คนึงยามโพล้เพล้รักเห่จาก มองอีกฟาก..ฟ้าสลัวมัวใจหาย โอ้ตัวเราหงานักเมื่อรักคลาย แคลงแหนงหน่ายทิ้งรอยคล้อยอาลัย ทั่วแผ่นพื้นธรณีแห่งนี้หนอ เคยเคลียคลอจมรักมิผลักไส ข้ามวันคืนตื่นพบสบอำไพ สมัครใจ...เป็นทาสทุกหยาดอณู มาบัดนี้ทอดทิ้งนาแล้วลาหาย เหลือกลิ่นกายสาบสากที่ลากถู หยาดเหงื่อไคลไหลรินสิ้นฤดู ไปไกลกู่เกินหวัง...คืนรังรอ ปลักรัญจวนหวนให้เฝ้าใฝ่หา มหิงสาหนึ่งนั้นทุกวันหนอ ดินเริ่มกรอบตอบแห้งแล้งวันรอ จะอยู่ต่อเช่นไร..ไม่รู้เลย... ...แบบว่า...ไม่รู้สิ...มาวววว
ลมแปรแขมร์เลอ 21 ม.ค. 2554 18:44 น. - ID 138873 
2167
2
0
22 มกราคม 2554 15:19 น. - comment id 1181112
เย็นสบายเลยใช่ไหมจ๊ะ
22 มกราคม 2554 15:36 น. - comment id 1181123
เหงรูปก็ตกใจแระ ปลักนี้มันรัญจวนด้วยเหรอ อิอิ ชนแก้วดีกร่า
22 มกราคม 2554 16:27 น. - comment id 1181143
เจ้าทุยมันรัญจวนชัวร์เลยครับทั่นลมแปร์ฯ อ่านแล้วนึกถึงน้องนางบ้านนาจริงๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
