๐ สุดโหยหา ๐

๐ สุดโหยหา ๐
๐ ชีวิตล่วงผ่านกาลดั่นด้นฝัน
เพื่อรอวันซาบซึ้งตรึงสิ่งหมาย
หวังวันคืนเดือนปีกลับมิคลาย
สิ่งแปรกลายเวิ้งว้างจนว่างใจ
๐ โลดแล่นเดี่ยวอ้างว้างมิว่างเว้น
ซ่อนห้วงเด่นสุขสันต์อันสดใส
หมายสิ่งเร้นหมกสร้างสู่วางใน
เพียรเฉิดไว้จริงจังพบพังทลาย
๐ หลับตาคิดวางหลีกปลีกซ่อนเร้น
มิอยากเห็นสายใยพึงใฝ่ขยาย
ดุจฝนหล่นมากล้นจนประปราย
แล้วพลันหายเหมือนใจไร้คนเมิน
๐ ฟ้าเอ๋ยฟ้าดินคือถิ่นแว่นแคว้น
ยากโลดแล่นค้นหาพาใจเขิน
ห้วงแห่งใจมากนักรักที่เกิน
สุดเพลิดเพลินคงไว้ในเอกา
๐ ท้องฟ้าครึ้มดื่มด่ำด้วยน้ำฝน
ใยยากทนน้ำใจแสนไขว่หา
สิ่งแน่แท้เคยหวังครั้งเจตนา
โดยนำพาผลกรรมล้ำเกินทน
๐ อนาถหนอชีวิตยามคิดสร้าง
เหลืออ้างว้างฝากไว้มิคล้ายสน
ทนโดดเดี่ยวเปลี่ยวใจในระคน
แสนยากบ่นเหลือไว้คล้ายน้ำตา.
๐ สุดโหยหาสิ่งว้าง.........ลวงหา
โปรยสิ่งซึ้งปราถนา........ว่างเว้น
ฝันคว้าซึ่งผ่านมา...........สิ่งซ่าน เลือนนอ
คงฝากในสิ่งเร้น.............พร่ำไว้เดียวดายฯ
๐ ลมโชยสะบัดพลิ้ว.......รักเลือน
หวังสิ่งกลับแชเชือน.......มากแท้
จำต้องโดดเดี่ยวเยือน.....ฝากสิ่ง ครวญแฮ
สิ้นสุดหนทางแล้............แผ่นฟ้าท่องดินฯ
๐ ฟ้าเอ๋ยฟ้าบ่ร้าง............ดินแดน
ใยจักฝากเมืองแมน.......แด่ข้า
จันทร์ยังมีดาวแสน........ส่องสว่าง ช่วยเอย
ใจซิข้าอ่อนแล้.............สิ่งซึ้งอวลถวิลฯ
๐ คืนวันร้างผ่านแล้ว.......คำนึง
มิอาจต่อฝากถึง..............สิ่งสร้าง
ฝากฝันใฝ่สู่ตรึง..............ผ่านสู่ ห้วงแล
หยาดหยดมิอาจคว้าง......ไขว่คว้าหวนตรึงฯ
๐ ชีวิตล่วงผ่านซึ้ง..........ดั่นฝัน
เกิดก่อคำนึงกัน.............มากล้น
เพียรสร้างว่างเว้นวัน.......ยากยิ่ง จริงแฮ
หวนพลิกมิอาจพ้น.........บ่วงซึ้งหทัยฯ
๐ดินเอ๋ยอย่าทอดทิ้ง.....ดุจนวล
ถิ่นที่เคยแอบอวล.........ซาบซึ้ง
ใจฤาบ่ล้างหวน..............ต่อสิ่ง ฝังแฮ
หยดหยาดจากห้วงบึ้ง.....มอบแล้วเดียวดาย.๐
๐ แก้วประเสริฐ. ๐

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

แก้วประเสริฐ 10 ก.ค. 2554 15:43 น. - ID 140984

1237

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/140984 ที่มา: แก้วประเสริฐ

comments powered by Disqus

din

12 กรกฎาคม 2554 15:41 น. - comment id 1199608

...........

สวัสดีจ้าครู

จากการตามอ่านงานหลายๆ กระทู้ของครูมานี่
รู้สึกครูบอกว่าไม่สบายหลายครั้ง 
เป็นอะไรมากหรือเปล่าจ๊ะ

ครูพักผ่อนเยอะๆนะ
รักษาสุขภาพด้วย
อย่าโพสกลอนตอนดึกๆ นักนะจ๊ะ

ดวงจันทร์

12 กรกฎาคม 2554 10:48 น. - comment id 1201786

เดียวดายอ้างว้าง..........
กลอนเพราะมากเลยครับ

แก้วประเสริฐ

12 กรกฎาคม 2554 13:51 น. - comment id 1201797


คุณ ดวงจันทร์

         ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ ผมก้เล่น
ไปเพราะความเพลิดเพลิืนเท่านั้นแหละครับ
ขอบคุณที่ชมนะครับ  

            แก้วประเสริฐ.

เดือนดวงเดิม

10 กรกฎาคม 2554 15:54 น. - comment id 1202429
กลั่นแก้ว

10 กรกฎาคม 2554 17:58 น. - comment id 1202433

สุญญะกาศ

10 กรกฎาคม 2554 19:03 น. - comment id 1202440



   กราบครูครับ มาเยี่ยมยล พร้อมนึกภาพ

สวัสดีมิตรบ้านกลอนด้วยนะครับ

Salukphin

10 กรกฎาคม 2554 19:27 น. - comment id 1202444

อรุโณทัย

10 กรกฎาคม 2554 19:49 น. - comment id 1202447

โหยหาให้ห่วง
หนักหน่วงแน่นหนัก
เรียมร่ำรอรัก
ถามทักถึงเธอ

สบายดีนะครับ ครู
แวะมาทักทาย
จึงขอแจมหน่อยนะครับ

ดอกแก้ว

10 กรกฎาคม 2554 20:43 น. - comment id 1202455

เยื่อใยแห่งอดีตกรีดใจลึก
ให้รู้สึกโหยหาพาหวั่นไหว
ไม่อาจเห็นอนาคตที่กว้างไกล
เห็นแต่ความเป็นไปอดีตกาล

ความเดียวดายกลายเป็นเช่นห้องขัง
ความโดดเดี่ยวลำพังสร้างสุสาน
ความผิดหวังฝังใจใต้พื้นดาล
จึงโหยหาทนมานเพียงเดียวดาย

แอบแวะเข้ามาทักทายค่ะคุณแก้วประสริฐ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

เปลวเพลิง

11 กรกฎาคม 2554 02:25 น. - comment id 1202476
```
ทักทายครับผมผมผมผมผม
```

เทียนหยด

11 กรกฎาคม 2554 08:10 น. - comment id 1202481

อรุณสวัสดิ์ค่ะครู  

กลอนดูเหงาๆอะค่ะ  ครูสบายดีหรือเปล่าค่ะ

รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

แก้วประเสริฐ

11 กรกฎาคม 2554 13:51 น. - comment id 1202519


คุณ เดือนดวงเดิม

        ขอบคุณมากนะครับที่มาเยี่ยมเสมอๆ
 ขอบคุณมาก

          แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

11 กรกฎาคม 2554 13:53 น. - comment id 1202520


คุณ กลั่นแก้ว

      หากมีเวลาว่างก็ไม่อ่านกระทู้ที่ตอบไว้
ในเรื่อง อทิสมานกายตอน ๙๕ ๙๖ ด้วยนะ
ด้วยผมไม่ค่อยสบาย ยังไม่รู้เลยว่าจะถึงเวลา
เท่าไหร่จะทำงานด้านนี้ได้นะ รักศิษย์เรา
มากๆๆเสมอจ้า

                   แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

11 กรกฎาคม 2554 13:55 น. - comment id 1202521


คุณ สุญญะกาศ

      ศิษย์เอ๋ย ด้วยครูป่วยรู้สึกจะมากๆด้วยนะ
      หากมีเวลาว่างก็ไม่อ่านกระทู้ที่ตอบไว้
ในเรื่อง อทิสมานกายตอน ๙๕ ๙๖ ด้วยนะ
ด้วยผมไม่ค่อยสบาย ยังไม่รู้เลยว่าจะถึงเวลา
เท่าไหร่จะทำงานด้านนี้ได้นะ รักศิษย์เรา
มากๆๆเสมอจ้า

