จังซี่สิถึกถอง ๆ

victoriasecret

๏ ยามระวีละสายก็มายก็เมา
เฉลิมฉลองก็ถองฉะเหล้า..........บเว้นวาย
๏ เมียจะด่าจะว่าจะสาธยาย
ก็ปล่อยก็วางระหว่างระบาย.........มิสบตา
๏ ใจสะทกสะท้านมิหาญมิกล้า
มินานก็เบื่อเพราะเหลือระอา........ก็ราไป
๏ ใช่จะเกรงจะกลัวจะหวาดฤทัย
กระดกจะซดเพราะอดมิไหว.........มิได้ฟัง
๏ ค่อยละเลียดละเมียดละไมมิยั้ง
มิดื่มสุราละล้าละลัง..................ระทมแสน
๏ เมาสะวิงสะวายจะส่ายจะแอ่น
อุษานภาสว่างก็แจ้น................สิไปถอน
๏  มันสะลึมสะลือบ่ชื่นสินอน
ขยุกขยิกขยักขย้อน................บ่สร่างซา
๏ มันผะอืดผะอมระทมอุรา
ประหนึ่งจะคายสิสังขยา..........และอาเจียน
๏ เออฉะนั้นฉะนี้นะพี่จะเพียร
จะกลมจะแบนจะแว่นจะเวียน....แวะถอนเลย
๏ ถึงสะบักสะบอมก็ยอมเพราะเคย
ก็ขาดมิได้หทัยเฉลย...............สุราริน
๏ แล้วก็กรึ๊บก็กรึ๊บบ่ยลบ่ยิน
ประชดประชันเพราะฉันก็ชิน.....กะเสียงเมีย
๏ ถอนซะหน่อยก็บ่อยนะกรึ๊บกะเบียร์
และตาก็เมียงชะม้ายกะเชียร์......ชะช่วยถอน
๏ เมาสุราก็อย่าไถลตะรอน
ผละหนีนะพี่มิมีสะออน..............จะนอนคราง
๏ ดวดซะให้หทัยไสวสว่าง
ระรี้ระริกกระซิกมิห่าง.................นะอย่างเคย
๏ น้องจะเสริฟจะเปิบอะไรมิเฉย
กระวีกระวาดมิขาดละเลย...........สิเชยชม
๏ พี่มิเมาก็คงมิเคล้ามิดม
ก็หย่อนและยานก็อ้วนและกลม.....ก็เข้าใจ
๏ จึงจะหมายจะมอมและย้อมหทัย
ซะทีนะพี่พิรี้พิไล.......................มิได้การ
๏ หากริหนีนะพี่มิมีสะท้าน
ระวังนะสากจะฝากประทาน.........กบาลแยก๚ะ๛