เสียงออดดังกังวานกลางลานกว้าง ระเบียงทางทอดยาวสีขาวหม่น สนามหญ้าม้าหมุนมีฝุ่นปน เสียงสับสนอลหม่านกังวานมา หลังเลิกเรียนออดดังต่างฟังรู้ เด็กวิ่งกรูจากห้องแล้วมองหา รอพ่อแม่บุญปลูกรับลูกยา จูงมือพากันกลับจนลับไป เด็กที่เหลือต่างเล่นจนเย็นย่ำ ใกล้พลบค่ำทยอยกลับไปหลับใหล ก่อสำรับกับข้าวใต้ราวไฟ อบอุ่นในดวงจิตทุกนิทรา หลากอาหารวางกับสำรับข้าว เล่าเรื่องราวผ่านกันแม้วันล้า ช่วยปลุกปลอบดวงใจไร้มารยา ที่โรยราให้ชื่นและรื่นรมย์ เด็กกำพร้ายืนคว้างกลางลานกว้าง น้ำตาพร่างในอกมีรสขม ไร้พ่อแม่ญาติมิตรที่ชิดชม ได้แต่ตรมตรอมอยู่เพียงผู้เดียว บนลานกว้างเขาเล่นอย่างเป็นสุข ส่วนเจ้าทุกข์ท่วมใจมีใครเหลียว เด็กกำพร้ามองฟ้าสีหน้าเซียว รอผ่านคืนเปล่าเปลี่ยวอย่างเดียวดาย........ -------------------- (ไร้อันดับ)
นักสืบ ไร้อันดับ 19 ม.ค. 2554 13:59 น. - ID 138833 
2084
16
0
19 มกราคม 2554 14:01 น. - comment id 1180326
ที่ 1 ก่อง ไข่ว่ากันทีหลัง
19 มกราคม 2554 14:03 น. - comment id 1180327
ที่ 2 ตามมาติดๆ กำพร้าเมียด้วยป่าว
19 มกราคม 2554 14:32 น. - comment id 1180333
เด็กกำพร้าตาส่องมองหาพี่ แต่ไม่มีสักผู้มารู้เห็น มีแต่เดือนและจันทร์คืนวันเพ็ญ คอยฉายเด่นลงกลางระหว่างใจ พี่สืบบบบบบบบบ
19 มกราคม 2554 14:35 น. - comment id 1180335
เด็กกำพร้า น่าฉงฉาน
19 มกราคม 2554 15:58 น. - comment id 1180348
เด็กกำพร้าหน้าหนึ่ง..อ่านซึ้งนัก
19 มกราคม 2554 16:08 น. - comment id 1180354
กลางลานกว้างที่ร้างผู้คน....เหงาเนาะ
19 มกราคม 2554 17:25 น. - comment id 1180366
งาน..งามดั่งเดิม..สบายดีเจ้าคะ
19 มกราคม 2554 18:56 น. - comment id 1180383
มองเห็นเด็กกำพร้าน่าสงสาร เรื่องอาหารการกินสิ้นสุขสม อยู่ในฝันอ้างว้างกลางสายลม เอาผ้าห่มโอบกอดทอดถอนใจกลอนเศร้าครับท่าน อ่านแล้วก็สะเทือนใจนะครับ
19 มกราคม 2554 22:29 น. - comment id 1180467
19 มกราคม 2554 22:45 น. - comment id 1180473
เมื่อเล็กๆเด็กน้อยกร้านดำด้าน เพราะใช้แรงงานเพื่อฟันฝ่า ไร้พ่อแม่พี่น้องไม่นำพา ต้องต่อสู้โชคชะตาเพียงลำพัง
20 มกราคม 2554 04:54 น. - comment id 1180492
เสียงกดออดลั่นห้อง............โรงเรียน เห็นเพื่อนกรูแทบเอียน......กลับบ้าน มีพ่อแม่รอเวียน..................รับส่ง แอบอิจฉาสะท้าน................ลึกห้วงหัวใจฯ ใครใครมีกับข้าว...............ห่อมา กินอิ่มสุขอุรา.....................ต่อหน้า เดินโอบกอดพรรณา..........เรื่องเล่า น้องพี่เหน็ดเหนื่อยล้า........รึท้อคอยถามฯ กลางลานกว้างสั่นสะท้าน.....คือฉัน โดดเดี่ยวชั่วชีวัน.................นับได้ ขาดคนห่วงผูกพัน................ รักสนิท เปล่าเปลี่ยวกำพร้าไซร้..........ขาดไร้คนถวิลฯ โคลงสั้นๆ....เพื่อระลึกถึงความหลัง เมื่อครั้งเราตอบกัน....จำได้ไหม...
