เที่ยนหยด

2 กรกฎาคม 2554 20:44 น. - comment id 1201463

หวัดดีค่ะครู  

ไม่ได้อ่านงานของครูเป็นเดือนเลยค่ะ...

วันนี้สมใจแล้ว 

กิ่งโศก

2 กรกฎาคม 2554 21:13 น. - comment id 1201473

๐ ความเร้นเค้นซ่อนซ้อน......แอบทรวง
ใครเล่าเขารู้หวง.....ซุกห้อม
คำนึงจึ่งเก็บปวง.....พึงปิด  เดียวนอ
ตนสบสยบย้อม.....โอดยั้งยังดาย ฯ

มาอ่านงานครูครับ สำหรับคำแนะนำผมอ่านแล้วครับในเรื่องสั้น ยังจดจำได้เสมอครับครู
รักษาสุขภาพด้วยครับ

แก้วประภัสสร

2 กรกฎาคม 2554 21:20 น. - comment id 1201474

อันหญิงอื่นหมื่นแสนแม้นอัตคัต
ยังไม่ชัดเหมือนป้ามารศรี 
จะหาใครปรนนิบัติคอยพัดวี
เท่าคนดีที่บ้านท่านอาจารย์

รักซ่อนอาจซ่อนซึ้ง.....ตรึงอุรา
แต่อาจภาพลวงตา.....เสน่ห์สิ้น
รักจริงจักห่วงหา........ทุกเมื่อ จริงนอ
เสน่ห์ปลายจวักลิ้น.....รสแท้อาหารฯ

ราตรีสวัสดิ์ค่ะครูแก้วฯ

การัณยภาส

2 กรกฎาคม 2554 21:24 น. - comment id 1201475

หนึ่งฤทัยไว้รักสลักจิต
ในห้วงคิดหลุมเงาเฝ้าครวญหา
เพียงซุกซ่อนภาพฝันพันมายา
เป็นบ่วงเล่ห์เสน่หาแสนอาดูร

แม้นเหวลึกสีดำอำพรางไว้
มิอาจได้ใกล้ชิดจิตดับสูญ
หากประจักษ์รักนี้ทวีคูณ
ยังเกื้อกูลหัวใจไม่ร้างรา

ด้วยฤดีซับซ้อนจึงซ่อนรัก
เกินตระหนักหักห้ามใฝ่ถามหา
กว่าจะรู้เปลี่ยนผันวันเวลา
แปรคุณค่าน้อยนิดบิดเบือนไป

เพียงเชื่อมั่นกั้นขวางกลางทิฐิ
ด้วยสติรู้ทันมิหวั่นไหว
มองทุกสิ่งจริงแท้แน่หทัย
จักเห็นรักซ่อนไว้ในกมล

ร้อยฝัน

2 กรกฎาคม 2554 21:36 น. - comment id 1201477

คุณลุงแก้ว  
อ่านแล้วคิดถึงลุงแก้วจัง
รักษาสุขภาพนะคะ

สุญญะกาศ

2 กรกฎาคม 2554 21:39 น. - comment id 1201478

   กราบครับครู

  เห็นภาพปะทุ ร้อนระอุเมื่อจะลืมมัน
ขออนุญาตประกอบบทเพลงดังนี้ครับ

"อยากลืม กลับจำ"

... บางสิ่งที่อยากจำ เรากลับลืม บางสิ่งที่อยากลืม เรากลับจำ
คนเรานี้ คิดให้ดีก็น่าขำ อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ
อดีตที่ผ่านไป ไม่กลับมา ช่างเจ็บปวดอุรา เรากลับจำ
คนเรานี้ คิดให้ดีก็น่าขำ อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ...

