เก็บเนิ่นนานเกินไปในรู้สึก หยั่งรากลึกจนยากหากต้องถอน แม้บั่นยอดขาดสะบั้นทุกขั้นตอน มิอาจถอนรากรู้สึกผนึกใน อ้างว้างเมื่อกาลก่อน เพราะท่านถอนรักคืนเคยยื่นไว้ มิได้ปลูกจนหยั่งรากถึงซากใจ ซึ่งยึดไว้ไร้รากจึงจากจร ทิ้งในท่ามสายลมฤดูหนาว น้ำค้างพราวหนาวหนักรักครั้งก่อน หนาวนัก หนาวรัก แก้มเปียกปอน ขดตัวนอนคุดคู้ผู้เดียวดาย...... ผู้เดียวดายในสายลมหนาว..... ใครผู้ก่อกองไฟ...มิวางกรอบรอบไฟ... ใครผู้ก่อกองไฟ...มิทันดับ ยังมิทันดับไฟ.... ใครผู้ก่อกองไฟ ยังมิทันดับไฟ ทิ้งจนไหม้ ทิ้งจนไหม้...จนใจเป็นรอย ลบเท่าใด เมื่อใด จะไร้รอย..
12 กุมภาพันธ์ 2554 00:12 น. - comment id 1183707
ความสุขสงบที่มอบให้ในครั้งนี้ ขอบคุณความอารีย์มีให้นั้น ขอบคุณความหวังดีมีให้กัน ขอบคุณทุกทุกวันที่สอนกันให้ทำดี... ขอบคุณอีกครั้ง..คีตากะ ขอบคุณความดีที่เคียงข้างอยู่เสมอ ขอบคุณนะที่ได้เป็นเพื่อนเธอ ขอบคุณ..คีตากะ..ขอบคุณมิตรนิจนิรันดร์
10 กุมภาพันธ์ 2554 22:22 น. - comment id 1184522
หากมีใจมีตนมีคนทุกข์ ก่อเชื้อลุกเผาไหม้ใจหม่นหมอง ล้วนปรุงแต่งตามฝันหมายมั่นปอง กายใจต้องเดือดร้อนนอนระทม ความขัดแย้งยากยุติกลับผลิดอก เผยโผล่งอกจากจิตคิดทับถม ยิ่งครุ่นคิดยิ่งทุกข์รุกตรอมตรม ฤาอาจข่มใจได้ให้ปล่อยวาง จริง-เท็จ เท็จ-จริงสรรพสิ่งโลก ล้วนอุปโลกน์กันไปให้หมองหมาง ใจต้นเหตุแห่งทุกข์รุกอำพราง แค่ปล่อยวางอย่ายึดติดจิตเปรมปรีดิ์ เดี๋ยวรักเดี๋ยวชังอย่านั่งโศก แปรตามโลกสมมุติหยุดหมองศรี ปล่อยความคิดอิสระและเสรี ท้ายคนดีคงหลุดพ้นวังวนใจ... ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอเสมอไป ขอให้เธอมีความสุขอย่าต้องทุกข์กับเรื่องอะไรอีกแม้แต่เรื่องราวของฉัน.... รักษาสุขภาพด้วยน่ะครับ....