...ถึงเวลา ลาดิน บินสู่ฟ้า ดอกนภา คืนสู่ สรวงสวรรค์ มิหลงเหลือ ลอดเล็ด เมล็ดพันธุ์ แสนจาบัลย์ จริงหนอ อกพ่อชาย... ...อกช้ำชอก ดอกฟ้า ต้องลาจาก ถอนโคนราก ออกทรวง ดวงใจอ้าย จากนี้คง อ้างว้าง มิวางวาย ฟ้าใจร้าย ปล่อยเรา เศร้าช้ำตรม... ...เป็นแค่ดิน แสนสลด ดูอดสู คิดเคียงคู่ ดอกฟ้า หาเหมาะสม อกสลาย หมายจับ กลับระทม ได้แต่ก้ม หน้ารับ กับชะตา... ...ใจหวิวหวิว หวาดหวั่น สั่นสะท้าน สุดร้าวราน ดวงจินต์ ถวิลหา โอ้อนาจ มาดหมาย ไกลสายตา เกินไขว่คว้า คู่เคียง แม้เพียงยล... ...มิอาจสม ดั่งใจ ไกลยิ่งนัก หวังไว้เพียง พบพักตร์ สักหนึ่งหน เฝ้าวอนขอ ต่อสวรรค์ ชั้นเบื้องบน ได้โปรดสน คนต่ำ ช้ำในทรวง... ...ยังคะนึง ถึงกลิ่น รินระรื่น ช่างแช่มชื่น ชิดใกล้ ใฝ่แหนหวง ติดนาสา กว่าใด ในทั้งปวง เข้าสู่ดวง แดด่ำ ชื่นฉ่ำจินต์... ...แสนสวยสด งดงาม ตามลุ่มหลง พฤกษาดง แดนใด ใฝ่ถวิล หรืออยู่สวน สรวงสวรรค์ ชั้นองค์อินทร์ คงรอสิ้น ชีวา กว่าได้ยล...
30 มกราคม 2554 18:59 น. - comment id 1182373
ขอให้สมหวังเร็ววันนะคะ
30 มกราคม 2554 19:27 น. - comment id 1182374
คงไม่หล่ะครับ เธอจากไปเพื่ออนาคต ผมไม่อยากให้ความนัยของผมฉุดรั้งเธอไว้อยู่กับที่(ทำเป็นพูดดี จีบหญิงไม่เป็นก็บอกเขาไปสิ)
31 มกราคม 2554 06:11 น. - comment id 1182425
ไพเราะเพราะพลิ้ว.. หวานอย่างนี้..เดี๋ยวดอกฟ้าคงโน้มกิ่งมาเคียงข้างแล้วนะคะ... ขอให้โชคดีค่ะ... แซม
31 มกราคม 2554 09:40 น. - comment id 1182442
ขอบคุณคร๊าบ ^^