แก้วประเสริฐ

7 เมษายน 2554 19:18 น. - comment id 1189889

คุณ กุหลาบขาว

     ดีใจที่มาเยี่ยมอีกจ้า  การเล่นกลอนแปด
หากได้แปดคำไว้ก่อนต่อไปก็เอาคำกล้ำ
มาประสานกับคำนั้นแต่ต้องให้สอดคล้องไว้
    ดังที่เธอเล่นมาส่วนมากนั้นเขาจะเล่นกัน
แบบคำต่อคำกล้ำกันจึงกลายเป็นกลอน
ตลาดไปจ้า หากเราฝึกไว้จนคล่องแล้ว
ก็จะตัดกลอนที่เขาเรียกว่ากลอนพาไป
จ้า  นี่รักดอกเห็นว่าพยายามเล่นนักแต่
คงจะติดกลอนตลาดทำให้เกิดความยาก
   แต่หากหัดเล่นจนชืินจะเกิดทักษะเรา
ให้คิดค้นหาอักษรมาเล่นเท่ากับเป็นการ
ยิงนกทีเดียวได้สองตัวกลอนก็จะพลิ้วไหว
  และยังสามารถนำไปเล่นอย่างอื่นได้
ไม่ยากจ้า  นี่รักดอกจึงบอกให้อย่าว่ากัน
นะจ๊ะแม่กุหลาบขาวแสนสวย รักมากเสมอๆ

         แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

7 เมษายน 2554 19:20 น. - comment id 1189890

คุณ กุหลาบขาว

        แม่กุหลาบแสนสวย ผิดถือว่าเป็นครู
หากรู้ก็ควรแก้ไขจ้า ผมเองเล่นมาพอสมควร
ยังผิดพลาดได้ ยิ่งสายตาไม่ค่อยจะดีด้วย
แล้ว ใจไปก่อนมือมักจะพิมพ์ผิดเสมอๆจ้า
แต่พอรู้ก็จะรีบแก้ไขเหมือนกันนะ หากไม่รู้
ก็แล้วไป อิอิ กลอนของเรานี่นาเน๊อะๆๆๆ
     รักเสมอๆจ้า

         แก้วประเสริฐ.

ฤกษ์(ไม่ได้ลีอกอิน)

7 เมษายน 2554 14:57 น. - comment id 1189906

เมื่อปีกรักโบยบินถึงปูนนี้
ขนปีกล่วงไม่มีสิ่งใดเหลือ
จะโบยบินแต่ละครั้งดั่งเรือเกลือ
คงเป็นเหยื่อเวรกรรมที่ตามทัน

ฝันเท่านั้นที่ยังสดใส อิอิ 
มาเย้าป๋าแก้ง่วงน่ะครับ

มะกรูด

7 เมษายน 2554 14:58 น. - comment id 1189907

ปีกแห่งรัก...จะโบยบิน...ในจินตนาการ




สบายดีนะคะ  คุณแก้วฯ
รักษาสุขภาพด้วย  อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย

แก้วประเสริฐ

7 เมษายน 2554 15:05 น. - comment id 1189909

คุณ ฤกษ์ รูปหล่อ

   แม้จะแก่ถึงวัยในปูนนี้
แต่ยังมีร่างกายที่สดใส
แม้เป็นหนุ่มเห็นแล้วแผ่วดวงใจ
โอ้โหใยเปล่งปลั่งดั่งมณีกาญจน์.

   ฮ่าๆๆๆขอบใจมากพ่อรูปหล่อ ใครเล่าจะรู้
เห็นแล้วอย่าร้องก็แล้วกัน ฮ่าๆๆๆๆ 
   รักมากเสมอๆจ้า

        แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

7 เมษายน 2554 15:15 น. - comment id 1189916

คุณ มะกรูด

   แม่มะกรูดสาวงามแดนอีสาณ
ดั่งวิมานแก้วพร่างสร้างผุดผ่อง
ดุจอัปสรสวยเด่นเป็นลำยอง
เพียงละอองแลเห็นเป็นเบิกบาน

   กลิ่นเย้ายวนโชยเด่นเช่นมัณฑนา
เป็นวาสนาคนเคียงเยีี่ยงประสาน
ขอขอบคุณห่วงใยในเจือจาน
สร้างใจซ่านคิดถึงตรึงอาวรณ์.

    ขอบคุณมากครับแม่มะกรูดแสนสวย
ผมเลยเย้าเล่นนิดหน่อยคงไม่ว่ากันนะ
ครับในฐานะคนเก่าคนแก่ด้วยกัน ฮ่าๆๆๆ 
      รักมากเสมอๆจ้า

    แก้วประเสริฐ.

(น้ำตาลหวาน)

7 เมษายน 2554 15:34 น. - comment id 1189922

แก้วประเสริฐ

7 เมษายน 2554 15:49 น. - comment id 1189928

คุณ น้ำตาลหวาน

     ขอบคุณจ้าแม่น้ำตาลคนสวย อิือิ ก็สวย
จริงๆนี่นา

         แก้วประเสริฐ.

