++ มิใช่เพียงภาพเลือนที่เคลื่อนผ่าน ภาพเบิกบานกระจ่างสว่างใส ย้อนรำลึกภาพงามท่ามกลางใจ ปิดผนึกรู้สึกไว้เพื่อใคร?สักคน ++รอยแย้มหล่นร่วงจากพวงแก้ม ดอกโศกแซมแกมสรวลทวนอีกหน ดอกรักเร่รอยคว้างกลางกมล ดอกรักลวงเล่ห์กลปะปนใน ++หากรู้สึก..ล้ำลึกอิสระ สมควรจะล้างกวาดสะอาดไสว คงมิปล่อยให้ลุกโชติโลดดั่งไฟ พร้อมมอดไหม้ให้ดับไปกับตน ++คำง่ายง่ายทำใจตัดลดละเลิก วางเฉยเถิดปล่อยวางห่างฉงน เลิกข้องขัดตัดห่างวางตัวตน นี่...ใจคนตัดยังต่อรอเพื่อใคร ++แสร้งทำลบทำเลือนเฉือนรู้สึก แต่ลึกลึกยังอ่อนหวานวานอ่อนไหว ขอแค่เก็บรู้สึกล้ำลึกนัย มิใช่ขอจากใครใจตนเอง ++เพียงอย่าเอ่ยเล่นคำทำสองหน้า เน้นวาทะสบประมาทอาจข่มเหง ขอเป็นส่วนเล็กเล็กแห่งบทเพลง เพื่อให้ครบองค์บรรเลงแห่งสุนทรีย์ คิดถึงมิตรชั่วนิจนิรันดร์
3 มีนาคม 2554 11:43 น. - comment id 1186405
ขอให้กำลังใจกนึ่งกำลังใจนะครับ
4 มีนาคม 2554 03:39 น. - comment id 1186449
รักฉันเถอะ! เพราะฉันนั้นรักเธอ ความปวดร้าวที่เจอทำเธอไหว เพราะความกลัวอัตตาพาเปลี่ยนไป ทำหัวใจเธอเศร้าเร้าฤดี รักฉันเถอะ! เพราะเธอเสมอฉัน เราคือหนึ่งเดียวกันอย่าหันหนี เพียงละทิ้งตัวตนพ้นโลกีย์ ความสุขนี้ยากหามาเปรียบเปรย รักฉันเถอะ! เพราะเธอพบเจอฉัน ล้วนสวรรค์สรรค์สร้างอย่างเปิดเผย ฉันอยู่ในใจเธอเหมือนเช่นเคย ไม่เคยเลยห่างกันกี่พันปี รักฉันเถอะ! เพราะเธอสบเจอรัก แจ้งตระหนักความงามยามโศกศรี ในความไร้ตัวตนทนโศกี น้ำตาปรี่ล้างอัตตาพาละลาย รักฉันเถอะ! เพราะฉันนั้นคือเธอ ยามเธอเผลอลืมฉันคอยมั่นหมาย ภาพมายาคนหนึ่งซึ่งเปล่าดาย แยกใจกายจากกันด้วยฝันลวง ฉันในที่นี้หมายถึงอาจารย์ภายในของเราเอง เราทุกคนมีอาจารย์อยู่ภายในหรือบางคนเรียกว่าวิญญาณบริสุทธิ์ ซึ่งคือตัวตนที่แท้จริงของเราอันมีสภาพเป็นสุญญตา แต่เนื่องจากมีอัตตาบดบังอยู่จึงทำให้เราหาตัวเองไม่พบและเข้าใจสิ่งต่างๆ คลาดเคลื่อนจากความจริง.... แรงบันดานใจจากบทเพลงของท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ เป็นกำลังใจให้ครับ...
4 มีนาคม 2554 21:30 น. - comment id 1186591
pommaichaisian...ผมไม่ใช่เซียน คีตากะ