อนงค์นาง

11 มีนาคม 2554 13:18 น. - comment id 1185978

สวัสดีค่ะครู 

โลกร้อนขึ้นทุกวันด้วยฝีมือมนุษย์นะคะ

กราบขอบพระคุณครูที่ให้ความกรุณาศิษย์มาตลอด ทั้งหน้าและหลังไมค์ 

แม้จะไม่ได้เข้ามาต้อนรับตอนที่ครูกลับมา แ้้ม้จะไม่มีใครรู้ว่าการให้ความเคารพครูหลังไมค์นั้นเหมือนการปิดทองหลังพระ คนที่ไม่รู้ก็ปล่อยให้เขาคิดตำหนิกันไปเองเถิดค่ะ เลือดไปรษณีย์ของเรายังเข้มข้นเสมอ 

ขอบพระคุณครูที่ติดตามถามข่าวคราวตลอด เรื่องย้ายบ้านยังไม่เรียบร้อยเลยค่ะครู 

ศิษย์ยินดีกับการกลับมาของครูด้วยใจจริงค่ะ

แก้วประเสริฐ

11 มีนาคม 2554 18:23 น. - comment id 1187276

คุณ พจนา

       ยามใดที่โลกเจริญด้วยวัตถุย่อมนำพา
จิตใจให้เหี้ยมเกรียมยิ่ง เดี่ยวนี้โลกสะท้อน
การทำลายธรรมชาติออกมาให้เห็นแล้ว
ตอนนี้ญี่ปุ่นเจอสามระลอกสามแบบซ้ำยัง
จะติดตามออกมาเป็นอัปเตอร์ช๊อร์คอีก
สิบกว่าครั้งแผ่กว้างไปถึงไต้หวัน ฟิลิปปินส์
อินโดนิเซีย เลียบเกาะไหหลำนำสู่เวียตนาม
ส่วนทางอินโดแผ่เข้าอ่าวไทยตั้งแต่ประจวบ
ลงมาและจะเข้าไปสู่นราธิวาสอีกด้วย
   ธรรมชาติเตือนชาวโลกให้รู้ถึงการกระทำ
ในสิ่งที่ไม่ควรทำด้วยผลประโยชน์แต่
ปราศจากการขบคิดจ้า

           แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

11 มีนาคม 2554 13:41 น. - comment id 1187290

คุณ อนงค์นาง

   กาลเวลาผ่านไปใช่ไร้ค่า
สิ่งสรรหาดำรงไว้ใจฝัน
ดีใจจังศิษย์รักที่จากกัน
ทุกสิ่งนั้นคงไว้หัวใจเดิม.

      สวัสดีจ้าศิษย์ โลกเราใบนี้อุปมาดั่ง
ขนนกที่บางเบา ย่อมละล่องไปในอากาศ
หวั่นไหวไปตามกระแสแห่งสายลมแห่ง
ปากเสมอ  สิ่งใดดีหรือไม่อยู่ที่ใจเรา
จะหาที่อื่นมาทดแทนไม่ได้หรอกจ้า


   ใจหนักแน่นดุจเขาแล้วเฝ้าบ่ม
พลิกกลับปมเปลี่ยนแปรกระแสใส
โลมทั้งนอกผ่ากไว้ในที่ใจ
หนักเข้าไว้ยกธรรมเลิศล้ำมา.

 ทุกอย่างในโลกนี้ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็
ดับไป หาใช่ตัวตนเราไม่เพียงแค่นามธรรม
ที่เขาสรรค์ไว้แหละจ้า  รักศิษย์เราเสมอ

          แก้วประเสริฐ.

