โรยราร่วงเร็วรวด กวดสังขาร เก่าเกินการกอบก่อ ต่อวิถี หิ้วโหนหอบโหยหา มานานปี ทอดท่วงทีท้อแท้ ยามแก่ตัว กาลก่อนแกร่งกล้าเกิน เพลินสนุก ป่ายปีนปลุกปราดเปรียว เที่ยวท่องทั่ว ยามแย่หยอดหยูกยา หูตามัว พ้นพันพัวพ่ายแพ้ แก่วันวัย คราครั้งคนแคล่วคล่อง มิตรองตรึก นั่งเน้นนึกเนานา อายุขัย ปมปรวนแปรป่นปี้ ชีวาลัย ด้วยดูดายดื้อดึง จึ่งเสียการ
สุนทรวิทย์ 13 ต.ค. 2554 11:28 น. - ID 142146 
674
2
0
13 ตุลาคม 2554 11:32 น. - comment id 1211087
แต่งครั้งแรกอีกเหมือนกัน แต่งได้แค่นี้เองครับแต่งยาวไม่ไหวมันยากเกินความสามารถครับ ต้องพึ่งพาผู้รู้อีกแล้วครับท่าน กรุณาช่วยแนะนำและชี้จุดผิดพลาดด้วยนะครับ คุณคนกุลา คุณคนกรุงศรีช่วยติวหน่อยครับ ขอบคุณครับ
13 ตุลาคม 2554 19:02 น. - comment id 1211106
ผมว่าแค่นี้ ก็ไพเราะและได้เนื้อหาเพียงพอแล้วครับ
13 ตุลาคม 2554 19:12 น. - comment id 1211109
ขอบคุณมากครับ แต่ยังนึกว่าน่าจะมีที่ผิดพลาดบ้างนะครับ ติได้นะครับผมเห็นเป็นเรื่องปกติไม่ต้องเกรงใจนะครับ ขอบคุณอีกครั้งครับ
14 ตุลาคม 2554 01:29 น. - comment id 1211124
ไพเราะยิ่งนัก
14 ตุลาคม 2554 06:13 น. - comment id 1211128
14 ตุลาคม 2554 11:19 น. - comment id 1211154
............ ไพเราะจ้า ติงนิดหนึ่ง กลอนบทที่ 3 วรรคแรก คราครั้งคนแคล่วคล่อง มิตรอง ตึก น่าจะเป็น คราครั้งคนแคล่วคล่อง มิตรอง ตรึก ...................
14 ตุลาคม 2554 14:07 น. - comment id 1211171
ขอบคุณที่เตือนครับ พิมพ์ผิดครับเดี๋ยวจะแก้ไขครับ
15 ตุลาคม 2554 14:24 น. - comment id 1211299
แวะมาเยี่ยมชม..และให้กำลังใจกันค่ะ..
15 ตุลาคม 2554 17:51 น. - comment id 1211313
ขอบคุณครับ เขียนมาแบ่งปันความรู้กันบ้างนะครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
