
อันปรานีผิซ่อนซ้อนให้เร้นลึก
มาดไว้จะสำนึกผนึกไว้เหมือนหาย
แล้วเด็ดปีกฉีกลำปล้องให้ตัวตาย
น้ำตาทะลักทะลายแม้นเลือดนอง
เจ็บสิหนอใจใครจะไม่เจ็บ
หนาวสิจะเหน็บเบื้องในสุดสนอง
ผิแววว้างทอดเปล่ายังกรีดร้อง
จะกู่กว้างดังทำนองสะท้านย้ำ				
comments powered by Disqus
  • โคลอน

    2 พฤศจิกายน 2554 15:01 น. - comment id 1213537

    11.gif36.gif11.gif
    
    สบายดีมั๊ย น้องสาว36.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน