ก้มหน้าทำงานนั่งเงียบเชียบ ในห้องหับราบเรียบคนเดินผ่าน ใช้น้ำหมึกต่างเหงื่อเพื่อเขียนงาน เพื่อสร้างจิตนาการความฝันอันเสรี อยากมอบไฟฝันปันความสุข เพื่อปลอบปลุกมอบให้ไปทุกที่ ต่อเติมความฝันวันที่มี ถ้อยวาทีสำทับโปรดรับรู้ หนึ่งในบทชีวิตที่ขีดเขียน ยังวนเวียนฉากชีวิตที่เป็นอยู่ ใช้บทกลอนระบายบอกไหลพร่างพรู บอกให้รู้แลกเหงื่อเนื้อชิ้นงาน แต่บทงานเป็นก้อนกลมถมขยะ แค่เศษกระดาษหมดสิ้นค่าคนมองผ่าน ไฟความฝันเริ่มมอดดับเป็นตำนาน คงถึงกาลอวสานผ่านร่วงโรย แต่เพราะใจรักงานในการเขียน จึงพากเพียรแม้อดยากจนหิวโหย หลายบทความฟันฝ่าน้ำตาโปรย เป็นคราบโรยซ้ำซากฉากน้ำตา
19 มกราคม 2554 07:49 น. - comment id 1180234
กระต่ายใต้เงาจันทร์ เขียน (คราบเหงื่อบนเนื้องาน):- แต่เพราะใจรักงานในการเขียน จึงพากเพียรแม้อดยากจนหิวโหย หลายบทความฟันฝ่าน้ำตาโปรย เป็นคราบโรยซ้ำซากฉากน้ำตา ---------------- หยาดเหงื่อ-เพื่องาน ---------------- หากยังมีใจรักภักดิ์งานเขียน ควรพากเพียรต่อไปในคุณค่า แม้บัดนี้ไม่เห็นเป็นราคา แต่วันหน้าจักเห็นเป็นค่าควร หากใจรักภักดีสิ่งที่ก่อ จงสานต่อเถอะนะอย่าปั่นป่วน งานเขียนเก่าเรากลั่นจากรัญจวน ยามนึกหวนถึงคำจำใส่จินต์ บางงานเขียนเขียนไว้หลายสิบปี กว่าจะมีคุณค่าน่าถวิล บางถ้อยคำล้ำค่าน่ายลยิน เกิดจากศิลป์แห่งคนจนเข็ญใจ หากไม่ทุกข์ที่สุดจนสุดกู่ ฤๅจะรู้สุขนั้นสำคัญไฉน หากมิยากลำบากตากเหงื่อไคล หรือจะได้รู้รสบทสบาย ตัวเล็ก ๑๐๑ ๑๙ มกราคม ๒๕๕๔
19 มกราคม 2554 10:00 น. - comment id 1180260
มาเยี่ยมพร้อมอ่านผลงานด้วยครับ.. จงภูมิใจในงานของตัวเองครับ
19 มกราคม 2554 10:30 น. - comment id 1180267
น่าภูมิใจค่ะ
19 มกราคม 2554 21:55 น. - comment id 1180442
แม้หัวใจ ฉันนั้น รักอักษร ชอบแต่งกลอน แต่ไม่เพียร เขียนไม่ไหว นิสัยเสีย เขียนหนังสือ ร้ายเหลือใจ เหมือนใช้ไก่ มาเขี่ย เนี๊ยะสุดทน ...อิอิเขียนไม่ไหว อ่านเองยังไม่ออก.. แวะมาเยี่ยมจ้า ไม่ได้มานานและ
20 มกราคม 2554 12:36 น. - comment id 1180550
แม้จะรักเท่าใด หมดไฟเขียน คำมันเพี้ยน เท่าใดไม่รู้ค่า จินตนาการหล่นหายในเวลา จะกู้คืนกลับมา ณ กาลใด จริง ๆ เป็นเช่นนั้นแล
20 มกราคม 2554 20:25 น. - comment id 1180701
สู้ต้อไปจ้า ฝึกให้มากก็มีความรู้ความชำนาญมากขึ้นครับ
21 มกราคม 2554 19:08 น. - comment id 1180987
ไพเราะและได้คุณค่าทีเดียวครับ... ...แบบว่า