สุริยันต์ จันทราทิตย์

6 เมษายน 2554 15:27 น. - comment id 1171172

สุดยอดจริง ๆ ครับ

อินสวน

5 เมษายน 2554 08:25 น. - comment id 1189564

แวะมาชื่นชมกิ่งโศกครับ

กิ่งโศก

5 เมษายน 2554 09:02 น. - comment id 1189574

โอ้...ขอบพระคุณครูแก้วมากครับ สำหรับบทโคลง ที่ครูแต่งให้  ดีใจ และซาบซึ้งมากครับ
เพราะ โคลงผมเขียนได้ เพราะครูแก้วคอยชี้แนะ ให้ครับ นอกจากโคลงยังมีบทประพันธ์อื่นๆที่ครูแก้วมัก คอยชี้เกลา ให้อยู่เสมอครับ.

๐ กิ่ง...ไม่ทิ้งแก่นก้าน.......ก่อชู
รำลึกตรึกคำครู......... คัดแก้
ประดิษฐ์ประดอยดู.....พอประดัก ได้เฮย
ก้าวรุดผุดผ่องแท้.....ผาดด้วยช่วยเข็น

๐ โศก..สลายสลัดทิ้ง....ระทม ทุกข์เนอ
จารหมั่นหั่นความขม....ขื่นครั้น
ร่ายพจน์จรดหวังจม....จ่อมสติ 
ลดหน่ายรายแหนงนั้น...จิตน้อมย้อมเจิม

๐ คน..ใดใคร่ด่ำเคล้า.....โคลงครวญ
เชิญเถิดซ้อนย้อนหวน....ขีดห้อม
จินต์ล่องท่องล่วงทวน.... ทดสอบ
ร้อยซ่านหวานโสตล้อม...ห่มล้ำคำหอม

๐ ยาก..มิยากใช่เค้น....คำวาง
เพียงสื่อถ้อยค่อยสาง....ประคบซ้อน
มิอวดเด่นว่าดีทาง......ถือยก  ตนนา
ครูบอกบ่งสะท้อน....นับได้เสมอดิน ฯ

รักษาสุขภาพด้วยนะครับครู

เพียงแพรว

5 เมษายน 2554 11:37 น. - comment id 1189704

เหลือเพียงกิ่งทิ้งใบให้ดูเหงา
โศกแฝงเงาตามติดให้คิดหวล
ดอกใบสวยร่วงไปไห้คิดครวญ
เรื่อยรัญจวญป่วนลึกให้นึกตาม

ไม่ได้แต่งกลอนนานเลยตันไปหมด
คิดถึงพ่อแก้วและคุรกิ่งโศกคะ
รักษาสุขภาพนะคะ

โคลอน

5 เมษายน 2554 11:50 น. - comment id 1189706

แก้วประภัสสร

5 เมษายน 2554 14:00 น. - comment id 1189725

ปุจฉาสาวมั่นนี้.............นามใด 
ครูหยิบมาจากไหน........ตอบถ้อย
ยลนางอย่างหวั่นไหว.....ตะลึงนัก
นามว่าแก้วคือข้อย.......แม่นแล้วครูเฮยฯ

ราชิกา

5 เมษายน 2554 17:49 น. - comment id 1189765

กวีกานท์ท่านนี้             ยลยิน
นามกิ่งโศกโบยบิน       แห่งห้อง
โคลงงามแค่งเดิมริน     ลอยล่อง  ทิพย์นา
ดังประหนึ่งชื่อก้อง        เกริกกล้ากานท์เกษม....ฯ

แวะมาชื่นชม..กิ่งโศกค่ะ..
แฝดเพื่อน..สบายดีมั้ยคะ..ดูแลสุขภาพนะคะ.ช่วงนี้งานเยอะมาก..ไม่ค่อยได้เข้ามาค่ะ...

