..๏ พริ้วไหวไกวแกว่งแรงลมโบก ลอยล่องเหนือโลกชิดแผ่นฟ้า ดุจดั่งหยั่งถึงสุริยา จันทราเหมือนใกล้ได้คว้าครอง ปลิดปลิวจากต้นพ้นภาระ พันธะแห่งวัฏระบัดล่อง ก่อนร่วงซบร่างวางก่อกอง ขอมองเมียงฟ้าสักคราเดียว เห็นใบไม้อ่อนออดอ้อนกิ่ง ประวิงถึงตอนก่อนแห้งเหี่ยว สีสดงดงามตามใบเรียว ยามเดียวเขียวร้างซีดจางจร ลอยล่องท่องชมตามลมหอบ ก่อนมอบร่างผุอนุสรณ์ ถมทางวางตนบนดินดอน จบตอนวังวนหลุดพ้นกาล๚ะ๛
3 มีนาคม 2554 20:52 น. - comment id 1186437
แรงลมโหมกรำซ้ำกระชาก โยกรากคลอนกิ่งทิ้งใบหล่น กองก่ายรายเรียงเคียงโคนต้น เปื่อยยุ่ยปุ๋ยป่นหมุนวนเวียน ใบไม้ไม่ปลิวไปไกลนักหลอก
4 มีนาคม 2554 05:26 น. - comment id 1186451
ชอบลีลากลอนเจ็ดบทนี้จังค่ะ ไม่ค่อยได้เข้ามาทักทาย... หวังว่าคุณบินเดี่ยวคงสบายดีเช่นกันนะคะ
4 มีนาคม 2554 11:33 น. - comment id 1186470
ปลิดปลิวลิ่วร่วงจากพวงก้าน สู่ลานกาลพบไม่สบหวัง กองเกยเลยเร้นเช่นลำพัง กลบฝังพังสิ้นไร้ยินยอม ว่ากันไปเรื่อยค่ะ เข้ามาอ่านเลย จินตนาการเอานิดหนึ่ง อิอิ....
4 มีนาคม 2554 23:50 น. - comment id 1186628
สัจธรรมนะคะ แต่อย่างน้อยก็ได้มองเห็นโลกอย่างแจ่มชัดแล้วก่อนที่จะปลิดปลิวไปไม่มีอะไรต้องห่วงเลย....
6 มีนาคม 2554 09:05 น. - comment id 1186788
ชอบมากครับ อ่านแล้วคิดถึง ใบไม้ที่หายไปจากในสวน
6 มีนาคม 2554 16:33 น. - comment id 1186841
ปลิดปลิวไปเด่วก็ผลิใหม่ได้ตามกาล ซำบายดีเน๊อะท่านFlyalone
7 มีนาคม 2554 10:08 น. - comment id 1186906
............ ไพเราะจ้า ....................
8 มีนาคม 2554 15:58 น. - comment id 1187045
@...คุณฤกษ์..ฟังเพลงของวงฟลายซิ...เพราะดีนะ... @...คุณเพรง.พเยีย..ขอบคุณมากครับที่แวะมากทักทายกันครับ..กลอนเจ็ดไม่ค่อยได้เขียนครับผม @...คุณปรางทิพย์..ขอบคุณมากครับ @...โคลอน..เจียงฮายฮ้อนก่อ...ขอบคุณมากครับที่แวะมากครับ @..คุณสุริยันต์..ขอบคุณมากครับที่แวะมาทักทายกันครับ @...ยาแก้ปวด..ซำบายดีครับผม..ขอบคุณมากครับที่แวะมา @...คุณdin..ขอบคุณมากครับ