เมื่อท้องฟ้ายังเป็นฟ้า ยังมีน้ำตาเป็นเรื่องเศร้า มีเสียงหัวเราะอยู่เบาเบา แล้วไฉนใจเราจึงเขลาจัง . . . เป็นอีกวันหนึ่งที่ฉันพบว่าตัวเอง ไม่ต้องการอะไรเลย มันว่างเปล่า ว่างเปล่าเสียจริงๆ . . ฉันมองใครหลายๆคน ดูเขากระตือรือร้น ดูเขาทะเยอทะยาน ดูเขาสับสนยุ่งเหยิง ดูเขาเหน็ดเหนื่อยอ่อนล้า ดูเขาพยายามแล้วพยายามเล่า . ก็นี่มันคือชีวิตมิใช่หรือ? . . ดูฉันช่างไม่มีชีวิตชีวาเอาเสียเลย!
5 สิงหาคม 2554 12:12 น. - comment id 1197427
เมื่อรู้สึกหดหู่ อ้างว้าง เงียงเหงา เกิดขึ้นในใจ ทุกสิ่งก็ดูเหมือนไม่น่ามอง พลังเริ่มลดน้อย ถอยลง บางวันไม่อยากพูดจากับใคร บางวันเห็นดอกไม้บาน ก็พาลอิจฉามัน ว่า ไฉน เจ้าช่างสวย งามยิ่งนัก บางวันเห็นนกบินมาเป็นคู่ ยิ่งทำให้รู้สึกปวดร้าวลึกๆในใจ คนรักที่เคยยืนอยู่เคียงข้าง ..หายไปไหน หลากหลายความรู้สึก ลึกๆ ที่เกิดขึ้นมา ขณะที่เราอยู่คนเดียว เถอะนะ...เมื่อหมดพลัง... จงเดินออกมา ..หาเพื่อนสักคน...ที่คุณไว้ใจ ระบายความรู้สึก หรือพูดคุย ชวนไปหนัง ฟังเพลง ชมวิว ทิวทัศน์ ความรู้สึกที่เป็นอยู่ มันจะค่อยๆ หายๆไป คยทำมาแล้วนี่นา ชิมะๆๆ น้องสาวคนเก่ง อิ....ว่าแต่ วันนี้ ทำไมฉันถึงเหงาจัง เพื่อนหายไปไหนหมดว้า....
6 สิงหาคม 2554 12:04 น. - comment id 1204891
พรุ่งนี้ว่างป่ะ จะไปหา
4 สิงหาคม 2554 18:24 น. - comment id 1204956
สวัสดีค่ะคุณก้าวที่กล้า อยากเป็นคนว่างเปล่า ไม่ต้องคิดเรื่องราวทุกสิ่ง ไม่อยากสับสนวุ่นวาย อยากอยู่สบาย สบาย แต่ทำไม่ได้สักที.. จริงๆแล้วอยากทำให้ตัวเองไม่ต้องคิดมากมองทุกสิ่งให้เป็นธรรมดา..เพราะมีคนหนึ่งบอกว่าพระพุทธรูปยังโดนตำหนิแล้วมนุษย์ธรรมดาอย่างเราจะโดนตำหนิบ้างเป็นอะไรไปเพียงแต่เรารู้ตัวเราเอง.. จะพยายามทำให้ได้ค่ะ
4 สิงหาคม 2554 19:12 น. - comment id 1204959
สอนได้อ่ะป่าว... เห็งมะ...จาบอก ยังต้องขอเรยยย งั้นบอกเรยยย...แระกัน นพพร... เพราะนพพร อ่ะ เหมือนผู้ชายอ่ะป่าว... แบบว่า... ไม่สนเรื่องกระจิกกระจุก... ไม่สนุกกะเรื่องเล็กๆ... ไม่ยอมกลับไปเป็นเด็ก... ไม่สเปกกะเรื่องหัวจายยย... ไรสักอย่างแน่ๆ... ตรวจดูตัวเองก่อง ว่ายืนอยู่ตรงจุดรึป่าว... ตรวจดูใจ...ดูว่า...มีรอยรั่วไหม... ตรวจดู...ซิว่า...ถ้าไม่ได้...บางสิ่งบางอย่าง... แล้ว...ขาดอากาศ ขาดน้ำ ขาดอาหาร อ่ะป่าว... ถ้าไม่...แล้วยังว่างเปล่า...อยู่... ให้ดูครั้งสุดท้าย...อิอิ ดูจิ...ว่า...ความว่างนั่น...มันเรียกว่าอาราย... เบื่อ รึ สงบ... อิอิ ไปบวชกังเถอะ... ผมอ่ะ ว่างจนต๊องไปแระ...อิอิ ไม่ได้เป็นครูด้วย... เสี่ยงมาสอนนะเนี่ยะ อ่ะจึ๊ย
4 สิงหาคม 2554 21:27 น. - comment id 1204965
ย่อง ย่อง... แอบจุ๊บแก้มทีนึง... อ๊ะ...อ๊ะ ว่างเปล่าที่ไหน? "การใช้ชีวิตเป็นของยาก" แต่ก็หลีกหนีไม่ได้ ยังต้องใช้ชีวิตให้ดีที่สุด.. "ถ้าเราติดอารมณ์เศร้า อารมณ์เศร้าก็จะอยู่กับเราตลอดไป" ทำจิตใจให้สดชื่นนะคะ พยายามนิดนึง ไม่ใช่การหลอกตัวเองแต่มันจะทำให้เรามีความสุขกว่าที่เป็น สู้สู้น๊าาาา น้องสาวคนดี เป็นห่วงน๊า จุ๊บ ๆๆๆ