                   แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

11 กรกฎาคม 2554 13:58 น. - comment id 1202523


คุณ salukphin

      ขอบคุณมากครับ ที่ให้เกียรติมาเยี่ยม
ผมในช่วงระยะไม่สบายค่อนข้างมากครับ
ขอบคุณมากๆครับ  รักเสมอ

            แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

11 กรกฎาคม 2554 14:00 น. - comment id 1202524


คุณ อรุโณทัย

     การฝึกฝนคือการสร้างทักษะเราให้เพิื่ม
ขึ้นดีแล้ว หัดเข้าไว้เถิดจะเกิดผลแก่ตัวเรา
ไม่มากก็น้อยจ้า รักศิษย์เสมอ

            แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

11 กรกฎาคม 2554 14:04 น. - comment id 1202525


คุณ ดอกแก้ว

     สวัสดีครับนับเกียรติอย่างสูงนักที่คนที่
ผมนับถือมาเยี่ยมเยียนนะครับ และยังมอบ
สิ่งที่ดีๆให้แก่ผมไว้ด้วย ต้องขอขอบคุณ
ในระยะนี้ผมไม่ค่อยสบายเป็นไปตามสังขาร
ร่างกายที่กำลังปรับปรุงเปลี่ยนแปลงไปใน
ระยะโรคเข้ามาเยือนเหลืออีกสายใยเดียว
ที่ต้องเผชิญต่อไปครับ แต่เป็นของธรรมดา
สำหรับผมแล้ว ด้วยผมเองไม่ประมาทตาม
คำตรัสของพระผู้มีพระภาคเจ้าไว้เสมอ
ด้วยการเจริญสมาธิพิจารณาไว้ตลอดครับ
ไม่มากก็น้อยตามแต่ร่างกายจะอำนวย
ให้ครับ อย่างไรก็ตามนับว่าบุญยังมีที่
ยอดหญิงนักธรรมมาสนทนาด้วย บอก
ตรงๆว่าผมแสนจะดีใจมากครับ ขอบคุณ
อย่างสูงครับ  รักมากๆเสมอๆ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

11 กรกฎาคม 2554 14:06 น. - comment id 1202526


คุณ เปลวเพลิง

      ขอขอบคุณมากครับที่กรุณามาทักทาย
เยี่ยมเยียน หวังในโอกาสต่อไปคงจะได้พบ
กันอีกนะครับ ขอบคุณมากครับ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

11 กรกฎาคม 2554 14:10 น. - comment id 1202527


คุณ เทียนหยด

          ศิษย์ที่รักยิ่ง ใช่แล้วครูเคยเปรยไว้
ว่าการเขียนที่ดีนั้นต้องใช้ใจเขียนจึงจะได้
อารมณ์และจินตนาการ ที่เหตุดังนี้ด้วยครู
กำลังป่วยค่อนข้างมาก ครั้นจะว่างเว้นหรือ
ก็ไม่สมควรนัก ด้วยรักยายอิมเขาทั้งๆที่รู้
ว่าร่างกายไม่อำนวยก็ตามแต่ทำได้ก็ทำไป
วันก่อนเขียนนิยายทิ้งไว้พร้อมตอบกระทู้
อีกวันหนึ่งค่อยมาเขียนกลอนส่งไว้่
           ศิษย์เอ๋ย ด้วยครูป่วยรู้สึกจะมากๆด้วยนะ
      หากมีเวลาว่างก็ไม่อ่านกระทู้ที่ตอบไว้
ในเรื่อง อทิสมานกายตอน ๙๕ ๙๖ ด้วยนะ
ด้วยผมไม่ค่อยสบาย ยังไม่รู้เลยว่าจะถึงเวลา
เท่าไหร่จะทำงานด้านนี้ได้นะ รักศิษย์เรา
มากๆๆเสมอจ้า

          แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

12 กรกฎาคม 2554 17:44 น. - comment id 1202580


คุณ ดิน

     ผมเป็นโรคแพ้อากาศ ตอนนี้เป็นอย่าง
แรงมากครับ การแพ้นี้เกี่ยวกับการเปลี่ยน
แปลงของอากาศเท่านั้น ที่นอนดึกผมชอบ
ดูข่าวต่างๆครับ อีกอย่างหนึ่งคือโรคคนแก่
คือนอนไม่ค่อยหลับ พยายามหลายๆครั้งแล้ว
ยิ่งสร้างความลำบากมากขึ้น จะเกิดอาการไอ
หากไม่นอนจะไม่เกิดอาการไอ ไปเช็ค
มาแล้วสุขภาพสมบูรณ์ครับ คงมีแต่เรื่อง
ที่กล่าวไว้เรื่องเดียวเท่านั้นเองครับ
        รักมากๆเสมอครับ

         แก้วประเสริฐ.

กิ่งโศก

13 กรกฎาคม 2554 09:36 น. - comment id 1202601

สวัสดีครับครู อ่านการตอบคอมเม้นของครู ดูเหมือนครูไม่สบายมาก เรื่องแพ้อากาศ  คงต้องคอยดื่มน้ำอุ่นๆ ด้วยครับครู เพราะสองวันมานี้ผม ก็มีไข้เจ็บบคอ  ทำงานไป ตาลายไปเลยครับ   อากาศบ้านเราฤดูนี้ คงมีความชื้นเยอะเพราะ หน้าฝน อย่างไร ก็ขอให้คุณครูแก้ว รักษาสุขภาพร่างกายด้วยนะครับ

๏ เรือนกายไร้เสียดต้าน ......  แรงตรึง  โหมนา
ล้มทาบราบทอดถึง .........  ทุกข์ม้วย-
มรณ์สิ้นชีพดับอึง .........  โอ้ด่าว  แดเฮย
ดายสู่ดูสิ้นด้วย ......... ดิ่งฟ้าดินฝัง  ๚ะ


๏ เรือนใจหลั่งอ่อนล้า ....... เรื่อลง
ปะทุฟูไฟปลง  .......... ป่นฟุ้ง
ผุยละเอียดแลผง ..... ปลิวพรั่น  พื้นแฮ
ทานหยัดทัดใยคลุ้ง .... โยกไคล้ไหวหรือ ๚ะ


๏  สองเรือนเลื่อนสู่ล้อม........  รวมกัน
ยิ่งมอดขอดแทะขัน ........   ขบทึ้ง
แปรเดียวเปลี่ยวแดอัน  .... มืดดับ แสงเนอ
คงจบพบก้นบึ้ง....... บทท้ายไผผลาญ      ๚ะ

แก้วประเสริฐ

13 กรกฎาคม 2554 15:32 น. - comment id 1202656


คุณ กิ่งโศก

     ศิษย์รักยิ่ง พยายามอ่านกระทู้ครูทั้ง
ร้อยแก้วและร้อยกรองไว้ ครูตอบให้แก่
สุญญะกาศและกลั่นแก้วไว้ ด้วยจะทิ้งท้าย
เกร็ดความรู้เล็กๆน้อยๆแต่ยังไม่หมดหรอก
ยังมีอีกมากพอประมาณ จะทำเท่าที่ทำได้นะ
ส่วนใหญ่เธอก็รู้หมดแล้ว
     ใช่ครูเองระยะนี้แย่เอามากๆเสียด้วยแก่
แล้วความต้านทานน้อยลงไป ตอนนี้ครู
ไม่ทานน้ำเย็นและนำแข็ง ทานชาแทน
จึงค่อยยังชั่วหน่อย อ้อเขียนโคลงเธอนั้น
ดีแล้วล่ะ  แต่บางคำควรจะระวังไว้ด้วย

โยกไคล้ไหวหรือ ๚ะ  คำว่าหรือ นั้นควร
จะใช้คำ ว่าฤา จะไพเราะกว่าจ๊ะ ด้วยเสียง
จะคล้ายๆคลึงหรือกันความหมายหรือก็
ไม่แตกต่างกันมากนักด้วยนะ
        รักศิษย์ที่ครูหวังไว้มากที่สุดมากจ้า

           แก้วประเสริฐ.

+ comment แสดงความคิดเห็น