รักเคารพยิ่ง

โคลอน

2 กรกฎาคม 2554 21:52 น. - comment id 1201483

หากมีรักซ่อน หรือ ซ่อนรัก ก็ทำให้หัวใจหงอยเหงาเศร้าสร้อยได้ในบางคราเนาะแก้วประเสริฐ

ฝนตกทุกวันเลย รักษาสุขภาพนะคะ

ราชิกา

3 กรกฎาคม 2554 00:48 น. - comment id 1201493

*ลมครางครวญป่วนให้   ใจฝัน
คราเมื่อเราเคียงกัน     ปกป้อง
หวังครองแต่นวลจันทร์   คงอยู่  คู่นา
รอรักจักเพียงน้อง       เกี่ยวคล้องหทัยสอง..ฯ

**  หวานลมครวญครางมาคราวสันต์
เริ่มเหมันต์คราไกลหทัยเหงา
เคยร้อยเรียงเคียงครองรักสองเรา
กอดแนบเนานวลนางมิห่างกาย.....

** ทุกที่ท่านาบางมิร้างขวัญ
สานสัมพันธ์เพียงว่าอย่าสลาย
หวังดวงจิตสื่อกลางมิวางวาย
รักมิคลายสร้างฝันร่วมวันรอ......

**  เพียงพี่ชายจงรักและหนักแน่น
ดุจดังแก่นกลางใจห่วงใยหนอ
พร้อมซื่อตรงคงเคียงอย่างเพียงพอ
สานรักก่อพร่างพราวให้ยาวนาน......ฯ

  บทกวี...ไพเราะมากค่ะ..แฝดเพื่อน..อ่านแล้ว...คิดถึงและเป็นห่วงนะคะ..อย่าลืมดูแลสุขภาพนะ...แวะมาทักทายและร่วมแจมกลอนค่ะ....

แก้วประเสริฐ

3 กรกฎาคม 2554 14:29 น. - comment id 1201501

คุณ ราชิกา

    แฝดเพื่อนที่รัก เป็นบทกวีที่แสนไพเราะ
งดงามระบายในสิ่งที่ซ่อนเร้นไว้ออกมาได้
อย่างละมุนละม่อมมาก  ผมขอชมเชยทั้ง
อ่อนหวานวาบไหวพลิ้วอารมณ์ได้งดงามมาก
จริงนะครับ ยากนักที่คนจะเขียนได้แบบนี้
ไม่ใช่เป็นการชมกันเองนะ ผมอ่านบทกวี
มาก็นับว่ามากพอควร แต่บทนี้แสดงถึง
อารมณ์และจิตใจได้อย่างชัดเจน นับถือ
จ้า  รักแฝดเพื่อนมากที่สุดจ้า ตั้งแต่ผม
เล่นกลอนมามีคุณนี่แหละที่ห่วงใยผม
ตลอดมาหลายๆปีเสมอๆ  รักมากจ้า

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

3 กรกฎาคม 2554 14:21 น. - comment id 1201502

คุณ สุญญะกาศ

        กลอนแปดคือต้นแบบของเพลงทั้ง
หลายเพราะอักษรและทำนองนั้นจะผสม
ผสานกัน ทำนองนั้น คือ โด่ เร มิ ฟา ซอล
ลา ซิ โด อยู่ที่ว่าจะใช้ทำนองในลักษณะใด
หากเป็นจังหวะช้า เนื้อเพลงจะยาว หากเป็น
ทำนองเร็วจะเกิดสั้นๆยาวๆจ้า  แต่งเพลงมัก
จะใช้อักษรกล้ำเป็นแนวทางอีกด้วยนะ ไม่
กระชับรัดกุมเหมือนกลอนแปด  ดังนั้นลอง
สังเกตุเพลงเก่าๆซิหรือเพลงลูกทุ่งเก่าๆ
หรือใหม่นั้นจะไปในกลอนเปล่ามาก
ส่วนของเก่าจะมาในแนวทางกลอนแปด
เพียงแต่ขยายเนื้อหาออกไปให้ยาวเท่านั้นตามลักษณะทำนองจ้า  ต่อไปเธอ
เมื่อจับจุดได้แล้วอะไรๆก็จะไม่ยากสำหรับ
เธอหรอก  รักศิษย์เราเสมอ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