4 สิงหาคม 2554 21:51 น. - comment id 1204966
เป็นบางวัน เสี้ยวนั้นของวินาที ส่วนหนึ่งของชั่วโมง และละเอียดหนึ่งของวันคืน ในความอึกทึก ฉันไม่พบความผิดปกติใดในหัว นอกจาก... ความแผ่วเบาจนแทบจะว่างเปล่า ความเงียบ เกาะกุมหัวใจฉันแล้ว ขณะที่ความสนุกสนาน กำลังเริงร่าในความอึกทึกรอบข้าง เมื่อฉันมองฟ้า หัวใจฉันสัมผัสได้แต่ความเทาทึบ อับโชค และไร้วาสนา แสงแดดยามเช้า สาดทะแยงม่านเมฆ ทะลุมาถึงหัวใจอันหม่นเศร้าของฉัน พระอาทิตย์ยามเย็น ลาลับไปพร้อมกับความโสกดายที่ฉันเพิ่งผ่าน นั่นหละ ความรู้สึก และความอัศจรรย์ของหัวใจ ร้ายกาจ เป็นมัจจุราชจากพรของพระผู้สร้างโดยแท้ ยินดี ผิดหวัง เสียใจ ดีใจ... อัศจรรย์นักที่ทำให้ทุกข์ทรมานได้เพียงนี้ รึว่า ความเปล่าว่าง และความเงียบ กำลังบอกเล่า และชี้นำแสงสว่างที่ฉันไม่เคยได้เห็น แล้ววันใดหละ ที่จะได้พบ เป็นอะไรไป แค่คิดก็ทุกข์อีกแล้ว.... อนิจจัง แทนคุณแทนไท ปล... ขออนุญาตครับ อ่านแล้วฟุ้งจริตไปหน่อย
4 สิงหาคม 2554 22:09 น. - comment id 1204967
วันนี้ คืนนี้ ตะกี๊นี้ กำลังนั่งบ่นหาหยีกะ ยกป.อยู่เลย ว่าหายไปไหน ไม่เหงออน ไม่เหงมาเล่นบ้านกลอน นี่ก็กะว่าจะนอนพอดี เลยแว่บเข้ามาดู เจอหยีพอดี ฟามคิดถึงเดินทางไวดีแท้ ได้เห็นหยีแล้วก็ดีใจ หมดห่วง อิอิ ถ้าอยากมีชีวิตชีวา วันไหนว่างๆก็แว่บมา เมืองลิงได้น๊า คิดถึงจร้า ดูแลตัวเองด้วยนะ
5 สิงหาคม 2554 08:20 น. - comment id 1205000
ดีจร้า...อาคุงก้าว... คุงแทนฯ เขียน เจ๋งมาก... นพพร... อ่านซ้ำสองสาม สี่ เที่ยวเรยยยนา... ความหมายดีมาก... อ่ะ แก้เครียด...ไม่พอเด้วมาเติมให้...อิอิ
5 สิงหาคม 2554 08:53 น. - comment id 1205002
คุณก้าว..ที่กล้า คิดถึงนะคะ งานมากมายเหลือเกิน ไม่ได้อยากจะเหินห่างค่ะ
5 สิงหาคม 2554 12:38 น. - comment id 1205010
^ ^ ^ อ่านของคนนี้...อีกเจ็ดเที่ยว...อิอิ เค้าเขียนดี เค้าเขียนดี...
5 สิงหาคม 2554 13:16 น. - comment id 1205012
........ อ้างว้างกลางหมู่คน นี่แหละคือชีวิต...แม้จะไม่มีชีวิตชีวาก็ตามจ้ะน้องก้าวฯ ...............
5 สิงหาคม 2554 14:40 น. - comment id 1205024
จะเอาอะไรมากมายคะพี่สาว แค่นี้ก็พอแล้วค่ะ ไม่มีอะไร คิดถึงและเป็นห่วงเสมอค่ะ
5 สิงหาคม 2554 18:56 น. - comment id 1205039
แก้ไม่ยาก เดินไปเซเว่น เปฺิดตู้แช่ คว้าเบียร์สักสี่ป๋อง คริ คริ โลกสดใสทันที 555
8 สิงหาคม 2554 06:33 น. - comment id 1205122
อ่ะ ให้ยื้มไปเต้น
11 สิงหาคม 2554 08:38 น. - comment id 1205444
สวัสดี ก้าวที่กล้า สบายดีนะฮับ ไม่เจอกันนานมาก คึดถึงเพื่อนพี่น้องทุกคนนะ คึดถึงกันบ้างหรือเปล่า
11 สิงหาคม 2554 13:06 น. - comment id 1205467
ขอบคุณค่ะ