สายฝนพรำฉ่ำใสบ่ายอย่างนี้ หนาวฤดีในจิตยิ่งคิดถึง ฝนตกหนักผลักใจให้คำนึง เฝ้ารำพึงถึงเธอเพ้อเดียวดาย เมฆหม่นครึ้มซึมเซาดูเศร้าหม่น เห็นสายฝนจากฟ้าพาใจหาย กระหน่ำเปียกปอนเปรอะเลอะทั่วกาย อยู่เดียวดายเงียบเหงาเศร้าในทรวง นั่งละเมอเพ้อบ่นเหมือนคนบ้า อนิจจาหนอเราเฝ้าห่วงหวง เจ้าอยู่หนแห่งใดนะพุ่มพวง ยิ่งเป็นห่วงน้องน้อยคอยเจ้ามา
อรรธนิศา 26 ก.ค. 2554 11:17 น. - ID 141182 
2291
0
0
26 กรกฎาคม 2554 11:39 น. - comment id 1204096
น้องเปียกฝนเฉอะแฉะ แวะไม่ได้ นั่งร้องไห้ข้างขอนส่งกลอนหา คำสาบานมากมายไม่กล้ามา กลัวถูกฟ้าผ่าลงตรงน้องเดิน...
ฝนตกๆ ไม่กล้าออกข้างนอก... กลัวว..ว..ว.. แซม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
