ลุ่มลึกเกินจะรัก


               ลุ่มลึกเกินจะรัก
..๏ วิวัฒน์กาลพลิกเด่นเน้นหมกล้ำ
พลีสิ่งช้ำพลิกสานสิ่งผ่านผอง
เมฆฟ้าดินน้ำหลั่งสร้างเนืองนอง
แสงสีทองเปลี่ยนผันคอยวันมา๚ะ๛
..๏ วิวัฒน์กาลเด่นเน้น.....ผ่านผอง
อาภากรแสงทอง.............สุดคล้ำ
ฟ้าดินเมฆเฉกปอง...........สวัสดิ์ผ่าน รอบแฮ
เคล้าคลุกลำพองย้ำ.........กลบสิ้นป่วนถวิลฯ
..๏ อุระป่วนพลิกสิ้น.......ธรณี มากเฮย
ลุ่มลึกผ่านหมกวจี..........ยากคว้า
สุดจับไขว่ปวงฤดี...........ทอทาบ นภานอ
เมฆม่านคล้ำเก่งกล้า......ลับห้วงกมลแดฯ
..๏ หยดรินห้วงหลั่งพลิ้ว....ใฝ่ปอง
ล่วงเวลาผ่านผอง..............มากล้ำ
แขนงแตกละออง..............ฝากผ่าน ปวงนา
หยามสิ่งมากฝากย้ำ..........ฉาบล้นธรณีฯ
..๏ สิ่งนี้มิอาจได้..............แผ่นคืน แน่เฮย
คลุกกรุ่นยากทนฝืน..........ล่วงสิ้น
อกหวั่นแตกทนยืน............พสุธา ครวญแฮ
มืดคล้ำดุจดั่งลิ้น...............พลิกฟ้าปิดครอง๚ะ๛
..๏ วิวัฒน์กาลผลาญเน้น
พลิกหลบเร้นสุดเปรียบเปรย
ยากแล้วจะได้เชย
หมุนเคว้งคว้างดำมืดครอง
..๏ ผืนน้ำดินที่รัก
ที่มาหักสิ่งทั้งผอง
สีเอยวับเรืองรอง
ต้องเศร้าแฝงสู่ช้ำใจ
..๏ ลุ่มลึกลำพองหนัก
เปรียบเหมือนจักรตัดสดใส
แสงทองผ่องอำไพ
กลิ่นสาบควายยากคืนมา
..๏ ฟ้าน้ำแผ่นดินหมอง
สุดจะครองสิ่งค้นหา
ห้วงรักควักวิญญา
ลบดั่งร้างสู่คืนกาย๚ะ๛
   ๐ แก้วประเสริฐ. ๐

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

แก้วประเสริฐ 19 เม.ย. 2554 13:14 น. - ID 139945

1383

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/139945 ที่มา: แก้วประเสริฐ

comments powered by Disqus

แก้วประเสริฐ

22 เมษายน 2554 13:23 น. - comment id 799021


คุณ ลานเทวา

       ขอบคุณมากครับที่แวะมาเยี่ยม ระยะนี้
ร่างกายผมทรุดโทรมลงมาๆเสียด้วย
อากาศเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา กลางวันร้อน
แทนอกจะแตกต้องเปิดแอร์ ปกติผมไม่
ชอบนักแฟนเขาชอบเลยจำต้องทนเอา
แล้วร้อนดีๆก็ครึ้มฝน ฝนตกมาอีก พอตกดึก
ใกล้สว่างดันหนาวอีกด้วย ห้อนอนผมก็เปิด
แอร์ผมกลัวความหนาวเลยสะท้านหนาวจับ
หัวใจไปเลยครับ  ปีใหม่นี้สุขสวัสดีมีชัย
นะครับ ขอระบายอารมณ์สักหน่อยครับ
ขอบคุณ

          แก้วประเสริฐ.

โคลอน

19 เมษายน 2554 19:12 น. - comment id 1191367
```
 รักลุ่มลึก...แฮ่...
```

เทียนหยด

20 เมษายน 2554 07:57 น. - comment id 1191387

ลึกจริงๆคะครู  

อากาศเปลี่ยนแปลง..ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ

นางฟ้าซาตาน

20 เมษายน 2554 09:17 น. - comment id 1191398

สบายดีนะคะ
คิดถึงคุณแก้วเสมอๆเช่นกันค่ะ

นางฟ้าซาตาน

20 เมษายน 2554 09:18 น. - comment id 1191399

สบายดีนะคะ
คิดถึงคุณแก้วเสมอๆเช่นกันค่ะ

กิ่งโศก

20 เมษายน 2554 09:19 น. - comment id 1191400

๐ เกลียวรักสลักเร้น......ลึกเกิน
หลบซ่อนชะง่อนเขิน....คบไม้
ทอดเอื้อมสุดคว้าเทิน....ทาบอก
คงเบิ่งคล้ายบอดใบ้......บ่มท้อบั่นถอน ฯ


