กาแฟใส่เกลือ

กระบี่ใบไม้

เธอโดดเด่นเป็นประกายพรายแสงจ้า
ดังแสงเพชรก่องเก็จกล้ามณีฉาย
เขาคนนั้นเหมือนกับคนอื่นมากมาย
มีเงารักเปล่งประกายจากสายตา
จำยังจำภาพวันนั้นที่พานพบ
คล้ายบุพเพได้ประสบเลือกเฟ้นหา
เขาและเธอ,ร้านกาแฟ,ใต้ชายคา
ชายหนุ่มนั้นแสนประหม่าเกินเอ่ยคำ
กลางความเงียบทั้งสองล้วน - ชวนอึดอัด
บรรยากาศช่างบีบรัดจนน่าขำ
ทันใดนั้น เขาก็ชี้ กาแฟดำ
เรียกพนักงานส่งเกลือนำมาใส่ที
คนตะลึง(ยิ้มหัว)ทั่วทั้งร้าน
เมื่อเขาบอกความต้องการรสชาตินี้
ทุกครั้งดื่มกาแฟเค็ม...รู้สึกดี
คิดถึงพ่อแม่น้องพี่ที่ริมเล
ยามเป็นเด็กล่องเรือน้อยลอยจากฝั่ง
สู้พายุฟ้าคลุ้มคลั่ง...ลมหักเห
ใต้ต้นพร้าว...แม่คงไกวแกว่งสายเปล
ยามเขาพูดถึงพื้นเพอาบน้ำตา
เธอคนนั้นสะท้อนไหวเศร้าในจิต
มองดูเขาอย่างพินิจ...ก่อนคิดว่า
ใครคนหนึ่งคิดถึงบ้านอยู่ทุกเวลา
เขาคนนั้นย่อมซึ้งค่าของครอบครัว
เธอชวนเขาคุยมากมายหลากหลายสิ่ง
ก่อนเริ่มรู้ความจริงอย่างถ้วนทั่ว
ชายคนนี้ที่ท่าทางเหมือนขลาดกลัว
แต่แฝงเร้นซ่อนในตัวคือ...ซื่อตรง...
..............................................................
ตลอดสี่สิบปีนี้ที่เปลี่ยนผ่าน
รักคงเป็นเช่นวันวานชวนลุ่มหลง
กาแฟใส่เกลือเท่านั้นที่เธอชง
คง...มั่นคง...ดุจคำรักซื่อปักใจ
..............................................................
วันนี้เขาจากเธอไปแสนไกลแล้ว
กาแฟใส่เกลือในแก้วยังกรุ่นไหว
จดหมายน้อยฉบับนั้นคงอุ่นไอ
พร้อมถ้อยคำเหลือทิ้งไว้...อาบน้ำตา...
ผมมีบางถ้อยคำนี้จะสารภาพ
อาจรอคอยคุณจนตราบไม่เห็นหน้า
ผมเคยคิด คิดบอกคุณเสมอมา
แต่ไม่เคย...เลยคิดกล้า...จะกล่าวคำ
คุณยังจำเรื่องกาแฟนั้นได้ไหม
สิ่งที่ผมพูดออกไปดูน่าขำ
ผมสั่งเกลือ...เอามาใส่...กาแฟดำ
ผมพูดผิด...อยากกล่าวย้ำเรียก...น้ำตาล...
เป็นหนึ่งเดียวที่ผมนั้นเคยโกหก
เผลอเอ่ยคำกล่าวเพ้อพกไร้แก่นสาร
แต่ผมรัก รักคุณมั่นมายาวนาน
นั่นแหละคือความต้องการไม่ผันแปร
ผมเคยหลอกลวงคุณมาแล้วในชั่วชีวิต
เป็นหนึ่งเดียวที่พลั้งผิดจนเกินแก้
ผมทนดื่มรสชาติเค็มของกาแฟ
ล้วนเกิดจากความรักแท้ผูกสายใย
...สุดท้ายนี้...อยากบอกคุณอีกครั้งว่า...
คุณคือยอดปรารถนาอันยิ่งใหญ่
ย้อนเวลา...ได้...ยังขอดื่ม...มันต่อไป
ผมไม่เคยคิดเสียใจที่รักคุณ
..............................................................
กระดาษบางเปียกแล้ว - คนลาลับ
หยาดน้ำตาไหลกลืนกับกาแฟกรุ่น
กล่อมรสชาติกาแฟนี้ให้หวานละมุน
หอม...กาแฟเสิร์ฟไออุ่น...ชั่วนิจนิรันดร์
ดัดแปลงบทประพันธ์นี้จากฟอร์เวิร์ดเมล