แม่เอาผ้าห่อลูกผูกไขว้หลัง ใช้กำลังทำสวนพรวนดินแห้ง แล้วเก็บผักหักฟืนฝืนเรี่ยวแรง ปลดเจ้าแดงให้กินนมยามลมเย็น พอลูกโตซุกซนพร่ำบ่นสอน ทุกขั้นตอนการงานให้ผ่านเห็น ให้ลงมือทำเองจนเก่งเป็น มิยอมเว้นการเรียนเพียรจ้ำไช แม่ยอมเหนื่อยสายตัวแทบจะขาด อย่าให้พลาดเอาปริญญามาให้ได้ แม่แต่งหน้าผมดัดตัดชุดใหม่ ถ่ายรูปยิ้มแก้มใสคู่บัณฑิต ในวันบวชแม่ประคองอุ้มพานไตร อิ่มเอมใจเมื่อลูกชายได้เป็นทิต อนิจจังความหวังล่มพรมลิขิต แม่มาละชีวิตปล่อยลูกตรม ร่มโพธิ์แก้วคุ้มบุญดับสูญแล้ว เหลือเพียงแนวทางมีที่เหมาะสม ลูกจะมุ่งผดุงธรรมตามสังคม มิให้ล้มตั้งใจแม่ให้มา ลูกรักแม่แม่ก็รู้อยู่ว่ารัก ซึ้งประจักษ์เกินแยกแรกชันษา จนเติบใหญ่มีใครในโลกา จะรักกันยิ่งกว่าแม่ลูกเรา
14 สิงหาคม 2554 11:56 น. - comment id 1205619
เพียงทำดีตราบเท่าลมหายมี... การรักษาตนให้ดี ใช้ชีวิตอยู่ได้ดีในสังคม... แม่จะหอมความดี แม้ว่าอยู่บนสวรรค์แล้ว... ไม่จำเป็นต้องเป็นวันแม่หรือวันไหน? เพียงแต่...ก่อนทำอะไรพึงระลึกไว้...แม่อยากให้เราทำดี เป็นคนดี แม่อยู่ในใจเรา คอยอยู่เคียงข้างเราเสมอ..
14 สิงหาคม 2554 12:54 น. - comment id 1205622
แม่ก็รู้ลูกรักแม่มากแค่ไหน พระคุณแม่ยิ่งใหญ่หาใดเท่า ไม่มีใครคนไหนจะรักเรา เสมือนเท่าแม่เรามิเท่าเลย แม่จ๋าแม่..ลูกก็แค่อยากบอกรัก รักยิ่งนักรักแม่แค่อยากเอ่ย ถึงแม้ว่าแม่ไม่อยู่ดูอย่างเคย ก็อยากเอ่ยคำว่า"รัก"จากดวงใจ