ถนนชีวิต
สุนทรวิทย์
บนถนน สายเปลี่ยว ทอดเคี้ยวคด
ฉันขับรถ คร่ำคร่า ฝ่าลมฝน
ทางวิบาก ชื้นแฉะ และมืดมน
หลายหลายหน ติดหล่ม จมโคลนเลน
คือถนน ชีวิต อันติดขัด
ต้องปากกัด ตีนถีบ รีบเคี่ยวเข็ญ
ถึงป่วยเจ็บ เหน็บซ้ำ ก็จำเป็น
ตราบกรรมเวร มิสิ้น คงดิ้นไป
ปะหลุมบ่อ เรียงราย คล้ายกับดัก
อุปสรรค หนักข้อ รอแก้ไข
เหลียวหาคน ปรับทุกข์ ปลอบปลุกใจ
ไร้ซึ่งใคร สักหนึ่ง พอพึ่งพา
ถนนสาย ยาวไกล ใกล้สิ้นสุด
มิพบจุด อภิราม ที่ตามหา
ได้แต่ความ ร้อนรุ่ม กลุ้มระอา
กับเวลา บั้นปลาย ไม่กี่วัน
ปลายชีวิต มิใช่ ปลายถนน
เรื่องตั้งต้น หนใหม่ ให้เลิกฝัน
ยามร่วงโรย หมดสิทธิ์ คิดดึงดัน
เหมือนตัวฉัน ท้อแท้ ตอนแก่ตัว
หน้าส่วนตัว
สุนทรวิทย์ 6 ก.ย. 2554 14:19 น. - ID 141638 
1571
0
0
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
