น้ำใจ

อรุโณทัย

น้ำใจ...ในอดีต

ให้นึกถึงความหลังครั้งเก่าก่อน
เอื้ออาทรต่อกันนั่นสิหนอ
มีน้ำใจแบ่งปันอย่างเพียงพอ
ไม่ต้องขอก็ให้เพื่อไมตรี
เธอมีอย่างฉันมีอย่างต่างแลกเปลี่ยน
โดยหมุนเวียนแปรผันตามวิถี
เอาสิ่งของแลกกันเพื่อให้มี
จากสิ่งที่ขาดหายได้มีกิน
เธอทำนาฉันทำสวนล้วนต้องแลก
หาของแปลกมาไว้ให้สมถวิล
นำผลไม้ไปแลกข้าวเจ้ายุพิน
น้ำใจรินหลั่งไหลสู่ใจคน
การเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ด้วยหมายมุ่ง
เพื่อพยุงมิตรภาพทุกแห่งหน
หวังได้รักจากมิตรทุกทุกคน
มีสุขล้นถ้วนหน้าประชาไทย

น้ำใจ...ในปัจจุบัน

มาบัดนี้น้ำใจหายากยิ่ง
บางคนนิ่งดูดายเลยเห็นไหม
คนชราขึ้นรถเมล์นั่นไง
ไม่มีใครสละที่นั่งสักคน
เด็กนักเรียนตัวน้อยน้อยขึ้นรถ
แสนสลดหดหู่ใจในเหตุผล
บ้างนั่งหลับบ้างไพล่ไม่ยินผล
นั่งอยู่บนเบาะอยู่ได้ไร้น้ำใจ
ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ครั้งอดีต
การอุทิศความดีเป็นไฉน
หายากยิ่งจากใจของชาวไทย
โอ้น้ำใจเหือดหายหรือไรกัน

น้ำใจ...ในอนาคต

กาลข้างหน้าเป็นอย่างไรน้ำใจนี่
กลับไปมีเหมือนก่อนคงสุขสันต์
หากเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แลแบ่งปัน
เธอและฉันแลกเปลี่ยนของตามต้องการ
หากข้างหน้าซ้ำร้ายไปกว่าเก่า
โอ้ชาวเราไร้น้ำใจมาประสาน
ก็คงถึงซึ่งกลียุคทุกข์ทรมาน
เพราะไทยผลาญพร่าเพื่อนเกลื่อนปถพี ฯ

อรุโณทัย 
๓ กุมภาพันธ์  ๒๕๕๔