กุลาบขาว

7 เมษายน 2554 16:18 น. - comment id 1189932

หัวใจรัก..ติดปีก..บินหลีกหลบ
มาสยบ..แด่เธอ..ละเมอหา
ภูเขาสูง..กั้นกลาง..หว่างเมฆา
มิอาจมา..ฃาวงกั้น..รักดั้นไป...

กุลาบขาว

7 เมษายน 2554 16:19 น. - comment id 1189933

แก้ไขจ้า...

หัวใจรัก..ติดปีก..บินหลีกหลบ
มาสยบ..แด่เธอ..ละเมอหา
ภูเขาสูง..กั้นกลาง..หว่างเมฆา
มิอาจมา..ฃวางกั้น..รักดั้นไป...

เทียนหยด

7 เมษายน 2554 16:36 น. - comment id 1189935

รักร่วมสร้างหว่างภพมิจบสิ้น
จึงถวิลร่ำไห้ดวงใจผวา
ด้วยปีกรักถักทอต่ออุรา
ยอดปรารถนาคือเธอใช่เพ้อครวญ

^
^

หวัดดีค่ะครู  

ขอแจมสักบทค่ะ..ครูสบายดีนะคะ

รักษาสุขภาพด้วยค่ะครู   

แก้วประเสริฐ

7 เมษายน 2554 19:24 น. - comment id 1189942

คุณ เทียนหยด

        ดีแล้วล่ะจ้าฝึกหัดแต่งกลอนสดๆไว้
จะทำให้จิตเราเป็นกลอนได้อีกแบบหนึ่งนะ
เขียนมาเถอะครูจะได้ตรวจสอบให้ด้วยนะ
แต่บอกตรงๆไม่อยากจะบอกทางนี้ด้วยจะ
ทำให้ศิษย์รักเราเสียหน้าไป อิอิ แต่ดีแล้ว
ล่ะ พยายามฝึกที่ครูบอกให้ได้นะ จะเล่น
แต่งสดๆได้อย่างดี จิตเป็นกลอน กลอนเป็น
จิตให้รวมตัวเป็นหนึ่งเดียวนะจ๊ะ 
       เดี๋ยวนี้เก่งขึ้นมากๆแล้วล่ะจ้ารู้จัก
การหลบหลีกคำหาคำมาเสริม ดีมากจ้า
รักศิษย์เรามากๆๆเสมอจ้า

           แก้วประเสริฐ.

ครูกระดาษทราย

7 เมษายน 2554 23:52 น. - comment id 1189970

เห็นแหวนเพชรเม็ดวาวพราวพริบพลิ้ว

มองดูนิ้วว่างเปล่าเศร้าใจแสน

เพราะพรุ่งนี้ต้องเดินทางไปต่างแดน

จำจากแหวนดวงใจไห้ระทม...  ราตรีสวัสดิ์ค่ะคุณครู

อินสวน

8 เมษายน 2554 07:58 น. - comment id 1189983

สวัสดีครับคุณครู
ผมกำลังจัดการกับความไม่ลงตัวของชีวิตอยู่ครับ...มาอ่านงานคุณครูแล้วมีความสุขดีครับ

กิ่งโศก

8 เมษายน 2554 10:24 น. - comment id 1189994

๐ ขยับโยกโบกป่ายรำพายปีก
ร่อนซ้อนหลีกเมฆราวพลิ้วเบาไหว
ดุจระเริงเทิงชั้นอันอำไพ
ระริกรอบยอบใยเส้นระโยง
๐ บุหรงเริงเวิ้งท่ามเวหาถ้วน
หลงรัญจวนแรมถิ่นอินทร์โอ่โถง
อิสระเกษมสันต์ร่ำจรรโลง
จำเรียงโก่งร้องกานท์ผสานกลืน 

๐ บุหรงรำว่ายเวิ้ง......เวหน
อิสระกรุ่นสกนธ์.....กลั่นซ้อน
ระบำร่ำบ่าบน...... บรรจบ
สถิตย์ทั่วสะท้อน.....ท่วมรั้งรักโถม ฯ

แวะมาเยี่ยมครูแก้วครับ

แก้วประเสริฐ

8 เมษายน 2554 12:58 น. - comment id 1190030

คุณ ครูกระดาษทราย

       แหวนวงนี้ท่านได้แต่ใดมา  อ้ออ้อจาก
สาวสวยกานดา มอบให้ ฮ่าๆๆๆ ขอให้เดิน
ทางไปกลับโดยสวัสดิภาพนะ เที่ยวให้สนุก
สงกรานต์แล้ว แต่ให้เตรียมเสื้อหนาวไป
ด้วยนะ ด้วยอุตุบอกว่าเมย.นี้จะหนาวมาก
  รักครูมากเสมอ

        แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

8 เมษายน 2554 13:05 น. - comment id 1190031

คุณ อินสวน

       อย่าว่ากันนะครับปัจจัยแห่งความสุข
คือการรู้จักละวางด้วยจิตใจเรานี่แหละ 
ก่อนจะมองคนอื่น ควรมองตัวเราไว้ก่อน
เสมอๆ ให้คิดเสมอๆว่า อันกายเรามันเป็น
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตาแล้ว สิ่งบที่เราประสงค์
นั้นย่อมเหมือนๆกัน ย่อมจะทำให้เกิดการ
ละวางได้ 
     เมื่อเราสามารถมองออกแล้วก็จะเกิด
ปัญญาถ่องแท้คิดในสิ่งที่ควรหรือไม่
ความลงตัวหรือไม่ลงตัวนั้นจึงจะเป็น
เพียงแค่วัตถุอย่างหนึ่งไป ย่อมจะละวาง
ได้ ด้วยสติของเราตั้งมั่นไว้ทำในสิ่งที่
เราทำได้ วางในในสิ่งที่คิดว่าทำไม่ได้
ความทุกข์ก็ย่อมเบาบางลง นอกจากเรา
จะทิฏฐิมากๆอันก่อซ้อนเนื่องจากอดีต
ของเราทำให้บังในสิ่งที่เราคิดทำไว้นั่น
แหละจึงเป็นบ่อเกิดแห่งทุกข์ฝังไว้ทั้ง
มวลครับ  ลองปฏิบัติดูซิครับทำใจเรา
ให้ว่างๆไว้ คิดเสมอว่าทุกอย่างมันต้อง
เปลี่ยนไปทุกขณะจิตนั้นเอง ครับ
         ขอบคุณที่เผยให้ผมทราบและ
เรียกผมเช่นนั้น จึงขอเพียงแนะนำ 
ทดลองก่อนแล้วค่อยเชื่อนะครับ
        รักเสมอครับ

      แก้วประเสริฐ.

แก้วประภัสสร

8 เมษายน 2554 13:18 น. - comment id 1190032

แม้ยามแดดแผดเผากายเราร้อน
จงพักผ่อนเกาะกิ่งอิงพฤกษา
อยู่ใต้ร่มเงาไม้ก่อนไลลา
ค่อยบินหาความรักประจักษ์กัน

แวะมาสวัสดีคะครูฯ
ทำงานต่อก่อนนะคะ

แก้วประเสริฐ

8 เมษายน 2554 13:25 น. - comment id 1190033

คุณ กิ่งโศก

      ครูอ่านงานเธอทั้งกลอนโคลงสมแล้ว
ที่ครูมองคนไม่ผิดหรอกตั้งแต่เห็นเธอวัน
แรก ก็อ่านใจเธอออกเพียงแค่สนทนากัน
ครูรู้ทันทีว่า สิ่้งที่ครูหวังไว้ได้บังเกิดแก่ครู
แล้ว จะวิจารณ์ดังนี้
     กลอนนั้นเป็นกลอนเล่นสำนวนคำซ่อน
รูปได้อย่างเนียน โคลงก็เช่นเดียวกัน 
   การเล่นสำนวนคำซ่อนรูปนั้นหากเล่นมาก
ไปอย่างคนอื่นเล่นคือแต่ละบทนั้นจะ
แยกกันแล้วเอามารวมกัน ความนุ่มลึก
เนียนของอักษรสำนวนจะเกิดขึ้นเพียง
แค่วูบเดียวหายไป  แต่นี่เธอเล่นในทำ
นองเดียวกับครูเพียงแต่ครูจะซ่อนรูปไว้
แค่เบาบางเท่านั้น แต่เธอซ่อนทุกวรรค
ตอนแต่ก็ไม่ทำให้เกิดการขัดแย้งกัน
ทำให้เกิดความเนียนต่อเนื่องกันนับได้
ว่าเธอค้นพบหนทางการเล่นได้แยบยล
ดีแล้ว ชอบแล้วครูบังเกิดคามภาคภูมิ
ใจมาก ทุกๆอย่างการจะเล่นแบบนี้ใช่ว่า
ง่ายๆเสียเมื่อไหร่ หากแยกวรรคแล้วบรรจบ
มันจะง่ายกว่าการเล่นต่อเนื่องกันซึ่งยาก
ในการหาคำมาเรียงร้อยอักษรกับทำนอง
ให้อ่านแล้วดูง่ายแต่ยากคือลักษณะของ
การซ่อนรูปลักษณ์เอาไว้ อ่านได้หลายๆ
แง่มุมของการอ่าน หมายความว่าอ่านได้
ทุกระดับชั้นตามภูมิปัญญาของแต่ละ
บุคคล  พูดถึงความสวยงานจะงดงามกว่า
ที่ครูผ่านมาเสียอีก  พยายามรักษาระดับ
นี้เอาไว้และเพิ่มให้  แต่การเพิ่มนั้นมัน
จะเกิดขึ้นให้แก่เราเองแหละไม่ต้องตั้ง
ใจมากนัก  เพียงแค่รักษาทรงไว้เท่านั้น
การผันเปลี่ยนจะเกิดขึ้นแก่เราทีละน้อย
และมั่นคง  จำคำครูไว้ด้วยอีกคงจะไม่
นานหรอกนะ ที่จะมาคอยแนะนำ การที่
ครูไม่แนะนำทีเดียวมาแนะนำตอนหลัง
ก็หวังให้ทดลองฝึกหัดแล้วค่อยขัดเกลา
ดีกว่าจะสอนทีเดียวจะัสลัีบซับซ้อน 
      นี่คือลักษณะการแนะนำสั่งสอนของ
ครู ด้วยการติดตามผลงานชี้แนะที่ละเล็ก
ละน้อยไว้ก็ย่อมจะเกิดการฝังใจมากกว่า
การสอนทีเดียว ด้วยงานร้อยกรองเป็น
งานที่ละเอียดอ่อนมาก และขาดง่ายๆ
เอาเสียด้วย ดังนั้นแนวการสอนครูแรก
จะเพียงแนวทางสำคัญเท่านั้น ต่อไปใน
อนาคตเมื่อนานๆจะมีคนมาให้แนะนำก็
ดำเนินแนวทางครูไว้ ผลจะได้มากกว่า
เสีย และงานเด็กๆนั้นจะไปได้อย่างรวด
เร็วกว่าธรรมดาก็ด้วยรู้จักการปรับปรุงตัว
ให้เข้าตามสถานะการณ์ จนเขาจับหลัก
ได้แล้วนั่นแหละ แนะแนวจุดอ่อนเขาไว้
ให้มากๆแล้ว ด้วยทุกๆคนจะมีทิฏฐิที่ฝัง
ลึกไว้เป็นนิสัยจึงค่อยๆขัดเกลา หาก
มองแบบผิวเผินว่าไม่มีอะไรเลย แต่ใน
ความไม่มีนั้นคือมีมากที่เขาไม่รู้ ดังนั้น
การสอนของครูที่ทำไมศิษย์ครูจึงก้าว
หน้าไปได้อย่างรวดเร็วกว่าธรรมดา ก็
คือความไม่มีคือความมีนั่นแหละศิษย์เอย
สิ่งนี้เป็นสิ่งสำคัญมากเมื่อเขารู้ด้วยตัวเอง
แล้วว่าร้อยกรองเขาทำไมจึงไปได้รวด
เร็วนัก  ก็จะนึกถึงเราทันทีว่าด้วยเหตุ
อันใดนะ  รักศิษย์เรามากๆเสมอจ้า

          แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

8 เมษายน 2554 13:42 น. - comment id 1190035

คุณ แก้วประภัสสร

        แก้วแบมเอ๋ย จงอ่านที่ครูแนะนำแก่
เจ้ากิ่งไว้นะเพื่อประกอบการเขียนของเรา
ไว้ โดยยึดถือหลักความอ่อนไหวย่อมชนะ
แข็งกระด้าง โน้มน้าวจิตให้เพลิดเพลินและ
ไม่ลืมลาไป ดีกว่าอ่านครั้งเดียวแล้วก็ลืม
เสียสนิท  เธอส่งกลอนมานั้นดีแล้วครูจะ
ได้ตรวจสอบด้วย กลอนเธอนั้นบางครั้ง
จะใช้วรรคที่สามลงท้ายด้วย เสียง เอก โท
ซึ่งครูห้ามไว้ การที่ทำนี้เป็นในลักษณะ
ของการแต่งเพลงร้องกันย่อมไปตาม
ลักษณะของโน๊ตทำนองเพลงจ๊ะ ที่เธอ
เขียนมานั้นควรคำนึงถึงคำแปลด้วยนะ
เช่น

ก่อนไลลา    คำไล นั้นไม่มีความหมาย
แต่ครูคิดว่าคงจะเป็นในลักษณะ ไป หรือ
ใคร่ เสียมากว่าหากคำอื่นจะไม่ผสานกับ
ทำนองจ้า 
        รักศิษย์เรามากเสมอ ทุกอย่างอยู่
ที่การทดลอง ซึ่งครูก็คิดเช่นนั้นเธอคง
เห็นคนอื่นที่เขามีชื่อเสียงเล่นเธอก็คล้อย
ตามไป อันที่จริงผิดมาก แต่หากใช้ดังที่
ครูกล่าวมาแม้จะเป็นกลอนแปดในลักษณะ
กลอนตลาดที่ถือเอาโน๊ตทำนองเพลง
เป็นหลักก็ไม่ผิดหรอกจ้า รักศิษย์เรามาก
เสมอๆจ้า

            แก้วประเสริฐ.

din

8 เมษายน 2554 15:23 น. - comment id 1190044

...........

แจมด้วยนะจ๊ะครู



ถ้าหัวใจฉันนั้นมันมีปีก
จะบินหลีกลัดฟ้ามาหาขวัญ
ข้ามทะเล....ภูผา....ข้ามฐานันดร์
เพื่อจะดั้นด้นใจไปรักเธอ

.....................