มาเยี่ยมครูครับ

ครูกระดาษทราย

20 เมษายน 2554 10:51 น. - comment id 1191412



สวัสดีค่ะคุณครูแก้วประเสริฐ

อ่านแล้วเพลิน เกินจะรักค่ะ

แก้วประภัสสร

20 เมษายน 2554 11:40 น. - comment id 1191419

ที่มองเห็นเต็มตาว่าแน่ชัด
ก็ยังขัดข้องจิตคิดเหตุผล
ที่ไม่เห็นอยากรู้ดูสิคน
มันสับสนสุดสุดมนุษย์เรา

สวัสดีค่ะครูแก้วฯ

แก้วประเสริฐ

20 เมษายน 2554 13:53 น. - comment id 1191428


คุณ เทียนหยด
  
     ศิษย์ที่รักเรา    งานชิ้นนี้ครูเล่นสำนวน
คำแต่ไม่ได้เล่นคำไว้ ในแนวซ่อนรูปลักษณ์
การอ่านจึงสามารถมองได้หลายแง่มุมมอง
จ้า อ่านช้าๆจะเห็นภาพเกิดขึ้นมีหลายๆอย่าง
แต่ครูนำมาไว้ในที่แห่งเดียวนะ อ้อ ในเรื่อง
รัญจวนสิเน่หา นั้นครูได้แนะนำเจ้ากิ่งไว้ให้
ไปอ่านเม้นท์ที่ตอบจะได้เพิ่มความรู้ไว้ที่
จริงครูไม่ค่อยจะทำ ด้วยจะทำให้เป็นคน
ที่เว่อร์ไป ด้วยครูเป็นคนรู้น้อยด้อยค่าใน
สายตาคนอื่นๆด้วย อาศัยที่ศิษย์ทั้งหลาย
ยังรักให้ความเอ็นดูแก่ครู อย่าลืมเสียล่ะ
รักศิษย์เรามาๆๆๆเสมอๆจ้า

           แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

20 เมษายน 2554 13:55 น. - comment id 1191429


คุณ นางฟ้าซาตาน

      ผมเองไม่เคยลืมคุณเลยครับ ยังรักและ
ศรัทธาคุณอยู่ในใจเสมอมาครับ ขอบคุณ
ระยะนี้ผมนับวันไม่ค่อยจะสบาย แต่ร่างกาย
เท่านั้น สภาพจิตใจปกติครับ รักมากๆๆเสมอ

            แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

20 เมษายน 2554 13:57 น. - comment id 1191430


คุณ นางฟ้าซาตาน

       คุณ นางฟ้าแสนสวยผมเองไม่เคยที่
จะลืมคุณไปได้หรอกครับ ยังรักมั่นคงเสมอ
มายังจำเหตุการณ์ได้ตลอดเวลาครับ
รักมากๆเสมอครับ ขอบคุณ

           แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

20 เมษายน 2554 14:00 น. - comment id 1191431


คุณ กิ่งโศก

       ศิษย์เอกฝ่ายชายครูเองบทนี้แฝงไว้
ถึงสามประเด็นในเรื่องเดียวกันจ้า หากอ่าน
ดูก็ธรรมดาไม่มีอะไร แต่หากเอามาคิดก็จะ
พบสิ่งที่ครูเขียนไว้เพราะซ่อนไว้ต่างๆกันจ้า
เธอเป็นชายหนึ่งเดียวที่ครูเองภูใจที่สุดจ้า
ครูคิดว่าเธอสามารถเข้าใจการเขียนได้นะ

      รักมากๆๆๆเสมอ

           แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

20 เมษายน 2554 14:04 น. - comment id 1191432


คุณ ครูกระดาษทราย

      สวัสดีครับครูคนสวยทั้งร่างกายและจิตใจ
บทนี้ผมแฝงซ่อนรูปไว้ครับ อ่านธรรมดา
ค่อนข้างจะยากนิดๆๆแต่ไม่ธรรมดาครับ
เพราะสามารถมองได้หลายๆแง่มุมครับ
รับครูเสมอๆมาครับ

          แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

20 เมษายน 2554 14:07 น. - comment id 1191433


คุณ แก้วประภัสสร

      ศิษย์เอกฝ่ายหญิง จากกลอนเธอนั้น
คงจะอ่านเข้าใจกลอนครูแล้วซินะ อ้อๆๆ
ให้เธอย้อนกลับไปอ่าน รัญจวนสิเน่หา
ด้วยนะด้วยครูเม้นท์ตอบเจ้ากิ่งเอาไว้ อาจ
จะมีประโยชน์ไม่มากก็น้อยล่ะ แจงตามวิสัย
คนรู้น้อยก็แบบนี้แหละขอให้ไปอ่านด้วยนะ
กลอนครูจะเล่นหลายรูปแบบทั้งธรรมดา
และไม่ธรรมดาสลับกันไปเรื่อยๆจ้า
รักศิษย์เรามากๆๆเสมอ

        แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

20 เมษายน 2554 14:12 น. - comment id 1191434


คุณ โคลอน

       แม่น้ำฝนแสนสวย กำลังมึนด้วยพึ่งตื่น
นอนเมื่อคืนนี้อยู่ดึกไปหน่อย ตามวิสัยคน
แก่ทั่วๆไป เคยทดลองนอนหัวค่ำทรมาน
ด้วยนอนไม่ค่อยหลับกระสับกระส่ายตลอด
เวลา จนต้องมาทานยานอนหลับถึงได้หลับ
      คุณเข้ามาผมแสนจะดีใจเหมือนดั่งน้ำ
ฝนโชลมใจไม่ปานครับ รักน้ำฝนมากๆเสมอๆ  ขอโทษนะที่มาตอบสุดท้ายไว้
อิอิ ก็รักมากก็แบบนี้แหละคนกันเองจ้า

          แก้วประเสริฐ.

din

20 เมษายน 2554 14:48 น. - comment id 1191436

...........

ลุ่มลึกเกินจะรัก
สุดจะหักฤดีหาย
เอื้อมคว้าก็เปล่าดาย
ไกลเกินเอื้อมเสียแล้วเอย


................

แก้วประเสริฐ

20 เมษายน 2554 15:02 น. - comment id 1191437


คุณ ดิน

       เจ้าดินเอ๋ย  คำว่า " เอย " นั้นเขาใช้เฉพาะ
การแต่ง สักกวา นิราศ เท่านั้นนะจ๊ะที่รู้มา
หรืออาจจะไม่รู้ก็ได้ ด้วยเป็นคนโง่เขลาแบบ
ครูนี่แหละ  อย่างเช่นคำว่า " ฤา " นั้นเขา
บังคับไว้เลยว่า ให้ใช้ได้ เฉพาะ โคลงเท่านั้น
จะเชื่อหรือไม่ลองพิจารณา หากจะใช้ในร้อย
กรองอื่นๆ จากคำว่า ฤา นั้นควรใช้คำว่า ลือ
เป็นต้น  เขียนกาพย์ได้ดีแล้วล่ะนี่แสดง
ถึงการย้อนรอยแต่งสดๆด้วย นับว่าดีจ้า
        กลอนจะไพเราะหรือไม่อยู่ที่ทำนอง
และอักษรต้องใกล้เคียงกันที่สุดให้สอด
คล้องกันไปตลอดวรรคนะจ๊ะ รัีกมากเสมอจ้า

              แก้วประเสริฐ.

หนูสน

20 เมษายน 2554 16:54 น. - comment id 1191441

อันของสูงแม้ปองต้องจิต  ถ้าไม่คิดปีนป่ายจะได้หรือ ...


เกินจะรักเพราะลุ่มลึก...ก็คงต้องใช้ความเพียรพยายามปีนป่ายไขว่คว้า ดังคำพระราชนิพนธ์ล้นเกล้ารัชกาลที่ ๖ ข้างต้น ใช่มั๊ยคะ ลุงแก้ว

แวะมาเยี่ยมเยียน  ขีดเขียนฝึกฝน
อักษรร้อยกมล  มิตรภาพกลอนกวี

แก้วประเสริฐ

20 เมษายน 2554 17:10 น. - comment id 1191442


คุณ หนูสน

     ถูกต้องแล้วคำพระราชนิพนธ์ล้นเกล้า
ทรงดำรัสเป็นรอยจารึกไว้ ทุกอย่างต้อง
ดิ้นรนไขว่คว้า จึงจะถึงดวงดาวนั้น
ทุกๆคนต้องมีความฝันที่ไกลแสนไกล
ทุกๆคนต้องมีความอดทน พยายาม
ทุกๆคนต้องมีความเชื่อมั่นตัวของตัวเอง
ทุกๆคนต้องอย่าเชื่อใจใครง่ายๆ
ทุกๆคนควรจะใช้สติไตร่ตรองเสมอๆ
      มิฉะนั้นสิ่งที่มุ่งหวังก็ย่อมอยู่กับที่
อุปมาดั่งขอนไม้ที่นับวันรอวันผุพังครับ
     ขอบคุณที่มาเยี่ยมครับ รักเสมอๆ

            แก้วประเสริฐ.

ยาแก้ปวด

21 เมษายน 2554 15:36 น. - comment id 1191528

โคลงวันนี้เศร้าจังค่ะคุงลุงแก้ว

เศร้าแต่โคลงคนไม่เศร้าใช่มั้ยคะ

แก้วประเสริฐ

21 เมษายน 2554 16:38 น. - comment id 1191536


คุณ ยาแก้ปวด

       หลานรักเอ๋ย ชื่อเรื่องก็บอกแล้วนี่นา
หากไม่ปนเศร้าก็เกินไปล่ะจริงไหมจ๊ะ
ส่วนคนเขียนไม่เศร้าหรอกมีหลานๆสนุก
สนานเฮฮาด้วยนะ ฮ่าๆๆๆๆ
รักหลานเรามากๆเสมอจ้า

            แก้วประเสริฐ.