พจนา

11 มีนาคม 2554 13:55 น. - comment id 1187293

ธรรมชาติเป็นผู้สร้างมนุษย์ แต่มนุษย์กลับเป็นผู้ทำลายธรรมชาติ   

ครูกระดาษทราย

11 มีนาคม 2554 14:00 น. - comment id 1187294

แม้เหลือเพียงตอไม้ใช่ไร้ค่า
ดุจเคหาพึ่งพิงอิงอุ่นหลาย
ของบรรดาสัตว์น้อยใหญ่มากมาย
เมื่อวางวายก่อนเป็นปุ๋ยร่วนซุยไป

ยามยังยืนต้นอยู่คู่สถาน
ดลบันดาลร่มเงาเราอาศัย
เสมือนปอดยอดยิ่งกว่าสิ่งใด
ทุกทุกลมหายใจใช้ร่วมกัน

แม้เหลือเพียงตอไม้ในไพรสณฑ์
กรำแดดฝนเท่าใดไม่แปรผัน
ทั้ง มอส เฟิร์น เห็ด ตะไคร่ ได้เกาะพลัน
มวลเถาวัลย์พันเกี่ยวเขียวขจี

ยามยังยืนต้นอยู่ควรรู้รักษ์
ช่วยพิทักษ์ต้นไม้ในไพรศรี
ให้โอบอุ้มคุ้มผืนปฐพี
หล่อชีวีคนและสัตว์ขจัดภัย

พอพบเพียงตอไม้หวนให้คิด
ทุกชีวิตเกิดก็สิ้นขัย
มิจีรังเที่ยงแท้แม้ผู้ใด
ก่อนจากไปให้ทำดีพี่น้องเอย

สวัสดียามบ่ายค่ะคุณครู 

แก้วประเสริฐ

11 มีนาคม 2554 18:31 น. - comment id 1187300

คุณ ครูกระดาษทราย

     สร้างลูกโซ่ผ่านไว้ในธรรมชาติ
เขาประกาศผ่านมาหาได้สน
เตือนแล้วอีกผ่านมาหากังวล
ภัยสร้างจนนั่นแหละค่อยแนะนำ

   เมื่อแกล้ีงเขาสุดทนแสนข่นแค้น
เมื่อพลิกแกนฝากไว้มิืได้ขำ
ซ่านซุกซ่อนผ่านไปจึงให้ทำ
แล้วโน้มย้ำภัยมาคร่าหมายปอง

         ตอนนี้เกิดพิภิบัตินาๆนัปการจ้า
กระทบกันเป็นลูกโซ่กระเทือนทุกประเทศ
นี่แหละต้นตอจากไม้แล้วน้ำมันสรรค์ปลูก
สิ่งก่อสร้าง ผลจึงเกิดฉะนี้แลจ้า

     รักครูมากเสมอ

      แก้วประเสริฐ.

เพียงพลิ้ว

12 มีนาคม 2554 09:35 น. - comment id 1187348

แก้วประเสริฐ

12 มีนาคม 2554 12:36 น. - comment id 1187415

คุณ เพียงพลิ้ว

        หลานรักลุงเขียนกลอนภัยพิบัตินี้จะ
เกิดที่ญี่ปุ่นอีกนะ ต้นเหตุแรกก็เหตุนี้แหละ
จ้า  รักหลานเรามากๆเสมอ

             แก้วประเสริฐ.

White roses

12 มีนาคม 2554 20:44 น. - comment id 1187509

ดีใจมากๆค่ะที่ได้มาอ่านกลอนของคุณลุงแก้วอีกค่ะ..

แก้วประเสริฐ

12 มีนาคม 2554 21:55 น. - comment id 1187541

คุณ white roses

        ดีใจมากครับที่ได้พบหลานๆอีก จาก
ไปคราวนี้แอบไปฝึกหัดวิทยายุทธเพิ่มเติม
อีกด้วยจ้า หวังว่าจะได้แสดงไว้แต่พอปล่อย
ออกมากับไม่ค่อยมีใครสนใจ เลยเก็บไว้
และแสร้งปล่อยมาอีก แน๊ะหายอีกสงสัย
ชอบเหมือนเดิมเน๊อะ  จ๊ะรักมากเสมอ
ขอให้มีความสุขมากๆจ้า รักเสมอ

            แก้วประเสริฐ.