  

แก้วประเสริฐ

5 เมษายน 2554 19:48 น. - comment id 1189771

คุณ อินสวน

      ผมเองเพียงแค่แนะนำบางอย่างไว้ส่วน
คนรจนาคือผู้กลั่นกรองเอาเอง ก่อนอื่นผม
มักจะมองดูคน ว่าเป็นคนลักษณะใด ด้วย
คนเราแตกต่างกันตามแต่ละนิสัยบุคคล
ย่อมไม่เหมือนกัน นี่คือจุดหนึ่งของการ
แนะนำสิ่งเล็กๆน้อยเท่านั้นครับ
     และเขาก็สามารถดำเนินด้วยตัวเขาเอง
หาใช่ผมไม่ครับ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยม
ขอบคุณครับ

           แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

5 เมษายน 2554 19:57 น. - comment id 1189773

คุณ กิ่งโศก

       ศิษย์รักเรา เธอทำได้ดีที่สุด เพชรก็
ย่อมเป็นเพชร ทองก็ย่อมเป็นทอง แม้ว่า
จะตกไปอยู่สถานที่ได้ย่อมเป็นเพชรทอง
เสมอๆ เพียงแต่ว่าก่อนจะมาเป็นเพชรหรือ
ทองที่ถูกเจียรนัยและเป็นรูปพรรณนั้นก็
ต้องเป็นบุคคลที่รักและละเอียดรอบคอบ
มีศิลปะในตัวเอง ซึ่งบางคนไม่รู้ว่าตัวเรา
เองนั้นมีสิ่งนี่อยู่ แต่หากวันใดสิ่งนั้นผ่าน
การแนะนำในสิ่งที่ควร ตัดในสิ่งที่ฟุ่มเฟื่อย
ออกไป การเจียรนัยหรือการเป็นรูปพรรณ
นั้นก็ย่อมแตกต่างกันไปตามแต่บุคคล
   เธอดูซิเรียนชั้นเดียวกันแต่ผลออกมา
ไม่เหมือนกัน พอจบแล้วคนที่เรียนเก่ง
อาจจะกลายเป็นคนที่ไม่มีอะไรเลย แต่
คนที่เรียนไม่เก่งกลับมีทุกสิ่งทุกอย่าง
อันนี้เกิดจากอุปนิสัยของตัวเองทั้งสิ้น
หาใช่เป็นพรสวรรค์ดั่งคนเขาพูดกันก็หา
ไม่  ในบรรดาศิษย์ที่ครูแนะนำนั้นก็ย่อม
แตกต่างกันออกไป 
   ไม่ว่างานนั้นๆจะเป็นชนิดใดๆก็ตาม
ใครมองไม่ออกแต่

         ผู้แนะนำจะมองทะลุปรุโปร่งออก เหตุใด
ด้วยประสบการณ์ที่สะสมมาไว้นั่นเองจะ
เป็นตัวบ่งชี้ในสิ่งต่างๆให้เองจ้า
         รักศิษย์เรามากเสมอๆ

         แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

5 เมษายน 2554 20:06 น. - comment id 1189774

คุณ เพียงแพรว

         ลูกเอ๋ยงานร้อยกรองเป็นงานละเอียด
อ่อนจะสร้างแบบใดก็ได้ ความสู่งต่ำย่อม
แตกต่างกันออกไป  ที่เขียนมานี้นับได้ว่า
เป็นการเขียนที่งามแล้วจ้า  พ่อเคยกล่าวไว้
กับศิษย์พ่อเสมอๆว่า  ควรทำจิตใจเราให้
เป็นหนึ่งเดียว เรารักเขา เขาก็รักเรา เมื่อ
เราจับประเด็นนี้ได้แล้ว ก็ควร
  "ทำจิตให้เป็นกลอน  ทำกลอนให้เป็นจิต
แล้วทั้งสองรวมกันเป็นหนึ่งเดียว"
     การทำนั้นไม่ยากเพียงเราทำไปจนใจ
เราจะบอกแก่เราเองว่าสำเร็จหรือไม่แต่
มีสิ่งเดียวที่พ่อจะเตือนไว้คือ หากทำสิ่ง
นี้ได้สำเร็จ กลอนก็จะเป็นไปตามใจเรา
จะสามารถแต่งเมื่อไหร่ก็ได้ ถึงแม้ว่า
อารมณ์เราจะไม่ดีนักไม่ผ่องใส เราก็
แต่งได้ จะดีหรือไม่ก็อีกเรื่องหนึ่ง  แต่
ที่สำคัญ อย่าทรนงตนไว้ข้าเก่งแล้ว 
เหนือแล้ว  ฝึกมากเท่าใดให้เตี้ยลงมาก
เท่านั้น  สิ่งนี้ทำไมล่ะหากเราได้รับการ
เหลิงในสิ่งที่เขายกยอเรา เราก็ยิ่งจะเกิด
การตัดขัดความกลัวก็เกิดขึ้นภายในใจ
เราทำให้เรา แต่งจะเกิดการซับซ้อน
ขัดแย้งกันเอาเองทั้งถ้อยสำนวนทำนอง
เสียงอักษรล้วนจะผิดเพี้ยนไปหมดนะ
  ยิ่งเล่นมากซึ้งมาก ตัวเราต้องเตี้ยให้มาก
ไว้อย่าเชิดหน้า แอ่นอกเราเป็นอันขาด
ให้คิดว่าเรา ยังโง่เง่าอยู่เสมอๆ   อย่าลืม
คำของพ่อเสียล่ะ  รักลูกพ่อมากเสมอๆ
หากสงสัยสิ่งใดเมล์มาหาพ่อได้หากติด
ขัดอย่างไร ถึงแม้ว่าพ่อจะเป็นคนน้อย
ด้วยความรู้ยิ่งนักแต่ก็พอจะถูๆไถบอกได้
แล้วนำไปไตร่ตรองอีกครั้ง อย่าพึ่งเชื่อ
จงทำเสียก่อนแล้วค่อยเชื่อจ้า รักลูกพ่อ
มากเสมอๆ

            แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

5 เมษายน 2554 20:08 น. - comment id 1189775

คุณ โคลอน

      แม่น้ำฝนที่แสนจะสดชื่นเยือกเย็นนัก
ความเย็นชื่นฉ่ำแก่จิตใจผมมาก มากจน
เรียกว่าลืมไม่ลงทั้งสามลิงด้วยล่ะจ้า บอก
ถึงเขาไม่ว่างก็ตาม แต่หัวใจเหี่ยวๆดวงนี้
ยังเบ่งบานเสมอสำหรับพวกเธอจ้า รักมากๆ
เสมอๆจ้า

           แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

5 เมษายน 2554 20:20 น. - comment id 1189776

คุณ แก้วประภัสสร

  เพื่อแก้ความกระจ่างให้ศิษย์โปรดเรานะ

   วิสัชนาสิ่งนี้............แก้วกานต์
เคียงคู่ภาพขนาน.......เพริศแพร้ว
แย้มยิ้มพ่อแก้มบาน...สวัสดิ์ก่อ ม่วนนา
วิวัฒน์๋สิ่งสร้างแล้ว.....ซาบซึ้งเหตุการณ์.

       ฮ่าๆๆๆๆ รักศิษย์เรามากเสมอ อิอิ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

5 เมษายน 2554 20:28 น. - comment id 1189778

คุึณ ราชิกา

    แฝดเพื่อนรัก ผมเองที่เขียนศิษย์ที่ผม
หวังไว้ในสิ่งภายในใจผมไว้เพื่อสานในสิ่ง
ที่ผมคิดอยู่เสมอๆ  หากตายไปด้วยเวลา
มาถึงสิ่งที่ผมรักในหนังสือคือ การเขียน
ร้องกรองและร้อยแก้ว จึงย่อมมองหาคน
ที่จะมารับช่วงไว้ว่าครั้งหนึ่งเขาเหล่านั้นก็
คงจะเอ่ยชื่อผมบ้างไม่มากก็น้อยไม่สูญหาย
ไปไหน ทุกอย่างล้วนอนิจจังทั้งสิ้น 
      ใจผมแฝดเพื่อนผู้ที่ผมรักคิดถึงเสมอๆ
หวังดีห่วงใยผมเสมอๆ มันแทบเรียกว่า
ล้นหัวใจเสียแล้วล่ะครับ ก่อนวางมือไป
พักหนึ่งสิ่งแรกคือชื่อของคุณนี่แหละที่
ติดตามผมไปเสมอๆ  ในเมื่อกลับมาแล้ว
ทุกๆอย่างก็ยังห่วงใยผมไม่เคยคลาย
บอกตรงๆผมซาบซึ้งห้วงแห่งใจผมนัก
รักแฝดเพื่อนมากๆเสมอครับ

           แก้วประเสริฐ.

กุลาบขาว

5 เมษายน 2554 20:36 น. - comment id 1189780

เป็นโคลงที่เพราะมากค่ะ..ขอให้คุณลุงแก้วมีแต่ความสุขมากๆนะคะ...

แก้วประเสริฐ

5 เมษายน 2554 21:56 น. - comment id 1189786

คุณ กุหลาบขาว

   เล่นเอาผมอายเลยครับ ฮ่าๆๆๆ ผมก็เพียง
แค่สนุกสนานไปวันๆหนึ่ง ทำดีกว่าไม่ทำ
ครับ เขียนดีกว่าไม่เขียน แม้จะดีหรือไม่
หาสิ่งที่ผมจะคิด คิดอย่างเดียวมิให้สมอง
ต่อฝ่อไปยังใช้งานได้ครับ รักคิดถึงเสมอจ้า

          แก้วประเสริฐ.

กรต

7 เมษายน 2554 09:55 น. - comment id 1189800

หวัดดีจร้าขอรับ...คุณอาแก้ว..

อันที่แล้ว...น้อมรับๆๆ จร้า...ขอรับ...

อันนี้...ทักคุงเพื่อนปู่กิ่ง...ของน้องๆ ซักกะหน่อย ขอรับ.อิอิ .

ในความรู้สึกผมนิ...

นามกิ่งโศกเศร้านาม เมื่อยามก่อน
คือคนกลอนโคลงเด่นที่เฟ้นสรรค์
คำอักษรกลอนพจน์บทประพันธ์
ดุจสวรรค์...คันศรเป็นกลอนมี

พอเรียบเรียงเคียงทักจำหลักเล่น
พบความเด่นสถิตเป็นมิตรชี้
ฟันธงได้ว่าใช่ชายแสนดี
ใจเป็นศรี...โศกข้ามแต่นามปรุง

นับหนึ่งเป็นเด่นดาวสกาวเมือง
ประดับเรืองโกสินทร์กวินรุ่ง
สืบศาสตร์พจน์บทงามสยามกรุง
เหลื่อมลายรุ้ง...เล่นร้อยในรอยกาล

ในภาพมอง สองร่าง...เคียงข้างกัน
หนึ่งร่างนั้น...คือดาวที่ห้าวหาญ
สองดุจเดือน...เด่นภพบรรจบมาน
แผ่ไพศาล....ความรักประจักษ์จริง

จดชื่อใหม่...จำได้แต่กิ่งสุข...จร้า...ขอรับ...คุงท่านปู่...

เพียงแพรว

6 เมษายน 2554 10:29 น. - comment id 1189814

แค่นี้พ่อก็เป็นตัวอย่างที่ดีมากๆของแพรวแล้วค่ะ
ทั้งความรู้รวมถึงการวางตัว พ่อเป็นตัวอย่างที่ดีมากๆค่ะ
ชอบให้พ่อแก้วสอนแบบนี้ 555 ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกดียังไงไม่รู้ อิอิ

ครูกระดาษทราย

7 เมษายน 2554 11:09 น. - comment id 1189879

ขอมอบดอกไม้ให้ทั้งคุณครูแล้วและคุณกิ่งจ้ะ
อ้อ แล้วก็ให้คนที่ยืนตรงกลางด้วยพิเศษ 30 ธรรมดา 25 อิอิ

din

7 เมษายน 2554 12:31 น. - comment id 1189887

.............

เพียงกิ่งทาบราบลงในพงพฤกษ์
โศกรู้สึกเหือดหายมลายสิ้น
เป็นกิ่งโศกโบกไสวในแดนดิน
ประดับศิลป์ถิ่นกวีศรีวงวรรณ



....................

แก้วประเสริฐ

7 เมษายน 2554 14:18 น. - comment id 1189899

คุณ ดิน

    เจ้าดินเอ๋ย นับวันจะพวยพุ่งดังอัญมณี
ไปแล้วล่ะ พยายามรักษากฏกรอบเอาไว้
การใชัอักษรกับทำนองนั้นเป็นสิ่งสำคัญ
มากในการเล่นร้อยกรองทั้งสิ้น หากเรา
สามารถผสานกันให้ลงตัว สิ่งนั้นก็สามารถ
กระชากอารมณ์คนอ่านให้หลงใหลซาบซึ้ง
ได้ นั่นเมื่อสามารถทำได้หมายถึงว่าเราได้
ก้าวขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งแล้่ว ยิ่งหากเรา
สามารถ

