เสียงเงียบกริบในใจ...พูดไม่ออก ใจไม่บอกว่าเป็นอน่างไรอะไรนี่ เกิดอะไรขึ้นกับแม่ฉันทุกนาที ก่อนแม่สิ้นคงทร ระมาน กายนี้ จิตใจครวญ แม้นอยู่อยู่น้ำตาก็ออกมาไหล ไม่เข้าใจเข้าไปกอดโอ้แม่จ๋า กลับมาหวล อย่าทิ้งพวกเราทั้งปวง ขาดใจกำสรวญ น้ำตาเอ่อโผลกอดเรียกจวนเสียงสั่นน้ำตานอง ถามแพทย์ว่า ขอป้ำหัวใจครั้งที่สาม พ่อก็ตามใจฉันให้รักษากลับมาครอง แพทย์บอกจะพยายามจะทำรักษาลอง แต่ที่ป้ำใช้มือจ้องไม่มีเครื่องอะไรเลย มีแต่เส้นขีด_________ไม่มีคลื่น^^^^^^///LL_____ ใจฉันตื่นเผยไปไม่อยากให้เปิดเผย ไม่ใช่ไม่ใช่ผลออกมาไม่ดีเลย แพทย์บอกช่วยสุดสุดเอ่ยแล้วว่าไม่ทันการ พยายามกั้นน้ำตาไม่ให้ไหล แต่หัวใจแทบสลายออกจากฉัน ร่างแม่ซีดสัมผัสอยากให้ทัน เข้าไปบอกแม่จ๋าฟื้นได้ไหมยังไม่ลา สิ่งใดท้ายที่ทำได้ มองหน้าพ่อ บอกว่าพ่อจ๋าเข้ากอด่างพ่อต้องแข็งขา ขาดพ่อไปอีกคนหนูไม่อยากอยู่ต้องขอลา จากไปกับพ่อด้วย ช่วยกันอยู่ให้แข็งแรง แม่ไปแล้วถึงแม้นไม่ได้บอก ใจช้ำชอก จดจำหน้าแม่นี้ เอ่ยคำไม่สดใส เข้าแทบทรุดอ่อนไปหมดหมดกำลังใจ ขออยู่ข้างเคียงพ่อไว้ ไม่ไปไหนตลอดกาล วันเผาแม่....ก่อนเผาขอมองหน้า ก่อนต้องจากอำลา เปิดโลง อยากเห็นผ่าน เข้าไปหอมหน้าผากแม่แม่จ๋า.....รักจับใจ ..............ไว้เขียนต่อ..........ทำใจ ยังไม่ได้...
4 พฤษภาคม 2554 18:54 น. - comment id 1192831
เข้าใจในความรู้สึก..ของการสูญเสียผู้เป็นสุดที่รัก....วันเวลา..จะรักษาใจเราได้ค่ะ.. ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ แวะมาให้กำลังใจกันนะคะ..
7 พฤษภาคม 2554 05:53 น. - comment id 1193289
ท่านไปสบายแล้วครับ คนที่อยู่ต่างหาก ที่ต้องทุกข์กันต่อไป ขอเป็นกำลังใจให้ครับ ผมก็เคยเสียพ่อตั้งแต่อายุ ๗ ขวบมาก่อนเหมือนกันครับ