เธอโดดเด่นเป็นประกายพรายแสงจ้า ดังแสงเพชรก่องเก็จกล้ามณีฉาย เขาคนนั้นเหมือนกับคนอื่นมากมาย มีเงารักเปล่งประกายจากสายตา จำยังจำภาพวันนั้นที่พานพบ คล้ายบุพเพได้ประสบเลือกเฟ้นหา เขาและเธอ,ร้านกาแฟ,ใต้ชายคา ชายหนุ่มนั้นแสนประหม่าเกินเอ่ยคำ กลางความเงียบทั้งสองล้วน - ชวนอึดอัด บรรยากาศช่างบีบรัดจนน่าขำ ทันใดนั้น เขาก็ชี้ กาแฟดำ เรียกพนักงานส่งเกลือนำมาใส่ที คนตะลึง(ยิ้มหัว)ทั่วทั้งร้าน เมื่อเขาบอกความต้องการรสชาตินี้ ทุกครั้งดื่มกาแฟเค็ม...รู้สึกดี คิดถึงพ่อแม่น้องพี่ที่ริมเล ยามเป็นเด็กล่องเรือน้อยลอยจากฝั่ง สู้พายุฟ้าคลุ้มคลั่ง...ลมหักเห ใต้ต้นพร้าว...แม่คงไกวแกว่งสายเปล ยามเขาพูดถึงพื้นเพอาบน้ำตา เธอคนนั้นสะท้อนไหวเศร้าในจิต มองดูเขาอย่างพินิจ...ก่อนคิดว่า ใครคนหนึ่งคิดถึงบ้านอยู่ทุกเวลา เขาคนนั้นย่อมซึ้งค่าของครอบครัว เธอชวนเขาคุยมากมายหลากหลายสิ่ง ก่อนเริ่มรู้ความจริงอย่างถ้วนทั่ว ชายคนนี้ที่ท่าทางเหมือนขลาดกลัว แต่แฝงเร้นซ่อนในตัวคือ...ซื่อตรง... .............................................................. ตลอดสี่สิบปีนี้ที่เปลี่ยนผ่าน รักคงเป็นเช่นวันวานชวนลุ่มหลง กาแฟใส่เกลือเท่านั้นที่เธอชง คง...มั่นคง...ดุจคำรักซื่อปักใจ .............................................................. วันนี้เขาจากเธอไปแสนไกลแล้ว กาแฟใส่เกลือในแก้วยังกรุ่นไหว จดหมายน้อยฉบับนั้นคงอุ่นไอ พร้อมถ้อยคำเหลือทิ้งไว้...อาบน้ำตา... ผมมีบางถ้อยคำนี้จะสารภาพ อาจรอคอยคุณจนตราบไม่เห็นหน้า ผมเคยคิด คิดบอกคุณเสมอมา แต่ไม่เคย...เลยคิดกล้า...จะกล่าวคำ คุณยังจำเรื่องกาแฟนั้นได้ไหม สิ่งที่ผมพูดออกไปดูน่าขำ ผมสั่งเกลือ...เอามาใส่...กาแฟดำ ผมพูดผิด...อยากกล่าวย้ำเรียก...น้ำตาล... เป็นหนึ่งเดียวที่ผมนั้นเคยโกหก เผลอเอ่ยคำกล่าวเพ้อพกไร้แก่นสาร แต่ผมรัก รักคุณมั่นมายาวนาน นั่นแหละคือความต้องการไม่ผันแปร ผมเคยหลอกลวงคุณมาแล้วในชั่วชีวิต เป็นหนึ่งเดียวที่พลั้งผิดจนเกินแก้ ผมทนดื่มรสชาติเค็มของกาแฟ ล้วนเกิดจากความรักแท้ผูกสายใย ...สุดท้ายนี้...อยากบอกคุณอีกครั้งว่า... คุณคือยอดปรารถนาอันยิ่งใหญ่ ย้อนเวลา...ได้...ยังขอดื่ม...มันต่อไป ผมไม่เคยคิดเสียใจที่รักคุณ .............................................................. กระดาษบางเปียกแล้ว - คนลาลับ หยาดน้ำตาไหลกลืนกับกาแฟกรุ่น กล่อมรสชาติกาแฟนี้ให้หวานละมุน หอม...กาแฟเสิร์ฟไออุ่น...ชั่วนิจนิรันดร์ ดัดแปลงบทประพันธ์นี้จากฟอร์เวิร์ดเมล
กระบี่ใบไม้ 25 ก.พ. 2554 17:55 น. - ID 139386 
1415
4
0
25 กุมภาพันธ์ 2554 18:49 น. - comment id 1185914
ผมว่ากาแฟคงจะเค็มน่าดูนะครับคุณกระบี่ใบไม้ แต่รักก็ซึ้งตรึงจิตจริงๆ อิอิ
27 กุมภาพันธ์ 2554 10:07 น. - comment id 1186002
น่ารักที่สุด.... แซมจะลองไปนั่งสตาร์บัคทุกๆ เช้า... เผื่อจะเจอใคร ชอบดื่มกาแฟใส่เกลือบ้าง..
คิดถึงนะคะ..พี่ใบไม้... มะขิ่น DeCA
27 กุมภาพันธ์ 2554 13:12 น. - comment id 1186013
27 กุมภาพันธ์ 2554 16:05 น. - comment id 1186024
กาแฟความจริงใส่เกลือนิดหน่อยจะอร่อยมากๆค่ะ อย่าใส่เยอะนะคะ..
28 กุมภาพันธ์ 2554 10:51 น. - comment id 1186117
แม้นท่านกระบี่ฯ จะใส่เหลืออักซักกี่ช้อน ในกลอนนี้ หากยังหวานวาทีมิสิ้นสาย กาแฟใส่เกลือค่าเจือจาย มิตรสหายได้ชมภิรมย์ใจฯ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
