ตอนฉันมี เงินร้อย ดูน้อยนัก พอประจักษ์ หลักพัน นั่นจิ๊บจ้อย ครั้นมีหมื่น มีแสน กลับแหงนคอย หน้าละห้อย จดจ่อ รอเงินล้าน จากหนึ่งล้าน เป็นสิบ หยิบนานเข้า เริ่มดูเบา คิดกำ-เริบเสิบสาน หมายร้อยล้าน พันล้าน สำราญการ ทะเยอทะยาน มิจบ มุ่งรบรา วันวันหน้า หมองคล้ำ ดำเคร่งเครียด กระฟัดกระเฟียด พันตู สู้ปัญหา เดี๋ยวเรื่องนี้ เรื่องนั้น ผลัดกันมา มันคุ้มค่า ไหมหนอ ก็แปลกใจ เพียรถามตน ไฉน เหนื่อยไม่สิ้น แม้ทรัพย์สิน อดุลย อสงไขย ตายแล้วก็ หมดสิทธิ์ คิดนำไป แค่กินใช้ ไยขันแข่ง เหมือนแย่งชิง รู้ทั้งรู้ ซาบซึ้ง ถึงเหตุผล กลับเตือนตน มิได้ ในสักสิ่ง ความอยากได้ มักมาก ห้ามยากจริง รังแต่ยิ่ง หมกมุ่น ยิ่งรุนแรง
22 ตุลาคม 2554 12:03 น. - comment id 1211935
ก็ยังไม่บรรลุโสดาบัน ไม่หวังขั้นนิพพานผ่านจุดหมาย จึงขอกิน เกียรติ กาม ความสบาย หลังความตายคืออะไรฉันไม่รู้
22 ตุลาคม 2554 12:06 น. - comment id 1211936
ก็จริงครับแต่เอาแต่พอประมาณนะครับจะได้ไม่หน้าดำคร่ำเคร่งไงครับ
22 ตุลาคม 2554 15:40 น. - comment id 1211976
กิน เกียตร กาม ตามประสาสามัญชน เราทุกคนต้องดิ้นรนหัวชนสู้ แขนไม่ง่อยขาไม่งอต้องรอดู ว่าจะสู้อย่างไรในภายหน้า บางจำพวกกินแล้วก็กินอีก จนปากฉีกยังโกยเข้าอย่างโหยหา เกีตรมีแล้วก็อยากมีให้เพิ่มมา กามตัณหาไม่หยุดหย่อนไม่ผ่อนปรน เอาอย่างที่พอดีอย่างพี่บอก กินแค่พอไม่สำรอกไม่ฉ้อฉล เกียตรความดีมีให้งามทั่วสากล กามไม่รนร้อนเร่าด้วยเข้าใจ แต่ไงก็รักพี่สุนทรนะ
22 ตุลาคม 2554 15:59 น. - comment id 1211977
พอแค่แบบทำงานตามความสามารถค่ะ เป็นมนุษย์กินเงินเดือน อยู่แบบสบายตามกำลัง ไม่คดโกงใคร ไม่ผิดศีลข้อไหน โดยเฉพาะข้อสี่ มีกามแบบไม่ประพฤติผิดศีลธรรม
22 ตุลาคม 2554 16:36 น. - comment id 1211979
ขอบคุณทุกความเห็นครับ ตอนอยู่ก็ทำดีที่สุดละกัน อย่างน้อยก็ภาคภูมิใจได้ ส่วนฐานะใดก็มีความสุขได้ถ้าใจรู้จักอิ่มครับ แฮะๆ พูดไปงั้น เครียดกับการทำมาหากินชิบเป๋ง
22 ตุลาคม 2554 18:18 น. - comment id 1211986
โอ น้องไม่เคยเครียดเรื่องทำมาหารับประทานเลยพี่วิทย์ น้องเล่นเน็ตอย่างสุขสบายอารมณ์ คือตามเม้นต์อย่างเดียว ทำไงได้ อิ่มทิพย์นี่
22 ตุลาคม 2554 18:54 น. - comment id 1211987
โชคดีจัง ทำบุญด้วยอะไรถึงสุขสบายอย่างนี้
22 ตุลาคม 2554 19:43 น. - comment id 1211989
ทำบุญด้วยรอยยิ้มจ๊ะ
22 ตุลาคม 2554 20:14 น. - comment id 1211999
คงยิ้มหวานน่าดู
22 ตุลาคม 2554 21:38 น. - comment id 1212013
แน่นอน
23 ตุลาคม 2554 08:47 น. - comment id 1212081
พี่วิทย์ขรา น้องขอกลอนตาหลกๆๆๆๆหน่อยจ๊ะ บรรยากาศชักหมองหม่นคนเคร่งเครียด เศร้าพิลึก ความสุขจมน้ำหมดยังมะรุ ขอกลอนพี่วิทย์ตาหลกประมาณขำกลิ้งจนหัวใจวายไปเลย นี่เป็นคำสั่งจากประธานศภป.น้องเม้ยจ๊ะ จุฟฟฟฟ
23 ตุลาคม 2554 09:15 น. - comment id 1212094
ลองดูนะครับ เคยย้อนกลับไปดูกลอนบทแรกๆที่ผมพึ่งมาเล่นไม้ครับ นั่นละตลกเยอะเลยครับ ถ้าจะนำมาลงใหม่จะถูกต่อว่าหรือเปล่าไม่รู้
24 ตุลาคม 2554 14:38 น. - comment id 1212412
ถ้าคนเรารู้จักพอ ชีวิตคงไม่วุ่นวายแบบนี้หรอกเนอะ ^^
25 ตุลาคม 2554 06:31 น. - comment id 1212501
เป็นเรื่องจริงครับ