๐ เมื่ออกหัก...รักจรรักจาง...จนห่างหาย ให้เปลี่ยวดาย...ระคายระเคือง...ลืมเรื่องหวาน เจ็บเจียนม้วย...ระทวยระทม...ด้วยซมซาน ตรมดวงมาน...จนด้านจนชา...แทบล้าแรง ๐ ทุ่มใจรัก...ภักดี...ฉนี้ไฉน ทุ่มเทใจ...ให้แบบ...มิแอบมิแฝง กลับร้าวราน...ซานซบ...ตลบแตลง เธอเสแสร้ง...แกล้งหยอก...ทั้งหลอกทั้งอำ ๐ จะอยู่จะไป...ใจฉัน...ไม่หวั่นหวาด อเน็จอนาถ...พลาดไป...ใจถลำ ไม่ทุกข์ไม่ท้อ...ขอไกล...คนใจดำ ถึงเจ็บถึงช้ำ...จำจร...มิย้อนคืน ๐ ยอมตรอมยอมตรม...ขมเฝื่อน...มิเลือนมิหลบ ให้จากให้จบ...ลบเลือน...ที่เฝื่อนที่ฝืน จะหนาวจะเหน็บ...เจ็บช้ำ...จะกล้ำจะกลืน ทั้งหลับทั้งตื่น...ฝืนใจ...ไม่ง้อไม่งอน ๐ ไร้ทิศทาง...ยามร้างยามร้าว...ให้หนาวให้เหน็บ ทนกักเก็บ...ความเจ็บความอาย...ที่ถ่ายที่ถอน ความซื่อตรง...เคยคงเคยมั่น...มาบั่นมาทอน ร้าวแรมรอน...จนจรจนจาง...ต้องร้างต้องลา.....
10 เมษายน 2554 10:30 น. - comment id 1190459
เอ้าๆน้าตู หนีไปอยู่กาญดันไปอกหักซะงั้น มิน่าชักออกแนวธรรมะ อิอิ บอกแล้วเวลาหาสาวให้นะฟังกันมั่ง
10 เมษายน 2554 13:42 น. - comment id 1190489
เหงด้วยกะยามังนะน้า หาสาวไม่ปรึกษาหลานก็เปงจั่งซี้ ที่แนะนำให้ทำเล่นตัว ไม่อาว ไม่อาว
11 เมษายน 2554 10:59 น. - comment id 1190612
ซุปเปอร์กลบท อิอิ ถึงว่าทำไมตั้งชื่อสารพัดสะบัดสะบิ้ง... ยักเยื้องได้น่าดู มีดโกนนับวันยิ่งคม..
11 เมษายน 2554 11:30 น. - comment id 1190622
แพรวเคยลองแต่งกลบทนะคะ ปรากฎว่าแพรวแต่งได้ แต่อ่านไม่ได้ 555555 มันยากจังค่ะ เพื่อนในบ้านกลอนนี้ก็เคยสอน แต่ไม่เคยจำ เรียนรู้ย้ากยากคะ อิอิ เลยแต่งกลอนมั่วๆแบบเดิมดีกว่า
11 เมษายน 2554 19:12 น. - comment id 1190729
โอ้โห..สุดยอดของความสะบัดสะบิ้งเลยครับ ครบรสเลยนะครับน้าแจ็คกี้
12 เมษายน 2554 01:03 น. - comment id 1190814
เยี่ยมมมม......