ร้อยเล่ห์กล

แก้วประเสริฐ

            ร้อยเล่ห์กล
๐ ใจจิตเราฟุ้งไปในคละคลุ้ง
ยากจะจรุงเหหันนั้นหวนเห
ร้อยคำพูดหนึ่งไว้มากรวนเร
ล้วนอุปเท่ห์ลวงหลอกเคล้าหยอกใจ
๐ หมั่นตรวจตราติดตามงามจึงทราบ
หันเหทาบไตร่ตรองจึงผ่องใส
รู้จิตเขาเปรียบเราเฝ้าตรองไป
จึงทราบในส่วนลึกตรึกเล่ห์กล
๐ ต่อหน้าหนึ่งหลังกลับนับคนฆ่า
ทั้งวาจาอาบโชลมบ่มสับสน
หวานสุดหวานทอทาบอาบกมล
ภายในปนหยามหมิ่นแล้วนินทา
๐ นี่นะหรือคือคนระคนเล่ห์
ทำตัวเท่ห์ใจจิตมากคิดหา
เอาเปรียบนิดผ่านไว้ใคร่ได้มา
ทำหน้าตาแย้มยิ้มเพื่อลิ้มลอง
๐ พอจับได้รู้ทันนั้นหน้าซื่อ
แสร้งทำบื้อแก้ไปในสิ่งสนอง
โยนความผิดคนอื่นยืนเมียงมอง
หลบตาจ้องหน้าเศร้าเคล้าน้ำตา
๐ การคบคนอ่านใจนั้นให้ออก
ทั้งในนอกสอบสิ่งล้วนอิงผวา
จับถ้อยความแล้วคิดพิจารณา
ไตร่ตรองหาความจริงในสิ่งปน
๐ อันรูปลักษณ์หน้าตาหาใช่เหตุ
อาณาเขตหรูหราอย่าพาสน
ใจทุกคนวอกแว๊กแยกระคน
อย่าหลวมตนเข้าสู่ผู้ป้อยอ
๐ สติปัญญามีไว้ให้ใช้เถิด
ธรรมชาติเชิดสูงสุดผุดไว้หนอ
เพื่อยับยั้งร้อยเล่ห์เหหันพอ
จงอย่าท้อติดตามนิยามไป
จะรอดพ้นจากภัยในวิบัติ
ที่เขาจัดลวงล่อป้อยอใส
นำธรรมะสอดแทรกแยกภายใน
ก็จะได้เหตุผลปนความจริง.
     แก้วประเสริฐ.