3 กรกฎาคม 2554 14:24 น. - comment id 1201503

คุณ โคลอน

     แม่น้ำฝนคนสวยทั้งกายและน้ำใจยิ่งนัก
ผมอดชื่นชมคุณเสียไม่ได้จริงๆไม่ใช่ยกยอ
กล่าวด้วยหัวใจจริงจ๊ะ ที่เขียนบทนี้ไว้เพราะ
เห็นว่ารักซ่อนรัก มันมีความหมายของความ
รักอยู่ไม่ว่าจะซ่อนหรือไม่ซ่อนมันจะออก
มาในรูปแบบแอบแฝงของหนุ่มสาวเสมอๆ
จึงได้เขียนไว้จ้า  รักฝนมากที่สุดจ้า

              แก้วประเสริฐ.

ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

3 กรกฎาคม 2554 16:02 น. - comment id 1201521

จำเป็นแอบซ่อนไว้            ลึกลับ
กลัวแม่คุณเธอจับ              ไล่ได้
ยามแก่รักตกอับ                จมบ่อ
งมง่านจนหมองไหม้           หม่นแท้ทนเหงา

อิอิ เปิดเผยก็โดนอานอะจิ จริงป่ะครับป๋า

แก้วประเสริฐ

3 กรกฎาคม 2554 16:15 น. - comment id 1201522

คุณ ฤกษ์(รูปหล่อ)

    ยามนกเขาเล็กร้อง...... จุ๊กกรู
ป๋าเหลือบสายตาดู........... หม่นไหม้
กลับหดเหี่ยวมองพธู.........ใจหม่น จริงแฮ
แม้นมาดหวังคลั่งไคล้.......กลับคว้าเพียงลม.

           ขอบใจมากจ้ารักเสมอๆ

          แก้วประเสริฐ.

ครูกระดาษทราย

3 กรกฎาคม 2554 17:29 น. - comment id 1201528

สวัสดีค่ะคุณครู

วันนี้ฝนฟ้ามืดครึ้ม

รักซ่อนรักเลยหาไม่เจอนะคะ

แก้วประเสริฐ

3 กรกฎาคม 2554 13:58 น. - comment id 1201542

คุณ เทียนหยด

        สวัสดีจ้าศิษย์รักยิ่ง ครูเองทราบเหมือน
กันว่าเครื่องคอมฯเสีย ควรซื้อใหม่ได้แล้ว
การแก้ไขนั้นต่อไปก็จะรวนด้วยการทำงาน
ของฮาร์ตดีสมันจะไม่บร๊านซ์กันจ๊ะ เดี๋ยวนี้
ราคาคอมฯถูกมากแล้วจ้า รักศิษย์เราเสมอ

                 แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

3 กรกฎาคม 2554 14:04 น. - comment id 1201543

คุณ กิ่งโศก

       ศิษย์รักเราที่ครูหวังไว้ในอนาคต ฉนั้น
เราต้องฝึกให้รู้ไว้ถึงแม้ว่าจะไม่คล่องนักแต่
เพียงสามอย่างนั้นให้คล่องแคล่วไว้ ด้วยครู
ตรวจสอบแล้ว ทั้งหมดย่อมมาจากสามอย่าง
นี้เป็นส่วนมาก ส่วนเรื่องอักษรนั้นที่บังคับ
ไว้นั้น ก็เพียงแค่ คำ ครุ ลหุ เท่านั้นเอง
ลักษณะอื่นก็จะคล้ายๆกันตามกฏที่วางไว้
จ้า  ส่วนที่เขียนไว้ในนิยายนี้ครูเขียนแค่
คร่าวๆไว้ เพื่อต้องการให้ศิษย์เราค้นคว้า
เองด้วยตัวเองก็จะเกิดปัญญาขึ้นจ๊ะจึง
แค่บอกหลักการณ์ไว้เท่านั้นเองจ๊ะ
         รักศิษย์เรามากเสมอๆ

            แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

3 กรกฎาคม 2554 14:08 น. - comment id 1201544

คุณ แก้วประภัสสร

       เจ้าแบมเอ๋ยกลับไปอ่านงานอทิสมานกาย
ที่ครูเขียนไว้ด้วยนะ ในกระทู้ครูได้บอกถึง
การเขียนร้อยแก้วและร้อยกรองไว้จ๊ะ เธอ
คึือหนึ่งในผู้ที่จะสืบสานงานครูต่อไปด้วย
จึงต้องพยายามให้หนักๆไว้ หากสิ้นครูไปแล้ว
เธอและเจ้ากิ่งก็จะสืบสานต่อไป และยังมี
คนที่ครูมองอีกสองสามคนที่มีแววที่จะ
แทนครูได้อีกด้วยจ้า  รักศิษย์เรามากเสมอๆ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

3 กรกฎาคม 2554 14:10 น. - comment id 1201545

คุณ การัณยภาส

       ผมอ่านแล้วนับว่าเป็นงานที่งดงามมาก
บทหนึ่งทุกอย่างพร้อมมูลในการแฝงข้อคิดไว้ด้วย ขอบคุณครับ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

3 กรกฎาคม 2554 14:15 น. - comment id 1201546

คุณ ร้อยฝัน

        ผมไม่เคยลืมหลานเลย บัดนี้ยังจำใบ
หน้าได้เลยจ้า  คิดถึงเสมอๆไม่เคยลืมเลย
ยังรักและคิดถึงเสมอๆจ้า หวังว่าคงสุขสบาย
ดีนะจ๊ะ รักมากๆเสมอจ้า

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

4 กรกฎาคม 2554 00:05 น. - comment id 1201600

คุณ ครูกระดาษทราย

     สวัสดีครับ ยินดีที่ได้นายกหญิงครับ
ไทยเจริญแน่ๆครับ ครับฝนตกครับที่บ้าน
ผมก็ฝนตกครับแต่ไม่มาพรมโปรยเท่านั้น
เองเหมือนกับจะต้อนรับจากฟากฟ้าครับ
        รักครูมากเสมอๆครับ

             แก้วประเสริฐ.

ผู้หญิงธรรมดาที่เคยมีน้ำตาเป็นเพื่อน

4 กรกฎาคม 2554 07:49 น. - comment id 1201612

สวัสดีค่ะคุณครูแก้วประเสริฐ..
กลอนเพราะค่ะแต่เหงาจัง
ความรักมีอนุภาพสามารถทำให้คนมีความสุข มีรอยยิ้ม หรือทำให้ทุกข์และเศร้าได้จริงๆค่ะสมองเป็นตัวรับรู้จิตใจเป็นตัวกลั่นกรองความรู้สึกเวลาก็เป็นเครื่องพิสูจน์(เป็นความคิดของผู้หญิงซื่อ..บื้ออย่างฉันเองค่ะ)
คำพูดที่ว่าหวานไม่เท่าการกระทำที่ว่าห่วงเลยค่ะคุณครูแก้วประเสริฐคิดว่าแบบนั้นไหมค่ะ
ความรักไม่ว่ารักพ่อแม่ รักพี่น้อง รักจากเพื่อนหรือแม้รักจากชายหญิงไม่ได้ต่างกันเลยถ้าเราใช่ความบริสุทธิ์ใจและจริงใจให้กับความรักนั้น

คุณครูลองทานน้ำฟักทองงาดำดูนะค่ะตอนเช้าสดชื่นดีค่ะ

มีความสุขสดชื่นกับการทำงานนะค่ะ

ทานอาหารเช้าแล้วอย่าลืมทานยาด้วยนะค่ะจะได้หายไวไวแล้วอย่าตากฝนอีกนะฝนตกบ่อยพกร่มติดมือก็ดีนะค่ะรักษาสุขภาพร่างกายและจิตใจให้แข็งแรงนะค่ะเป็นห่วงมากมายค่ะ

