ยามเหว่ว้าแหงนหน้ามองเพดาน เจ้าจิ้งจกวิ่งพล่านเข้าจับคู่ นอกหน้าต่างนกเขาเคล้าขันคู กระรอกเผือกต่อสู้แย่งตัวเมีย นอนพลิกคว่ำพลิกหงายใจหงุดหงิด ถูกความเหงาทำพิษอารมณ์เสีย จะแต่งกลอนอ้อนใครใจละเหี่ย ให้รู้สึกอ่อนเพลียไม่มีแรง ในส่วนลึกนึกรู้อยู่เต็มอก ทะเลใจไหวสะทกมิได้แกล้ง ได้ห่างหายไม่ทายทักมักคลางแคลง มัวแต่ไปเสื้อแดงจนเลือนลืม ซึ้งน้ำใจไมตรีที่มอบให้ แม้ห่างไกลส่วนลึกยังนึกปลื้ม คิดทวนย้อนตอนเหงานี่เราทึ่ม ถึงนั่งซึมเสียโอกาศพลาดไปแล้ว หลงคะนองมองข้ามพ้นความภักดิ์ คนน่ารักซ่อนเร้นเช่นดวงแก้ว เหมือนไก่อูดูพลอยปล่อยพ้นแนว ทิ้งเพชรแพรวคว้าหินกินอาจม มาเถิดหนาคนดีพี่ขอโทษ วานอย่าโกรธละไว้ให้เหมาะสม จะปรับปรุงตัวใหม่ให้ชื่นชม เลิกร้อนร่านหว่านนิยมกันเสียที ไม่สัญญาสาบานที่ศาลไหน จะตั้งมั่นจิตใจในศักดิ์ศรี ให้ซื่อตรงจงรักและภักดี ทะเลใจคนนี้เพียงคนเดียว..
20 กุมภาพันธ์ 2554 22:07 น. - comment id 1185454
ไพเราะดีคะ
21 กุมภาพันธ์ 2554 08:29 น. - comment id 1185473
หวานคะ ซึ้งจริงๆ
21 กุมภาพันธ์ 2554 11:37 น. - comment id 1185499
........ เมื่อพี่เอ่ยอ้างคำว่าขอโทษ จะใจโหดโกรธไปกระไรได้ มัวแต่ไปเสื้อแดงน้องแคลงใจ กลัวพี่ไปหลงเสน่ห์สาวเสื้อแดง กับน้ำใจไมตรีที่มีให้ ทะเลใจไหวสะทกมิหน่ายแหนง กับท่าทีเอื้อนเอ่ยเผยแสดง คงไม่แกล้งหลอกลวงให้ทรวงตรม
21 กุมภาพันธ์ 2554 18:04 น. - comment id 1185526
มองถนนหนทางที่ว่างเปล่า อยากจะกล่าวว่าเหงากลัวเขาเหลิง ถึงหัวใจสู้ชนะ-แต่กระเจิง ดุจดังเพลิงเผาไหม้ที่ไร้ควัน ใจขับขี่หนีทั่ว..ได้ชั่วครู่ พอเช้าตรู่หวนหานิจจา..ขวัญ เงาลางลางทางซ้ายคล้ายตะวัน แต่นวลจันทร์อีกทางเริ่มพลางตา ไฉนเลยสองเจ้ายากเคล้าคู่ เมื่อจันทร์อยู่ตะวันหลบไม่พบหน้า เหมือนฉันเธอเหรอไง?ไม่นำพา คงจากลานิรันดร์..ไม่ปันใจ อุดมการณ์บ้านเมืองที่เคืองขัด เราต้องตัดกันเลย..ใช่หรือไม่? เพิ่งเริ่มต้นหนทางก็ต่างไป มาร์คเป็นใคร?เลิศเลอกับเธอจัง หมดความหวังใดใดใจว่างเปล่า ยิ่งดูข่าวเดือดร้อน...แล้วย้อนหลัง น้องก็อยากเว้นวรรคทั้งรัก-ชัง เมื่อได้ฟังพี่"ขอโทษ..โกรธไม่ลง ....................................................
22 กุมภาพันธ์ 2554 15:59 น. - comment id 1185632
แค่ชื่อกลอนก็ไพเราะแล้วละค่ะ "พี่ขอโทษ"
23 กุมภาพันธ์ 2554 19:49 น. - comment id 1185784
คนเหงากะความเหงาโคจรมาพบกัน.. ....ก็เมาดิ อิอิ