ทางแสงดาว ครับผม

8 เมษายน 2554 15:26 น. - comment id 1190045

....ผมถูกหักปีกลงตรงรอยปีก
แม้อีกซีกรู้สึกลึกถูกหัก
แสนแปลบแสบทรวงถูกลวงรัก
ถึงปีกหักรักลวงยังห่วงเธอ.....

เฮ้ย...คาระวะค่ะ คุณชาย...
เคารพในความสามรถเป็นอย่างยิ่ง....

แสงดาวอีกนั่นแหละ

8 เมษายน 2554 15:29 น. - comment id 1190046

....ความสามารถ ...ไม่ได้มาแก้คับ....

มาบอกกล่าวว่าตกหล่น...

ออ้ม

8 เมษายน 2554 15:42 น. - comment id 1190048

ใช่แล้ว   บทนี้ดีสุด       
    ถามหน่อยดิ  ทำไมทุกคนต้องมีความรักด้วยละ    
       หากรักคือทุกข์       แล้วสุขคืออะไร
        หากรักคือความเสียใจ                      แล้ว

ทำไมใจต้องการ

ผู้หญิงไร้เงา

8 เมษายน 2554 16:01 น. - comment id 1190056

หอบเอามาฝากแล้วกันค่ะ

แก้วประเสริฐ

8 เมษายน 2554 16:16 น. - comment id 1190057

คุณ ดิน

     ศิษย์เอ๋ย...แม้ว่าเราเขียนต้องนึกถึงเสียง
และทำนองคำไว้ด้วย ที่เธอเขียนนั้น หาก
ไม่สังเกตุก็ไม่รู้ว่ามัี้นผิดเสียงทำนองออก
ขัดกันเอง ทั้งๆที่ความหมายดีมาก แต่การ
ใช้อักษรนั้น ควรจะไม่ซ้ำกันหากไม่จำเป็น
เน้นนัก  จึงทำให้กลอนขัดกันไม่เกิดความ
อ่อนไหวต่ออารมณ์ คนอ่านจะชะงักไปไม่
เร้าอารมณ์คล้อยตาม  เดี๋ยวครูจะนำของเธอ
มาอธิบายให้ฟังนะ

ถ้าหัวใจฉันนั้นมันมีปีก
จะบินหลีกลัดฟ้ามาหาขวัญ
ข้ามทะเล....ภูผา....ข้ามฐานันดร์
เพื่อจะดั้นด้นใจไปรักเธอ

สองวรรคสอดรับคล้องจองกันดีแล้วล่ะ
ส่งสองบทหลังมันจะขัดกันไม่อ่อนไหว

ข้ามนั้นเองที่ทำให้เกิดขัดกันเองหาก
เป็น

ข้ามทะเลภูผาผ่านฐานันดร์

อักษรผ่านกับคำว่า ภูผานั้ันออกแนว
เสียงสูงแต่เธอเน้น ข้ามก็จะเห็นว่าคำ
ระหว่าง ผา กับ ข้าม มันจะขัดกันในตัว
เสียงของอักษร ควรหาคำอื่นที่สอดคล้อง
มาแทน แล้วไปรับกับคำลงท้ายไว้ด้วย
ดังที่ครูสร้างไว้ให้ สำนวนคำจะสอดคล้อง
และกระชับอารมณ์ คำว่า ข้าม กับ ผ่าน
จะมีความหมายใกล้เคียงแทบจะเหมือน
กันเลย แต่เสียงมันจะตรงกันข้ามไปจ้า
อีกวรรค

เพื่อจะคั้นด้นใจไปรักเธอ

  เธอต้องการที่จะนำคำว่า คั้นมารับกับ
นันดร์  แต่คำว่าคั้นดัน คำว่า คั้น ขัดกับ
คำว่าด้น มันขัดและไม่ไพเราะนะ
ทำไมละจะเมื่อรักเขาแล้วต้องมีอาการ
อย่างนี้หรือ มันจะขัดกับสองท่อนแรก
อีกประการหนึ่ง คำคั้นเสียงสูง ด้น ก็เสียง
สูง แต่เป็นเสียงสูงตัวช่วยจะออกแนว
เสียงจัตวาพบกับจัตวา มันซ้ำกันจะไม่งาม

  เพื่อจะคั้้นดวงใจไปรักเธอ. 

