บนความเหงาความเศร้าเรารู้ตัว ไม่ได้กลัวแต่ไม่ชอบรู้บ้างไหม พยายามเรียนรู้ดูเข้าใจ เหตุไฉนจึงเป็นเราเหงาประจำ @@@
31 มกราคม 2554 22:36 น. - comment id 1182491
เอ สงสัยหัวใจใยฟุ้งซ่าน หอ คอยสร้างสะพานเอาไว้สูง งอ ก่อนั่งขึ้นไม่ได้มีใครจูง อา รมณ์เศร้าซ่านฟุ้งไม่รู้ตัว เมื่อคนเหงาสองคนมาเจอกัน เพราะต่างคนต่างฝันจึงเย้ายั่ว เพื่อเรียนรู้ดูใจได้พันพัว ถ้าตื่นกลัวชวดชมตรมอย่างเคย คิดอย่างไรพูดนั้นไม่ผันแปร หากจริงแท้มั่นใจได้เฉลย ใจตรงกันฝันเป็นจริงอิงชิดเชย หากเปรียบเปรยคู่แล้วไม่แคล้วกัน เอาความเหงาเป็นเพื่อนหลายเดือนปี ควรจะมีคนรู้ใจไว้ร่วมฝัน ได้ชมชื่นลืมคืนทั้งลืมวัน คนสองคนรักกันเป็นเรื่องงาม... อิอิ เหตุก็เพราะเหงานั่นแหละ(แต่งให้มาก ๆ กว่านี้หน่อยจิ อย่างน้อยก็ สี่บท)
1 กุมภาพันธ์ 2554 21:40 น. - comment id 1182608
ขอบคุณมิตรไมตรีที่มีให้ ฉันเป็นคนใจเหงาไม่เอาไหน อยากแต่งได้มากๆอย่างใครๆ แต่งทีไรก็ไม่ดีมีบทเดียว ชอบอ่านบทกลอนของคนอื่นค่ะ อ่านแล้วอินด้วย แต่แต่งไม่เป็น ^__^