เธอพ้องพานชีวิตวิกฤตหนัก ถูกความรักเล่นกลสับสนหลาย ต้องทุกข์ท้อทรมานทั้งใจกาย พิษของชายย่ำยีชีวีตรม อยากเริ่มต้นนับหนึ่งถึงสิบแสน อยากมีคนควงแขนที่เหมาะสม ช่างยากนักไม่สมหวังนั่งระทม ต้องลุกล้มเรื่อยไปใจระทวย มานับหนึ่งถึงร้อยค่อยค่อยนับ หัวใจพร้อมยอมรับร่วมนับด้วย เธอกับฉันถูกโฉลกโชคอำนวย เราต่างคนต่างช่วยนับจำนวน เริ่มแต่หนึ่งไม่ยากอย่างที่คิด เคารพสิทธิ์หัวใจไม่ผันผวน ต่างยึดมั่นความจริงสิ่งที่ควร เสนอชวนเกี่ยวใจไว้ด้วยกัน ลืมชีวิตเคยผ่านรานใจหมอง ลืมความรักเคยครองเคยร่วมฝัน ลืมเสียเถิดความหลังความสัมพันธ์ ลืมคืนวันทุกข์ใจให้ลบเลือน ตั้งสติไตร่ตรองมองเบื้องหน้า รวมความกล้ารวมใจไว้เป็นเพื่อน อุปสรรคเพียงใดไม่กระเทือน รอความสุขมาเยือนชีวิตเรา อยากจะเอ่ยคำมั่นคั้นจากอก อย่าวิตกมรสุมแม้รุมเร้า จะฝ่าฟันเพื่อรักทั้งหนักเบา จนแก่เฒ่าไม่ห่างไม่ร้างลา..
26 มีนาคม 2554 14:33 น. - comment id 1188816
...555..แก้มาลูน..ไม่เท่าไหร่นะท่าน ..หากเจอ...แก้วมาแซง...แล้วจะหนาว... ไปหละ...ช่วงนี้กางเต้นท์นอน..กลัวพสุธามันจะ...สั่นดึ่งดึ่ง..จะทำให้ตึก..ก๋องเอาะเยาะ..
27 มีนาคม 2554 10:04 น. - comment id 1188853
ข้าเจ้าเป็นสาวเจียงใหม่ เพียงบ่เท่าไรก็จะเป็นสาวแล้วววว อ่านแล้วคิดถึงเพลงนี้จัง แล้วก็คิดเหมือนคห.1 อิอิ แก้วมาลูน ยังไม่เท่าไร ถ้าแก้วมาแซงนี่คง เน๊อะ เอ แต่เคยได้ยินมาว่า ผู้มาทีหลังดังกว่านะจ๊ะ
27 มีนาคม 2554 19:51 น. - comment id 1188876
มาทีหลังยังดีกว่าไม่มา...
28 มีนาคม 2554 23:37 น. - comment id 1188988
จะ..ฝากฝันปันใจกับใครทั่ว จะ..ฝากตัวพันดาวที่พราวฟ้า จะ..คร่ำครวญหวนถึงเมื่อตรึงตรา จะ..นำพากานท์กวี..ใช่พลีใจ ไม่..ลุ่มหลงคงมั่นสะบั้นเกียรติ รัก..บังเบียด..ทรนง..คงไม่ได้ ถึง..เลิศเลอเพ้อพร่ำ..อยู่ร่ำไป ที่สุดแล้ว...ยากหาใคร..รู้ใจคอ ...............................................