สุริยันผันแสงขึ้นแต่งฟ้า ดวงจันทราพาดวงลับล่วงหน ดารารายหายร่างคล้ายพรางตน ปลุกผู้คนทั่วทิศจากนิทรา จึ่งทั้งปวงห้วงฝันก็พลันจบ คืนสู่ภพความจริงทุกสิ่งหา จินตภาพฉาบล้วนมวลมายา ก็เลือนลาลอยเลื่อนพร้อมเดือนดาว ไม่อยากตื่นขึ้นพบประสบสิ่ง โลกความจริงทั้งเจ็บและเหน็บหนาว โลกแห่งฝันนั้นพร่างสว่างพราว ไร้เรื่องราวทดท้อทรมาน เพราะรักร้างจางเจือจนเฝือสิ้น ทั้งชีวินหม่นไหม้เหมือนไฟผลาญ รักเคียงกายหมายห่มกลับล่มลาญ เมื่อนงคราญปักลิ่มเข้าทิ่มแทง คงได้แต่รอคอยในรอยช้ำ สนธยาฟ้าค่ำสิ้นลำแสง ปล่อยโลกจริงทิ้งไปอย่างไร้แรง สู่โลกแห่งความฝันนิรันดร์กาล.
นายทิชชู่ 11 พ.ค. 2554 23:24 น. - ID 140184 
1790
0
0
12 พฤษภาคม 2554 06:12 น. - comment id 1193198
แม้ความฝันจะอายุสั้นแต่ก็ฝันได้ทุกวันเนาะ
11 พฤษภาคม 2554 23:26 น. - comment id 1193472
โลกแห่งความฝัน เธอเป็นของฉันเสมอ แต่โลกของความเป็นจริง...เธอเป็นหญิงของใครกัน...
15 พฤษภาคม 2554 12:42 น. - comment id 1194159
โดนที่สุดเหมือนเขียนจากชีวิตผมเลยครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