คำว่าคั้น จะออกแนวเสียงสูงแล้วไล่ลง
เสียกลางต่ำค่อนข้างกลาง
ฉะนั้นทำนองเสียงในตัวอักษรกับทำนอง
ของกลอนต้องประสานกันด้วยนะ
ความหมายจะงดงามกว่า
หรือเธออาจจะค้นหาอักษรที่ดีกว่านี้ได้
ครูเอง เพียงเอา คำที่เธอต้องการ คือ 
คั้น  มาหาอักษรเสียงทำนองไว้ให้ดูจ้า

    พยายามต่อไปดีแล้วล่ะเขียนไว้ให้ครู
เพื่อจะได้แนะนำสิ่งเล็กๆน้อยๆไว้ให้เธอ
ได้พิจารณานะ  รักศิษย์เราเสมอ

            แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

8 เมษายน 2554 16:21 น. - comment id 1190060

คุณ ทางแสงดาว

    เก่งมากครับเป็นกลอนสำนวนซ่อนรูป
แฝงคำคมไว้อีกด้วย  เก่งเหมือนคนเขียน
เน๊อะ ฮ่าๆๆๆๆ รักมากเสมอจ้า

           แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

8 เมษายน 2554 16:22 น. - comment id 1190061

คุณ ทางแสงดาว

      ฮ่าๆๆๆผมเองก็พิมพ์ผิดบ่อยเหมือนกัน
ด้วยใจมันเร็วกว่ามือ ไปไม่ใช่แก้ด้วยนะ
ขอชมอีกครั้งกลอนนี้แม้ว่าจะซ้ำคำกันแต่
ไม่น่าเกียจครับ  ผิดคือครู อิอิ รักมากเสมอ

            แก้วประเสริฐ.

ดอกแก้ว

8 เมษายน 2554 16:37 น. - comment id 1190063

ปีกแห่งรักจักบินไม่สิ้นแรง
พลังแฝงเพราะมีรักมากนักหนา
กางปีกพลิ้วอยู่เหนือกาลเวลา
นามธรรมนำพาให้รื่นรมย์

สวัสดีค่ะคุณแก้วประเสริฐ

แก้วประเสริฐ

8 เมษายน 2554 16:38 น. - comment id 1190065

คุณ อ้อม

     เป็นคำถามที่ดีมากๆครับ บางคนแก่แล้ว
ยังไม่ทราบเลยว่ารักคืออะไรครับ

รักเป็น ตัณหา ในทางพุทธศาสนา ที่ติดมา
จากกรรมต่อเนื่องสืบทอดกันมา พอเกิดมา
ก็เกิดแล้วด้วย สัญญาสร้างไว้แก่วิญญาณซึ่ง
รวมถึง จิต เจตสิก ใจ ไว้เรียกว่าธาตุชนิด
หนึ่ง ที่เป็นอมตะเกิดก่อนโลกจะมีแผ่นดิน
เสียอีกครับ  อันนี่ว่าตามอรรสธรรมชาดก
นะครับ
    ปัจจุบัน ความรักเกิดเริ่มแรกที่รู้ตัว
จะบังเกิดกับคนใกล้ชิดก่อน อันได้แก่
บิดา มารดา ต่อมาก็พี่น้องญาติต่อสืบ
เนื่องกันไป  
พอโตขึ้นก็จะพบกับคนที่เกิดความชอบ
ขึ้น เริ่มแรกจากเพื่อน คนรู้จักกันก่อน
แล้วจนมาถึงสิ่งนี้ แต่สิ่งนี้ก็จะมีทั้งสุข
และทุกข์ผสมผสานกันในตัวเองเสร็จ
  สิ่งใดที่ขอบไม่ถูกขวางกั้นเบิกบาน
สมัยนี้เรียกว่า สุข
  สิ่งใดที่ไม่ถูกใจเบื่อหน่าย รังเกียจสิ่งนี้
เรียกว่า ทุกข์
  รักนี้ผมเคยจัดนิยามไว้จากประสบการณ์
ให้กระชับเข้า จะเรียกว่ารักแท้ก็ได้ ซึ่ง
ต้องมีทั้งสองฝ่ายด้วยกันมีเจตนาอันเดียว
กันใจรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน คือ
รัก คือ การเข้าใจ รู้ใจ เห็นใจ ซึ้งใจ
ช่วยเหลือและัให้เกียรติกัน จึงเป็นความ
รักที่สมบูรณ์ หากขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งไปทั้ง
สองฝ่ายก็จะเกิดความทุกข์ขึ้นทันทีครับ
ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายใดทั้งสิ้น คนที่อยู่ด้วย
กันจนแก่เฒ่านั้นล้วนแล้วอยู่หลักเกณฑ์
นี้ทั้้งนั้น  เราโกรธเขานิ่ง เขาโกรธเรานิ่ง
ด้วยอารมณ์จิตใจแปรปรวนเสมอๆมา
ครับ   ผมก็อธิบายให้แล้วนะครับ
      ทำไมต้องการ ก็ผมบอกแต่ต้นแล้ว
ว่ามันเกิดจากกระแสกรรมที่สืบเนื่อง
กันมาเรื่อยๆ เกิดๆดับๆทุกภพทุกชาติ
หากกรรมนั้นไม่ใกล้เคียงกัน และเกิด
จากอธิษฐานจิตกันแล้ว ก็ย่อมเป็นคู่ครอง
กัน จะมากน้อยแล้วแต่กรรมเป็นตัวกำหนด
    คุณสังเกตุไหมว่าคนใกล้เคียงคุณ
หรือคนที่คุณพบ  บางครั้งก็เกิดความอยาก
รู้จักสนิทสนมขึ้นในใจ  แต่บางคนที่พอ
พบหน้ากันไม่รู้จักกัน  คุณก็เกิดไม่ชอบ
หน้าเขาทันที อะไรล่ะ ก็ดังที่บอกไว้คือ
กรรมเป็นตัวเกิดที่สืบเนื่องกันมาครับ
     เอาเท่านี้ก่อนนะครับทุกๆอย่างเดี๋ยว
เขาจะหาว่าผมบ้า อันที่จริงผมก็เป็นคน
บ้าๆบอๆบีองส์ อยู่แล้วล่ะครับ ขอบคุณ
ในคำถามที่ดีมากครับ

          แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

8 เมษายน 2554 16:41 น. - comment id 1190066

คุณ ผู้หญิงไร้เงา

      ขอบคุณมากครับกับช่อไม้ที่งดงามนี้
เราต่างก็คบหากันมามากแล้ว ดีใจและรำลึก
อยู่เสมอครับ  ขอบคุณรักเสมอๆครับ

           แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

8 เมษายน 2554 16:44 น. - comment id 1190068

คุณ ดอกแก้ว

       สวัสดีครับและดีใจอย่างยิ่งที่คนที่ผม
ยกย่องเสมอมาว่า เป็นยอดหญิงแห่งธรรมะ
เป็นกลอนที่งดงาม ขอขอบคุณอีกครั้งนะ
ครับ ในโคลง กาพย์ กลอนนี้ผมจะแฝงไว้
ในธรรมไว้ด้วยจะเห็นหรือไม่ก็ไม่รู้เหมือน
กันครับ ถึงความเป็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
ไว้ครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณ

         แก้วประเสริฐ.

สุริยันต์

8 เมษายน 2554 18:12 น. - comment id 1190084

เพราะมากครับอาจารย์
อยากเขียนแบบนี้บทยาว ๆ ได้บ้างแต่ความสามารถไม่ถึงครับ

แก้วประเสริฐ

8 เมษายน 2554 18:25 น. - comment id 1190093

คุณ สุริยันต์ฯ

    อย่าคิดว่าแนะนำนำเดี๋ยวคนอื่นจะหมั่นไส้
เอาครับ ผมยิ่งโง่ๆอยู่แล้วก็เล่นไปแบบโง่ๆๆ
นี่แหละ 
    การเขียนแบบยาวๆคุณทำได้เสมอๆ ผม
เชื่อเช่นนั้น 
    ประโยชน์ถ้าหากเราเขียนได้
ยาวๆแล้ว ร้อยกรองเช่น นิราศ บทลคร 
บทเห่เรือ  สักวา เรื่องราวที่เป็นแบบนิยาย
เช่นผมเคยเขียน เรื่องนางกากี มาแล้ว
ย่อมไม่เป็นอุปสรรคใดๆเป็นต้น
   ฉะนั้นผมเริ่มจากแปดบทก่อนด้วยผม
รักในกลอนแปดเพราะเป็นบทครูนั่นเอง
จึงสามารถเขียนให้สั้นหรือยาวๆอย่างไร
ก็ได้ตามใจปราถนา เพียงแต่มีข้อแม้ว่า
ต้องฝึกใจกลอนให้เป็นหนึ่งเดียวกันได้
ก็ย่อมไม่เป็นปัญหาหรอกครับ พอนานๆ
คุณก็จะรู้หลักเกณฑ์เองแหละครับ 
     รักเสมอๆ

     แก้วประเสริฐ.

เพียงพลิ้ว

9 เมษายน 2554 11:26 น. - comment id 1190178

เหมือนปีกนี้อยู่ใกล้ๆตัวเลยค่ะคุณลุง

แก้วประเสริฐ

9 เมษายน 2554 13:19 น. - comment id 1190199

คุณ เพียงพลิ้ว

       ทึ่จริงลุงเขียนเรื่อยๆเปื่อยๆไปอย่างนั้น
แหละไม่มีอะไรหรอก หาเรื่องเขียนเท่านั้น
เองจ้าหลานรัก   รักหลานมากเสมอ

              แก้วประเสริฐ

แก้วประเสริฐ

9 เมษายน 2554 13:29 น. - comment id 1190200

คุณ เพียงพลิ้ว

       ที่จริงลุงเขียนสนุกๆนั่นแหละไม่มีอะไร
หรอกจ้า ไปเรื่อยๆเปื่อยๆนั่นแหละจ้า
    รักหลานเรามากๆๆๆเสมอจ้า

            แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

9 เมษายน 2554 13:32 น. - comment id 1190201

คุณ เพียงพลิ้ว

     วุ่นวายกับคอมฯตั้งแนานนึกว่าคีร์บอร์ด
สรุปจับได้เป็นที่เม้าท์เองแหละจ้า ส่งไป
กับซ้อนกันนะ 

             แก้วประเสริฐ.

