นางแก้ว

สุนทรวิทย์

ฉันได้สิ่ง  ล้ำค่า  มหาศาล
   ฟ้าประทาน  ศุภางค์  นางอิตถี
			ดวงสมร  ละมุน  กุลสตรี
			ให้ฉันมี  ยอดพธู  คู่ชีวิต
				
             ชาติก่อนคง  สร้างกุศล  ผลบุญหนัก
			เทพประจักษ์  จึงอุ้มสม  พรหมลิขิต
			เสกนงคราญ  ประเสริฐ  เลิศสัมฤทธิ์
			นฤมิต  นำพา  มาเกื้อกูล
				
             ดุจมณี  แวววาว  พราวคับโลก
			ดับทุกข์โศก  สลาย  มลายสูญ
			ดั่งโคมทอง  ส่องสว่าง  ทางจรูญ
			ควรเทิดทูน  ยิ่งแล้ว  ดังแก้วตา
				
            ทรัพย์สมบัติ  ใดใด  ในพิภพ
			รวมบรรจบ  ประดัง  ยังน้อยค่า
			มิเทียมหนึ่ง  ส่วนล้าน  เปรียบกานดา
			ภริยา  สุดรัก  สุดภักดี
				
            แม้โฉมงาม  โฉมเด่น  เห็นทั่วหล้า
			ยังด้อยกว่า  วรางคณา  มารศรี
			สิ้นตะวัน  สิ้นนภา  ธาษตรี
			ไม่สิ้นความ  รักพี่  ที่มอบเธอ				
comments powered by Disqus
  • คนกรุงศรีฯ

    7 ตุลาคม 2554 15:55 น. - comment id 1210694

    28.gif   สำนวนเนี้ย เขียนต่อหน้าเมีย  ลองไปอ่านสำนวนอื่นสิ อย่าให้เล่า อย่าให้เล่า61.gif61.gif61.gif 555 หัวเราะมั่ง
  • สุนทรวิทย์

    7 ตุลาคม 2554 16:08 น. - comment id 1210697

    เอาอีกแล้วเอาความลับมาเปิดเผยอีกแล้ว61.gif61.gif61.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน