ย่างฤดูมรสุมพากลุ่มฝน ทุกข์หลายเดือนอดทนความหิวโหย ค่อยแช่มชื่นตื่นฝันพลันฝนโปรย ความอิดโรยบรรเทาเราหากิน ใช้สวิงช้อนฮวกมาลวกยำ แมงระงำตับเต่าเอาหมดสิ้น คั่วกับเกลือข้าวเหนียวเคี้ยวชาชิน เรื่องหนี้สิน ธกส.รออีกปี หากินยากตรากตรำทำนาไร่ ทิ้งคันไถรับงานใช่คร้านหนี รับจ้างเป็นทหารพรานชำนาญดี เข้าต่อตีป้องกันบ้านเราเอง เขาฝึกหนักยุทธวิธีมีครูสอน ทุกขั้นตอนไม่พลาดฉกาจเก่ง ถูกส่งไปจังหวัดใต้ไม่หวั่นเกรง ชาติคงเล็งผลเลิศเกิดผลงาม ถูกระเบิดแต่ละครั้งตายเป็นสิบ มันซุ่มยิงถี่ยิบแทบเข็ดขาม ต้องพร้อมรบครบครันเลิกครั่นคร้าม สู้ในนามทหารพรานเพื่อวานวงศ์ รบเพื่อชาติอาจองคงเส้นวา เอาความกล้าสู้ศัตรูรู้ประสงค์ ต้องอ้างว้างเดียวดายตายกลางดง เพื่อให้ชาติดำรงอยู่เป็นแกน อยากจะถามสักคำช่วยย้ำตรอง ทหารจริงเอามากองอยู่เป็นแสน เพื่อเข่นฆ่าตามคำสั่งพวกผู้แทน หรือกรุงเทพฯคือเมืองแมนมิคสัญญี ก่อการร้ายตัวจริงอยู่ภาคใต้ ประชาชนมิใช่แม้แบ่งสี ทหารพรานสู้ศึกผนึกชีวี ระเบิดจมปฐพีใครเหลียวมอง ทหารจริงสักครึ่งที่เมืองกรุง ช่วยรบพุ่งภาคใต้เพื่อไทยผอง คงมิต้องสูญเสียเลือดท่วมนอง เพื่อพี่น้องคนไทย..คิดใหม่เทอญ....
13 มีนาคม 2554 15:04 น. - comment id 1187695
กํยังไม่ชัดเลยคะ ทำไมชายแดนภาคใต้ต้องเลือดไหลนองพื้นดินทุกวันทั้งที่เลือดสีเดียวกัน
13 มีนาคม 2554 17:59 น. - comment id 1187727
เอาใจช่วยครับเพทาอประเทศไทยสวยงาม สุขอย่าได้สร่าง
13 มีนาคม 2554 18:28 น. - comment id 1187729
จะคิดใหม่ทำใหม่ก็สายแล้ว หัวใจแป้วเพียงมองครองหวั่นไหว ช่างปวดร้าวระทมบ่มภายใน แต่หัวใจร้อนรุ่มดั่งสุมเพลิง ดูนกเขาแต่เราใยไม่ขัน โอ้ความฝันมุ่งทางกลางสิ่งเหลิง ฤกษ์รูปหล่อมาแย่งแซงระเริง ช่างยุ่งเหยิงแก่ใจให้บั่นทอน. แก้วประเสริฐ.
13 มีนาคม 2554 18:55 น. - comment id 1187734
13 มีนาคม 2554 20:08 น. - comment id 1187742
มีหมู่หนึ่งซึ่งกล้าท้าทายยิ่ง เดินกึ่งวิ่งตามทางระหว่างเขา คอยปกป้องพระสงฆ์องค์พระเจ้า เห็นแล้วเราซึ้งจิตดั่งมิตรกัน
14 มีนาคม 2554 11:36 น. - comment id 1187780
14 มีนาคม 2554 11:42 น. - comment id 1187782
อยากให้คนที่กระหายอำนาจเข่นฆ่ามนุษย์ ด้วยกันได้คิดกับเหตุการณ์สึนามิ ภัยพิบัติรอเวลามาทำลาย ล้างโลกอยู่แล้ว กระหายอำนาจกันไปเพื่ออะไร
14 มีนาคม 2554 16:06 น. - comment id 1187841
15 มีนาคม 2554 00:16 น. - comment id 1187933
หลายสมรภูมิ..พ้นผ่าน กาลอดีต หลายชีวิต อุทิศให้ อธิปไตยชาติ แต่ความดีที่ยิ่งใหญ่ ไม่ประกาศ ผู้ป้องชาติเกลื่อนกลาดตาย ก่ายกองดิน ผ่านความตาย ทายท้ากล้าห้ำหั่น ผ่านคืนวัน สั่นหนาว เฝ้าผองถิ่น ให้แนวหลัง อยู่อย่างสบายได้อิ่มกิน ใต้หลุมดินถิ่นแนวหน้า เขากล้านอน หน้าที่เป็น เช่นรั้วให้ กั้นภัยรุก ต้องทนทุกข์ เพื่อใคร ? ได้พักผ่อน นอนฟูกนิ่ม อิ่มหนำ ร้องรำฟ้อน แต่เขาซ่อน นอนสั่นหนาว เฝ้าป้องภัย ! มิได้หวัง ว่าจะเป็น เช่นวีระบุรุษ แต่ก็สุด จะเห็นชาติ..พินาศสลาย หวังข้างใน ไม่แบ่งแยก แตกทำลาย เต็มใจตาย ! ชายแดนทดแทนคุณ กลั่นจากใจ..ชายแดน " รบแทนคุณ "
16 มีนาคม 2554 05:34 น. - comment id 1188047
สวัสดีครับน้องฤกษ์ เขียนกลอนได้ดี้ดี นินิ