เดือนดวงเดิม

4 กรกฎาคม 2554 07:52 น. - comment id 1201613

แก้วประเสริฐ

4 กรกฎาคม 2554 17:27 น. - comment id 1201653

คุณ ผู้หญิงธรรมดาฯ

       ผมอ่านงานเขียนที่่แจ้งมาแล้ว รู้สึกช่าง
ซาบซึ้งเสมือนดั่งคนใกล้ชิดกันยิ่งนักครับ
ผมจะทานครับ ปกติผมชอบมากๆฝักทอง
ผัดทานกับอาหารผมชอบมากๆครับ 
      แต่อย่างไรก็ดีก็ต้องขอขอบคุณเป็นที่
สุดซึ้งมากครับ อันความรักที่แท้จริงเกิดขึ้น
ในลักษณะ รู้ใจ เข้าใจ ซาบซึ้ง ช่วยเหลือ
ให้เกียรติกันและกัน สิ่งนั้นก็จะราบรื่นได้
เป็นอย่างดี การที่กล่าวมาแล้วผม่ผิด
หรอกครับ ทุกอย่างเกิดจากใจ ด้วยใจเรา
เป็นใหญ่ที่สุดในร่างกายเรา สมองที่เขา
ว่าใช้คิดอ่านนั้นไม่ถูกครับหากรู้แนวทาง
ธรรมมาบ้างก็จะเข้าใจ สมองคือส่วนที่
ใช้ในการแยกแยะจำจดเท่านั้นเองเปรียบ
ดังฮาร์ดีสของคอมฯเรานั่นแหละแต่การ
ที่มีสติไตร่ตรองครุ่นคิดนี้อยู่ที่สังขารคือ
ไม่ใช่ร่างกายเรานะที่มักจะเรียกว่าสังขาร
สังขาร ณ ที่นี้คือการปรุงแต่งอารมณ์ที่
จิตเจตสิกส่งมายังใจเรา เราก็จะส่งไป
ยังสังขารให้ปรุงแต่งสิ่งนั้นๆไม่ว่าจะเห็น
อะไร ฟังอะไรฯลฯมา เมื่อปรุงแต่งแล้ว
ก็จะส่งมายังใจเราหรือเรียกทางธรรมว่า
วิญญาณเราอันวิญญาณเรานั้นเป็นที่อยู่
ของจิต เจตสิก และใจรวมกันเป็นวิญญาณ
ไว้ เมื่อได้รับการปรุงแต่งมาแล้วก็จะพส่งไปยังรูปคือร่างกายเราว่าจะชอบหรือ
ไม่ชอบหรือวางเฉยๆ เรียกว่า เวทนา คือ
การเสวยอารมณ์ของ สุขก็ดี ทุกข์ก็ดี เฉยๆ
ไม่ทุกข์ไม่สุขก็ดี  ดังเช่นไปเจอใครคน
หนึ่งเราจะชอบหรือไม่ชอบก็ล้วนจากการ
ปรุงแต่งทั้งสิ้น หากชอบมากก็จะเก็บใน
ลที่สองอย่างคือสมองเรา และจิตใต้สำนึกเรา
ไว้ สมองเราอาจจะลบทิ้งไปได้ แต่จิตใจ
ในใต้สำนึกเราจะลบไม่ได้มันจะฝังไว้ดุจ
ดั่งรากแก้วรากฝอยต่างๆ  สมองจะลืม
ใครก็ได้ แต่จิตจะไม่ลืมเมื่อใจเราคิดคิด
ทบทวนจิตใต้สำนึกจะออกมาให้จำได้
จำเหตุการณ์ต่างๆได้ 
     ฉะนั้นเราสามารถหลอกใครได้แต่ไม่
สามารถจะหลอกตัวเราได้ด้วยเราต้อง
รู้ก็ด้วยจิตใต้สำนึกนี่เอง 
    คนรูปงามหรือไม่งาม คนที่พบครั้ง
แรกก็เกิดความพอใจ คนที่พบครั้งแรกก็
จะไม่ชอบล้วนแล้วแต่เหตุนี้ทั้งสิ้น 
   ด้วยก่อนจะถึงการ การที่จิตใจเราจะถูก

ปรุงแต่งต้องผ่านสัญญา คือการจำได้หมายรู้
ไว้นั่นเองแต่ส่วนทั้งหลายนี้เมื่อหมดหน้า
ที่ไปแล้วก็จะไม่จำอะไรอีกลบล้างไป
แต่จิตใต้สำนึกจะไม่ลบล้าง ดังนั้นหากเรา
ตายไปเกิดใหม่ วิญญาณจะไปบังเกิดทันทีพร้อมด้วยจิตใต้สำนึกที่เราเรียกว่า
เวรกรรมนั่นเองจ้า   ในโลกปัจจุบันนี้มี
เหตุอยู่สามประการคือ สุข ทุกข์ และการวางเฉย หากหนักไปทางใดก็จะเกิด
สิ่งนั้นคือความโกรธจะเข้ามา ความหลง
และโลภที่มาที่หลังอีกด้วย  จึงทำให้คน
เราเกิดความวุ่นวายไม่รู้จบเพราะจิตที่ไป
เสาะแสวงหานั่นเองจ้า เอาล่ะพอแค่นี้
ก่อนคงจะเข้าใจได้บ้างนะ  หากว่างๆแวะ
มาเยี่ยมเยียนกันบ้าง  และต้องขอขอบใจ
ในความกรุณาเสมอขอขอบคุณรักเสมอ

        แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

4 กรกฎาคม 2554 17:30 น. - comment id 1201654

คุณ เดือนดวงเดิม

        ครับขอบคุณมากครับที่มาเยี่ยมผม
หากว่างๆก็มาทักทายได้นะครับที่นี่เปิดบ้าน
ต้อนรับเสมอๆครับ ด้วยเป็นบ้านแห่งความ
รักใคร่เห็นใจเข้าใจซึ้งใจแก่เจ้าของบ้าน
มากๆครับ ขอบคุณครับ

            แก้วประเสริฐ.

กลั่นแก้ว

4 กรกฎาคม 2554 18:28 น. - comment id 1201656

สวัสดีอีกครั้งนะค่ะคุณครูแก้วประเสริฐ
อยากให้เข้าไปวิจารณ์งานเขียนจังเลยค่ะ
ถ้าคุณครูแก้วประเสริฐว่างและไม่รบกวนเกินไป

แก้วประเสริฐ

4 กรกฎาคม 2554 19:43 น. - comment id 1201662

คุณ กลั่นแก้ว

       ส่วนใหญ่แล้วผมมิกล้าละลาบละล้วง
งานของคนอื่นเลยครับนอกจากศิษย์เท่านั้น
เอง แต่เมื่ออนุญาตและเรียกผมว่าครูครับ
ผมจะคอยไปดูแลงานคุณให้ครับ แต่บอกว่า
ผมเป็นคนบ้าๆบอๆบ๊องส์ ความรู้ต่ำต้อยมาก
นะครับ ด้วยความเป็นแบบนี้ก็ยังมีศิษย์มา
สมัครเรียน  แต่ก็ไม่เคยสร้างความผิดหวัง
ให้แก่พวกเขาจน จากไม่มีอะไรเลย เลยบ้า
ไปกับผมด้วย แต่ก็นับว่าเขาก็เดินไปอย่าง
ภาคภูมิใจครับ  เอาละครับหากว่างๆผม
จะเข้าไปช่วยวิเคราะห์วิจารณ์ให้นะครับ
แต่ก็อย่ามาว่ากันนะครับว่าสอนแนะนำใน
ทางที่ผิดๆนะครับ ขอแค่นี้เองหากดีก็ทำ
ไปหากไม่ดีก็ปล่อยไปครับ ด้วยผมมิได้
หวังอะไรมากรู้ก็บอกไม่รู้ก็จนใจครับ
             รักเสมอๆครับ

         แก้วประเสริฐ.