เพชฌฆาตทาสน้ำเมา

สุนทรวิทย์

เมื่อวัยเด็ก  เธอมีฝัน  อันสวยหรู
			อยากเป็นครู  อาทร  สอนลูกศิษย์
			ปณิธาน  ยิ่งใหญ่  ในชีวิต
			คืออุทิศ  หยาดเหงื่อ  เพื่อสร้างคน
								
        เธอได้เรียน  คุรุศาสตร์  สมคาดหวัง
				เกิดพลัง  แน่วแน่  แม้ขัดสน
				กรำงานหนัก  ทระนง  ส่งเสียตน
				เพียรดิ้นรน  อุตสาหะ  ตลอดมา
				
        วันนี้เธอ  ชื่นใจ  หายเหนื่อยเหน็ด
			เพราะสำเร็จ  จบผ่าน  การศึกษา
			เตรียมขึ้นรถ  โดยสาร  กลับบ้านนา
			กราบบิดา  มารดร  ก่อนอื่นใด
								
        ชั่วพริบตา  ขณะ  ข้ามถนน
			 ถูกรถยนต์  คนเมา  ชนเข้าให้
				ร่างกระเด็น  หัวฟาด  พื้นขาดใจ
				ทั้งที่ใบ  ปริญญา  ยังคามือ
		
       		อนิจจา  สาวน้อย  ผู้คอยฝัน  
			 ต้องมีอัน  ดับดิ้น  นอนสิ้นชื่อ
			 เสียเวลา  ร่ำเรียน  เพียรฝึกปรือ
			 ควรแล้วหรือ  สำหรับ  ความยับเยิน
				
    				ศพแล้วศพ  มรณา  อย่างน่าเศร้า
				พวกขี้เหล้า  คงเมามาย  ไม่ขัดเขิน
				ขับรถไร้  สติ  มิประเมิน
				เหตุฉุกเฉิน  จึงอุบัติ  เกินทัดทาน
				
        สุราเปรียบ  ศัสตรา  คมอาวุธ
			 รถยนต์ดุจ  พาหะ  เครื่องประหาร
			 เพชฌฆาต  คือผู้ขับ  บังคับยาน
			 ที่วายปราณ  หนีไม่พ้น  คนเดินดิน