20 มกราคม 2554 12:30 น. - comment id 1180549
หวัดดีขอรับ...ท่านพี่สืบ... เจ๋งสุดๆเรยยยพี่ท่าน... เหมือนโดนมีดโกนบาดแก้มเยยย...ขอรับ... อ่านแล้วนึกถึง... น้องชายคนเล็กเรยย... ตอนเรียนอนุบาล... น้องชายคนกลาง...ต้องไปรับทุกวัน... มีวันหนึ่ง...เขาฝากผมเพราะไม่ว่าง แต่ผมว่างพอดี... ผมดันลืมอ่ะจิ... สี่โมง...เย็นผ่าน ห้าโมง...เย็นผ่าน... สองทุ่มกว่าๆ...ผ่าน... เกือบสามทุ่ม... น้องชายคนกลางกลับมา... กินข้าวกินปลาเสร็จ... ถามว่า... ไอ้คิวอ่ะ... สองพี่น้องมองตากัง...เวงล่ะซิ... แย่แว้ววววๆๆๆ... รีบเผ่นไป รร. น้องคนเล็ก... ไม่มี...
หาๆๆๆ...
ไม่เจอ....
นี่ครั้งเรื่องเดียวที่ทำน้องหายอ่ะนะ...พี่ท่าน...
เขียนได้โดนมากๆ... โดนในอารมณ์เด็กกำพร้าเรยยย...
20 มกราคม 2554 12:36 น. - comment id 1180551
^ ^ น้องมังบอก อ่ายเพ่สั้ว ทิ้งตูได้ไง.... มัวแต่เหล่สาว ลืมน้องลืมนุ่ง..(ผ้า)
20 มกราคม 2554 13:13 น. - comment id 1180561
ลึกซึ้งค่ะ
20 มกราคม 2554 14:44 น. - comment id 1180594
12.....พี่กรต.. ถ้าทำน้องแบบยัยวาหายนะ รับรอง พี่ๆมังโดนเตะ 555 น้องสาวมังไล่เตะเอง เตี่ยม่ะต้อง 5555
20 มกราคม 2554 14:47 น. - comment id 1180595
9..... แกรมาไม ไอ่ลชร เดี๊ยะๆ จิ้มตาเรยยตาปริบๆมั่งดีก่า.....
20 มกราคม 2554 14:50 น. - comment id 1180596
13..... ว่าใครหว่า มิสะดุ้งสะเทือน อิอิ
20 มกราคม 2554 14:53 น. - comment id 1180597
... อุ๊ย.... เล่นมานาน ลืมหวัดดีพี่สืบ ฮี่..ฮี่.หวัดดีค๊าอาคุงพี่ชาย กลอนเศร้าเนอะ ยังเก่งเหมือนเดิมพี่เรา เย้ๆๆๆๆ ไปแระ เล่นต่อ.....
20 มกราคม 2554 15:38 น. - comment id 1180609
เสียงกดออดรอดมาริมหน้าต่าง เสียงไอ้ด่างไอ้เทาก็เห่าหอน มองเห็นเงาวูบไหวใจแทบรอน เหมือนมีก้อนจุกอกเพราะตกใจ นอนคนเดียวเปลี่ยวสนิทจนจิตหลอน ขาดคู่นอนเคียงชิดทำจิตไหว กำพร้าเมียมานานพล่านทรวงใน อยากมีใครเคียงข้างระหว่างคืน กว่าจะข่มตานอนค่อนคืนกว่า นึกถึงหน้าเนื้อคู่ดูเหมือนฝืน คนรูปชั่วตัวดำต้องกล้ำกลืน ยากจะหาคู่ชื่นเหมือนอื่นใคร จึงก้มหน้ายอมรับความอับโชค อยู่ในโลกรันทดสิ้นสดใส เห็นใครอื่นควงคู่อดสูใจ น้ำตาไหลริษยาอิจฉาจัง เสียงกดออดรอดมาริมหน้าต่าง คนฝันค้างรวยรินหมดสิ้นหวัง เสียงกุกกักเริ่มชินสิ้นระวัง ลุกมานั่ง..นับดาวแล้วหาวนอน 555 มั่วได้ใจจริงๆ จะกำพร้า หรือกำมีดดีคราวนี้
20 มกราคม 2554 15:38 น. - comment id 1180610
2
20 มกราคม 2554 18:57 น. - comment id 1180653
