ความคิดฝันพลันหายกลายเป็นอื่น รักเคยชื่นกลับช้ำทำลายฝัน จึงเปลี่ยนแปลงแฝงนัยให้งงงัน จนถึงขั้นเปิดกว้างอย่างเคลือบคลุม ชม้อยชม้ายชายตาหาหนุ่มตี๋ แต่บังเอิญแถวนี้ไม่มีหนุ่ม ชายหน้าแก่หัวโหนกโรคเร้ารุม มีเพลิงสุมในอกเหมือนพกไฟ ด้วยไฟรักรุมเร้าเศร้าทรวงลึก เสี้ยวรู้สึกอกพรั่นจิตหวั่นไหว เป็นเรื่องจริงทิ้งร้างเลยห่างไกล จึงแปรใจมองหาตาชั้นเดียว อยากมีลูกผิวขาวราวไข่ปอก เราคนนอกหน้าดำผิวคล้ำเขียว คงต้องห่างสัมพันธ์หยุดขันเกลียว เดินดายเดียวตามทางไม่ค้างคา ขออวยพรให้พบประสบโชค ทั้งหล้าโลกพักใจเลิกใฝ่หา จึงจำเป็นต้องไปให้ไกลตา สุดขอบฟ้าสุดทางจะย่างเดิน..
พฤหัส กฤษชยรักษ์ 28 ม.ค. 2554 12:26 น. - ID 138969 
1502
3
0
28 มกราคม 2554 23:56 น. - comment id 1182193
งานหนัก...พักผ่อนนะคะ.. แวะมาทักทายกันค่ะ...
30 มกราคม 2554 00:41 น. - comment id 1182338
อ่อ อ่อ ยังเขียนดีเช่นเดิมนะคะท่าน
1 กุมภาพันธ์ 2554 18:22 น. - comment id 1182595
เพราะสัมพันธ์เราห่างและลางเลือน ทุกอย่างเหมือน...ตัดขาดไม่อาจฝืน ยกเลิกเมล์...ไม่สานต่อ..ยากง้อคืน ใช่อยากคิดเป็นอื่น...เพื่อลืมใคร... หลายขวบปี...ก่อนนั้นเคยฝันเพ้อ อยู่เคียงเธอ...กลางฝัน...ร่วมกันไป สัมพันธ์ซึ้ง...ประนอมขับกล่อมไว้ หวังสายใย...สายสวาท...ไม่ขาดลง... ทุกอย่างเป็นภาพฝันเพียงฉันเพ้อ คอยละเมอ...ลำพังเพราะพลั้งหลง เผลอวาดภาพคิดไปว่าใจตรง แต่คุณคง...เพียงหยอกมาหลอกลวง... ขอขอบคุณ...คำพรบทกลอนมอบ ทุกคำตอบ...ต่างรู้...อยู่ในห้วง ความรู้สึก ความหมาย ของชายกลวง ทุกสิ่งปวง...ซาบซึ้งถึงทรวงนี้... ไม่ให้ติดต่อ... ก็คือตัดสัมพันธ์ มันก็ถูกต้องแล้วนี่ จากนี้ก็ไม่อาวรณ์ก็สมควรแล้วจริงไหม? ยอมรับว่าก่อนนั้นมีใจให้ และมีความรัก และงดงาม แต่นั้นเป็นความทรงจำไปแล้วนะ อย่ามาเขียนถึงอีกเลยนะ มันปวดใจ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
