๏ คมเวลาบาดเกี่ยวทุกเสี้ยวส่วน รอยแผลล้วนมากล้ำเกินคำขาน ช่วงบาดเจ็บเหน็บหนาวแสนยาวนาน ยากฝ่าผ่านขวากขวางกั้นกลางใจ เหลือเพียงเสี้ยวเศษรักปรักซาก คอยถางถากดวงมนเกินทนไหว คำว่า " รัก " ค่าล้ำน้ำคำใคร แล้วไฉนเฉือนจิตแทบปลิดปลง ด้วยดวงมานมิเหลือเผื่อใครอีก ยามรักฉีกยับยุ่ยเป็นผุยผง เกินทานเจ็บให้ผ่อนแรงรอนลง เหลือเพียงคงซากร่างอยู่กลางดิน ฝนรินหลั่งพรั่งพรูจวบตรู่สาง เอ่อท้นกลางลำแควกระแสสินธุ์ เปรียบดุจน้ำนัยน์ตาที่บ่าริน ล้นท่วมสิ้นทุกอย่าง ณ กลางทรวง กี่นับนานรักเอยที่เคยหวัง จักโน้มฝั่งดินแดนจรดแมนสรวง กี่บาดเจ็บเหน็บหนาวรานร้าวดวง- ฤดีจักหลุดล่วงพ้นบ่วงบรรพ์- บาปวาดวงขีดทางให้ย่างย่ำ ด้วยลำนำแห่งวัฎกรรมคัดสรร ตราบมิสิ้นฤทธิ์โกรธแห่งโทษทัณฑ์ จำสบวันเวลาแห่งปราชัย ศิโรราบต่อทัณฑ์มิผันผ่อน ทุกบทตอนแม้นหนักแทบตักษัย แต่คำนึงยังย้ำถ้อยคำใคร?? " รัก"ยิ่งใหญ่ไยพรากเหลือ..ซากคำ๚ะ๛
28 กรกฎาคม 2554 19:42 น. - comment id 1188583
แค่คำขึ้นบทก็คมบาดไปถึงใจคนอ่าน ยิ่งอ่านยิ่งบาดลึก อิอิ ขอพลาสเตอร์หน่อยจิคร๊าบบบ
26 กรกฎาคม 2554 09:35 น. - comment id 1204073
เฮ้อ ! ! !.. กลอนของพี่บินฯ ไพเราะซะจนแซมกลุ้มใจเลย.. กลุ้มใจจริงๆ แซมพยาย๊าม พยายาม.. อยากจะเขียนให้เพราะๆ อย่างนึ้บ้าง.. เขียนไม่ได้ซักที... สำนวนแบบนี้..... เป็นมาแต่เกิดเหรอคะ.... ขอให้วันนี้เป็นวันดีๆ นะคะ... แซม
26 กรกฎาคม 2554 16:56 น. - comment id 1204138
บรรยายความรักได้ยอดเยี่ยมมากค่ะ ใช้ภาษาที่สละสลวยและลึกซึ้งถึงอารมณ์ความรู้สึกนะคะ มองเห็นภาพเลยว่าความรักในกลอนบทนี้ยิ่งใหญ่มากค่ะ
26 กรกฎาคม 2554 17:45 น. - comment id 1204149
........ อ่านกลอนแล้วนึกถึงประโยคที่ว่า ช่างหนาวเหน็บเจ็บช้ำระกำจิต จริงๆเลยคุณบินเดี่ยวฯ .............
26 กรกฎาคม 2554 19:50 น. - comment id 1204160
27 กรกฎาคม 2554 14:41 น. - comment id 1204262
28 กรกฎาคม 2554 12:48 น. - comment id 1204351
เศษรัก