เสียงกดออดรอดมาริมหน้าต่าง หนาวอ้างว้างกระสับกระส่ายนอนก่ายหมอน มองเพดานลืมตาหน้าอรชร มาหลอกหลอนตอนหลับขับตาลง โอ้ชีวิตชีช้ำกระหล่ำปี ห้าสิบปีขาดคนมาอุ้มสรง นอนโดดเดี่ยวเดียวดายคล้ายอยากปลง ชีวิตคงอับเฉาเศร้าเดียวดาย ได้แต่เปิดหนังแผ่นกี่แผ่นเล่า ไม่หายเหงาอารมณ์มิสมหมาย ก่ายขมับจับหน้าผากอยากบ้าตาย คนข้างกายไม่มีสีข้างนอน เสียงกดออดรอดมาริมหน้าต่าง กระโดดผ่างฉุกคิดก่อนจิตหลอน ไปเพชรบุรีรัชดาหาบังอร ไปออดอ้อนประแป้งแหล่งบันเทิง
20 มกราคม 2554 20:14 น. - comment id 1180684
เศร้ามากครับ.... อย่างงี้แล้วกันเด้กฅนนี้ผมขอรับมาเป็นลูกบุญธรรมคงไม่ว่ากันนะ
21 มกราคม 2554 09:35 น. - comment id 1180752
1.
21 มกราคม 2554 09:37 น. - comment id 1180754
21 มกราคม 2554 10:42 น. - comment id 1180782
กลอนนี้ผมได้แรงบันดาลใจ จากการอ่าน เรื่อง สั้น ช่างสำราญ เป็นหนังสือ รางวัลซีไรด์ ครับ ตอนที่เขียนเป็นฉากหนึ่ง ในหนังสือครับ ลองหาอ่านดูได้ครับ ขอบคุณครับ
ปล. อย่าไปฟังเสียงนกเสียงกาครับ
21 มกราคม 2554 10:47 น. - comment id 1180784
13 . ยกป มาแซวไรเค้า สงสัยว่างมาก
21 มกราคม 2554 10:48 น. - comment id 1180785
21 มกราคม 2554 10:49 น. - comment id 1180786
40 เย เอาไข่คืนมา
21 มกราคม 2554 09:44 น. - comment id 1180795
21 มกราคม 2554 09:45 น. - comment id 1180796
21 มกราคม 2554 09:53 น. - comment id 1180800
21 มกราคม 2554 09:56 น. - comment id 1180803
21 มกราคม 2554 09:58 น. - comment id 1180804
30
21 มกราคม 2554 10:00 น. - comment id 1180807
30 ขอกินไข่ บ้านตัวเองก่อง
21 มกราคม 2554 10:01 น. - comment id 1180809
21 มกราคม 2554 10:04 น. - comment id 1180811
21 มกราคม 2554 10:05 น. - comment id 1180812
^ อารายฟะ น่าเกียดจิงๆ แทนที่จะให้คืนแบบสุภาพเกิบพอกังเลยแก้งเกิบ
21 มกราคม 2554 10:06 น. - comment id 1180813
21 มกราคม 2554 10:11 น. - comment id 1180815
21 มกราคม 2554 10:14 น. - comment id 1180816
ยาแก้ปวด สหายเลิฟ เสียงออดดังที่หน้า โรงเรียน เด็กเด็กหยุดอ่านเขียน หมดแล้ว จัดของเก็บโต๊ะเตียน ว่างเปล่า ต่างวิ่งส่งเสียงแจ้ว ครึกครื้น ชื่นบาน ยืนรอพ่อแม่ด้วย ยินดี ได้กลับบ้านเสียที พักล้า ที่ยังไม่กลับมี เล่นอยู่ เมื่อแม่มารับช้า เล่นได้ ดังใจ ใต้ลานมีเด็กน้อย คอยหา รอรักอบอุ่นมา โอบบ้าง เหมือนเพื่อนที่คนพา จูงกลับ เดือนดับใจอ้างว้าง หม่นไหม้ ในทรวง มาให้ระลึกความหลัง ไม่คิดระลึกความรัก บ้างหรือ
22 มกราคม 2554 07:14 น. - comment id 1181042
22 มกราคม 2554 07:45 น. - comment id 1181047
22 มกราคม 2554 07:52 น. - comment id 1181049
22 มกราคม 2554 14:54 น. - comment id 1181099
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