ดัดแปลงเล่นคำ สำนวนคำ สอดแทรก
ไว้ในลักษณะอ่านได้หลายมุมมองถือ
ได้ว่าไปอีกขั้นหนึ่ง ครูเรียกว่าการเล่น
กลอนสำนวนคำซ่อนรูปไว้ อันนี้ครูตั้ง
ขึ้นมาเอง เหตุใดด้วย การอ่านได้ทั้ง
อารมณ์อ่อนช้อยไหวพลิ้วทำให้คนอ่าน
นั้นติดตามผลงานเราเสมอๆ สองการ
เล่นซ่อนรูปนั้นหากเอามาคิดจะได้แง่
มุมมองอีกลักษณะหนึ่ง ครูถึงเรียกแบบ
นี้จ๊ะ  พยายามเข้าหากทางในแนวที่แนะ
นำไว้นะ ครูเองก็เล่นไว้เสมอๆแหละจ้า
การอ่านจะเห็นเป็นกลอนธรรมดาแต่ไม่
ธรรมดานะ
  รักศิษย์เรามากเสมอๆ

       แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

7 เมษายน 2554 14:02 น. - comment id 1189910

คุณ เพียงแพรว

       สิ่งใดที่ลูกปรารถนาสิ่งนั้นคือความสุข
ใจของพ่อเหมือนกัน ลูกทุกข์พ่อปลอบใจ
ลูกสุขพ่อก็ปลาบปลื้ม นี่คือกฏแห่งธรรมชาติ
ที่มิอาจจะหลีกเลี่ยงได้ในพุทธศาสนาจ๊ะ
     รักลูกพ่อมากเสมอ

      แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

7 เมษายน 2554 14:06 น. - comment id 1189912

คุณ  สุริยันต์ จันทราทิตย์

    ยังหรอกครับคนโง่ๆๆเช่นผมมักจะไขว่คว้า
ความรู้ย่อมไม่จบสิ้น ความฉลาดอยู่ที่การ
ค้นคว้า กว่าจะถึงวันนั้นผมเองก็เห็นจะลาไป
จากโลกนี้เสียแล้วครับ คลื่นลูกใหม่ย่อม
ทรงคุณค่าเสมอ คลื่นลูกเก่าย่อมสลายไป
เป็นธรรมดา เพียงให้ความสวยงามในละออง
ที่กระทบแสงตะวันเกิดพราวรุ้งแล้วก็วูบ
เจือจางหายไปครับ ขอบคุณครับ

         แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

7 เมษายน 2554 14:08 น. - comment id 1189913

คุณ กรต

    สวัสดีครับความสุขความเจริญจงมีแด่เธอ
นะ   
     กิ่งเอ๋ยเพื่อนเขามาร่ายกานท์อันสวยงาม
ไว้ให้เจ้าแล้ว  เข้ามารับอ่านเสียนะ
    รักเสมอจ้า

    แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

7 เมษายน 2554 14:10 น. - comment id 1189914

คุณ ครูกระดาษทราย

      ขอบคุณมากครับผมเก็บไว้แล้วเดี๋ยวว่า
จะแต่งโคลงกาพย์กลอนแล้วจะนำมาลงไว้
ให้นะครับครู   รักครูมากเสมอๆจ้า

         แก้วประเสริฐ.

ยาแก้ปวด

8 เมษายน 2554 11:58 น. - comment id 1190015

กิ่งนี้ไม่โสก เพราะเป็นกิ่งของแก้ว อิอิ

แก้วประเสริฐ

8 เมษายน 2554 12:51 น. - comment id 1190029

คุณ ยาแก้ปวด

       ฮ่าๆๆๆอันที่จริงกล่าวไว้ก็ไม่ผิดหรอก
นะแต่คนเรา อยู่ที่วาสนาเป็นปัจจัยจ้าอะไรๆ
ก็เกิดขึ้นได้เสมอๆนะ แต่ผมว่าก็เหมาะสม
กันดีหรอก ทั้งหน้าที่การงาน ความรู้ และ
สิ่งที่สำคัญ คือประสบการณ์ชีวิตทั้งสอง
ต่างมีครบถ้วนในตัวเองแล้วจ้า จะต่างก็แค่
นิสัยแต่ก็สอดรับกันได้ดี หนึ่งเป็นคนไม่เจ้า
ชู้และเงียบชอบฟังมากกว่าพูด อีกหนึ่ง
ไปในทางแนวสังคมค้นหาประสบการณ์
     หากเป็นไปได้ก็ผนวกกันแล้วเหมาะ
สมกันดีนะ ฮ่าๆๆๆ ต่างเป็นยอดแห่งศิษย์
ลุงทั้งสองคนแหละจ้า รักมากเสมอๆ
      รักหลานเรามากเสมอๆ

           แก้วประเสริฐ.