โคลอน

9 เมษายน 2554 14:38 น. - comment id 1190218

ฝนเอาปีกแห่งรักมาฝากค่า

แก้วประเสริฐ

9 เมษายน 2554 14:51 น. - comment id 1190221

คุณ โคลอน

        ดีใจมากครับ ปีกนี้เป็นปีกที่ผมซาบซึ้ง
แก่ใจมากๆครับ ขอบคุณ รักฝนมากเสมอ

           แก้วประเสริฐ.

เฌอมาลย์

10 เมษายน 2554 14:16 น. - comment id 1190500

ระวังด้วยนะคะช่วงนี้ฝนตกบ่อยๆระวังปีกจะเปียก อิอิ

ชอบภาพแหวนจังเลยค่ะ ขอสักวงได้คงจะดี 

แก้วประเสริฐ

10 เมษายน 2554 14:30 น. - comment id 1190505

คุณ เฌอมาลย์

     อือืิ...เจ้าหญิงครับไม่ใช่ของผมหรอก
ครับ ของคุณครูกระดาษทรายเขาโน่น
ผมมีแค่แหวนทองเหลืองพระเท่านั้นเอง
ครับ หากมี อิอิ จะรีบนำไปส่งมอบให้ที่
บ้านเชียวครับ  รักมากเสมอ

              แก้วประเสริฐ.

din

11 เมษายน 2554 10:17 น. - comment id 1190602

.......

ขอบคุณมากจ๊ะครู

เม้นท์ของครูมีประโยชน์มาก

จริงๆแล้วดินคิดว่าคำว่า "ดั้น" กับ "ด้น"
มันสัมผัสกันด้วยตัวอักษรแล้วนะ
ไหงมันมาขัดกันด้วยเสียงวรรณยุกต์เสียอีก

คงมีอะไรที่จะต้องเรียนรู้อีกมากมาย

กราบของพระคุณครูมากจ้า

..................

แก้วประเสริฐ

11 เมษายน 2554 11:47 น. - comment id 1190627

คุณ ดิน

       เมื่อสมัยก่อนครูก็คิดแบบเดียวกับเธอ
นั่นแหละด้วยมันคล้องจองกัน แต่พอศึกษา
ไปถึงรู้ว่าเสียงมันจะโดดข้ามไปนะ  อ้อ
อีกเรื่องหนึ่งครูตามดูงานเธอเสมอๆ เธอ
เล่นกลอนตลาดนะ ไม่ใช่กลอนแปด หรือ
กลอนอื่นๆด้วย เหตุที่เธอคิดว่าถูกนี่แหละ
งานร้อยกรองเป็นงานละเอียดอ่อนมาก
หากไม่ค้นคว้าศึกษาจริงๆ จะไม่รู้หรอกจ้า
การรับสัมผัสก็เหมือนกันต้องใช้เสียง
ที่เหมือนกันหรือคล้ายคลึงมากที่สุด
แต่ก็ต้องระวังคำด้วยจะผิดสัญลักษณ์
หรือไม่ของวรรคสองทั้งรับส่งวรรคสาม
และวรรคสี่ที่ใช้รับก็เหมือนกันแหละนะ
  การเล่นกลอนแปดเธอเป็นกลอนตลาด
โดยจะผิดง่ายครูสังเกตุว่าเป็นทำนองพา
อักษรไปเสียส่วนมาก  ดังนั้นครูจึงกำหนด
ไว้แก่ศิษย์ทั้งหลายด้วยว่า กลอนแปด
นั้น ต้องมีแปดคำรวมทำนองเท่านั้นจะ
ยกเว้นคำกล้ำที่ไม่สามารถแยกกันได้จึง
อนุโลมหากคำกล้ำนั้นเมื่อแยกคำแล้ว
จะมีความหมายในตัวของมันเองนั่นแหละ
หากแยกแล้วความหมายมีหนึ่งตัวขาดไป
หนึ่งตัวก็ใช้ไม่ได้  ฉนั้นจึงจำเป็นต้อง
นำมาผสานกันหากนับทำนองจะเกินไป
หนึ่งตัว  หากนับคำจะลงตัวพอดี  คำแบบ
นี้ครูเรียกว่าคำกล้ำ่จึงอนุโลมให้จ๊ะ
    การเล่นกลอนแปดโดยมีแปดคำนั้น
หมายถึงรวมทำนองและเหตุดังต้นที่แจ้ง
ไว้นั่นแหละ  การเล่นแบบนี้จะไม่มีวันที่
กลอนจะพาไปได้เลยเพราะเราต้องบังคับ
อักษรไว้   นี่ขนาดเป็นกลอนธรรมดานะ
หากเป็นกลอนเล่นสำนวนคำซ่อนรูปจะ
ยากกว่านี้ขึ้นไปอีกจ๊ะ รักเสมอ

        แก้วประเสริฐ.