เหงา..เศร้า..น้ำตา พวกเขาเข้ามา ประดุจดั่งเพื่อน เคียงข้างไม่ห่าง สร้างทุกข์มาเยือน ความสุขเริ่มเลือน อำลาจากไป เริงร่า..ฤา..สราญ จากไปเนิ่นนาน แสนเศร้าทรวงใน หทัยลึกลึก คิดนึกเรื่อยไป โลกศิวิไลซ์ อยากได้เป็นของเรา ตลาด..อารมณ์ ฤดูนี้ขื่นขม ปนความหมองเศร้า พบพานเรื่อยไป ร่ำให้เบาเบา ฤาเพราะขลาดเขลา จึงไม่เพลิดเพลิน เย้ยฟ้า..ฤ ท้าดิน ดั่งเช่นศิลปิน ไม่เคยคิดเมิน อยากสร้างความสุข ขจัดทุกข์เหลือเกิน แต่ต้องเผชิญ อยู่เรื่อยเพราะเหตุใด.... ฤา.... ?