๏ หมาดำตัวนั้น

อัลมิตรา

๏ ก็คือหมาตัวนั้นที่ฉันเห็น
ตัวดำเด่นแต่เหมือนขี้เรื้อนขน
เห็นหลายครั้งตั้งแต่ตัวเล็กจน-
วัยมันพ้นสองปีที่นับมา
มันวันก่อนนอนเล่นเฟ้นนมแม่
มักเย้าแหย่พี่น้องพวกพ้องหมา
เกิดมาดำผิดแผกแหวกกฏมา
เหลือแต่ตาแววใสให้เอ็นดู
จากลูกหมานับสิบคนหยิบกลับ
ลูกหมาดำคลำจับกลับวางอยู่
เมื่อปราศคนสนใจใคร่อุ้มชู
มันย่อมรู้จักเจียมและเตรียมใจ
มันกับแม่สองตัวพันพัวกก
แม่ลูกดกคลอดหมามาครอกใหม่
มันนอนนั่งระวังน้องป้องกันภัย
เผลอเมื่อใดคนจ้องฉกน้องมัน
เจ้าลูกหมาน่ารักน่าเก็บเลี้ยง
คนจึงเสี่ยงด้วยจิตผิดมหันต์
เอายาเบื่อกับข้าวคลุกเคล้ากัน
จัดใส่ขันวางใกล้เรียกให้กิน
มันก็แค่หมาดำตามธรรมชาติ
เปล่าประหลาดอันใดในท้องถิ่น
เป็นเพียงหมาซื่อใสไร้ราคิน
กลับดับดิ้นมอดม้วยด้วยเล่ห์กล
แค่อยากได้น้องมันไปปันแบ่ง
ลงมือแย่งโหดอำมหิตคิดฉ้อฉล
จำเป็นต้องฆ่าไหมไอ้ทรชน
สัญชาติคนเยี่ยงสัตว์คงชันเจน
ฉันพบซากของมัน.. เช้าวันนี้
ร่องรอยมีกลาดเกลื่อนเหมือนตาเห็น
แต่ไม่เหลือน้องมันนั่นประเด็น
ช่างบีบเค้นหัวใจให้เครียดตึง
เจ้าหมาดำตัวนั้นฉันเคยเห็น
ฉันขอเซ่นอักษรตอนคิดถึง
ทุกบริบทเรียงร้อยถ้อยรำพึง
จากผู้ซึ่งเวทนาเจ้าหมาดำ ๚ะ๛