เงินเดือนออก

คอนพูทน

หลายร้อนหนาว..ผ่าวเพียงผ่านเรียงผ่าน
เวลากาลเปลี่ยนกลาย..หลายสิ่งใหม่
ทุกรอยใจ..ยังจำบนทางใจ
อายุไขเลยเข้า..คราวชรา
ปลูกกระท่อมริมทางข้างถนน
ความจน..เคียงมาจุนบุญดั่งบ้า
ลูกเมียห่างหายให้ไม่นำพา
โชคชะตาปล่อยไปตาม..ความแล้
คือหนึ่งชาย..ชายไทยวัยแก่เฒ่า
อีกหนึ่งเล่ายินลือ..คือเถ้าแก่
เงินทองเหลือ..กองล้นมากคนแล
วัยก็แค่กันคราว..รุ่นราวนั้น
คฤหาสน์..ไม่ห่างกระท่อมเห็น
เป็นประจำมาบรรจบ..พบนั่น
รถเขาผ่าน..บ้านราวหลายคราวครั้น
เพราะหน่อเชื้อคนละชั้น..จึงเชอะ!!
นอกสายตา..อย่าข้องแม้แต่คิด
คนละทางคนละทิศ..รู้ไว้เถอะ
แก้วมณี..สีวามอาจลามเลอะ
เขาไม่ปล่อยให้เปรอะ..อาจมปน
ความหิวเรียง..มารินยินเริงร่า
เขาเรียกหมาเลี้ยงหมา..เราเริ่มหม่น
หมาอยู่ดี..กินดีดีกว่าคน
เราฝืนทนหิวแทบ..ไส้แสบพัง
กลืนน้ำลาย..หมายว่าบนความหวั่น
อีกสองวันหมายว่า..บนความหวัง
เงินเดือนเรา..คนชรามาประทัง
ตั้งห้าร้อยภาครัฐ..เขาจัดการ
จักซื้อเห็ด..เป็ดไก่เครื่องในหมู
หมึกกุ้งปูหอยปลา..หลากอาหาร
หนอมีน้อยกินน้อยค่อยค่อยทาน
ทั้งคาวหวานนึกไว้ อีกสองวัน
มาต้มเค็ม..แกงคั่วกินให้คลาน
วาดวิมานยิ้มมอง อีกสองวัน
................................คอนพูทน