* * * กระท่อมน้อย * * *

หิ่งห้อยน้อยใจ

ค่ำคืนฟ้า มืดมิด ดูเหงา เหงา
โอ้ตัวเรา นั่งคิดถึง คณึงหา
กระท่อมน้อย ในป่า ที่จากมา
ผ่านเวลา จะเปลี่ยน เป็นเช่นไร
กระท่อมน้อย หลังนั้น ช่างอบอุ่น
ยามรุ่งอรุณ แดดส่อง สว่างไสว
มวลบุบผา ชูช่อ แตกหน่อใบ
หรีดหริ่งเรไร ส่งเสียงร้อง ก้องพนา
เหล่าแมลง ภู่ผึ้ง ผกโผผิน
กางปีกบิน วนเวียน กลางเวหา
ดอกหญ้าโผล่ พ้นพื้น พสุธา
ไหวไปมา ยามต้อง แรงลมโชย
เห็นสายฝน รินร่วง จากท้องฟ้า
ชุบชีวา ชีวิตให้ ไม่ระโหย
มวลดอกไม้ ชูช่อ รอวันโรย
แผ่นดินโดย ธรรมชาติ สะอาดตา
กลิ่นพืชพรรณ นานา ขจรทั่ว
ทั้งดอกบัว พรรณไม้ และใบหญ้า
ขึ้นผสม กลมกลืนไป สุดสายตา
ภายใต้ฟ้า ผืนใหญ่ ใบเดียวกัน
ช่างห่างไกล กันนัก กับทางนี้
อยู่ที่นี่ มีแต่ การห้ำหั่น
ทั้งแก่งแย่ง แข่งขัน ประลองกัน
ทุก ทุกวัน ต้องแข่ง แย่งความดี
มันช่างเหงา และล้า เป็นนักหนา
อยากขอลา กลับบ้าน ณ บัดนี้
กลับคืนสู่ กระท่อมน้อย คอยนานปี
พักฤดี ให้หายเหมื่อย เหนื่อยหัวใจ
จะชาร์ตแบต เพิ่มพลัง ให้เต็มที่
ความเหงามี เลือนไป  ไว้สดใส
แทนที่ด้วย ความแข็งแกร่ง แห่งฤทัย
ความสดใส กลับคืน สู่ตัวเรา
พักปัญหา ทุกอย่าง ของทางนี้
กลับพงพี ท่ามกลาง  หว่างภูเขา
กระท่อมน้อย ยังคอยอยู่ ดูตัวเรา
ภูมิลำเนา บ้านเกิด ที่จากมา
แล้วจะกลับ มาทำงาน สร้างฐานะ
ด้วยสัจจะ ของคน บนภูผา
จักทำงาน ให้ดีขึ้น ขอสัญญา
ด้วยหน้าตา สดใส ไร้กังวล
เพื่อจะทน ทานได้ ในทุกสิ่ง
ชีวิตจริง เริ่มต้นใหม่ ได้อีกหน
จะต่อสู้ หมู่มารที่ มาผจญ
รวมถึงคน ปากร้าย ทั้งหลายเอย ๚ะ๛