"หนึ่งหนุ่มใหญ่วัยลุงลงพุงแล้ว ยืนอมยิ้มตาแววแต่เปี่ยมหวาน ริมหน้าต่าง..โต๊ะนั่น..คล้ายวันวาน เขาหยิบอ่านจดหมายป้าสายบัว!..(จ้อง..เจรียงคำ) ๐ นั่งพินิจ..พิศสาสน์..จากกาลก่อน คำนึงย้อน..ตอนครั้ง..ยังพึ่งคั่ว จดหมายส่ง..ตรงให้..ใจระรัว เพราะนึกกลัว..ตัวน้อง..ไม่มองมา ๐ สลักพจน์..จดหมาย..หลายฉบับ เฝ้าอ่านกลับ..สับสน..ระคนหา ก่อนจะส่ง..ตรงไป..ให้กานดา หวังแก้วตา..ยาหยี..เจ้ามีใจ ๐ จากวันนั้น..ยันถึง..ซึ่งวันนี้ แม้นหลายปี..ที่ผ่าน..กาลสมัย ยังตราตรึง..ถึงจิต..สนิทใน ดวงหทัย..ไหวซ่าน..ยามอ่านดู ________________________ อดีต...อันหวานชื่น ๐ หันตามอง..จ้องดู..คู่ชีวิต พรหมลิขิต..เราสอง..ให้ครองคู่ ความรักนั้น..ปั้นปลุก..ทุกอณู เราจะอยู่..คู่กัน..ตราบวันตาย.... ...ปัจจุบัน อันขมขื่น ๐ วางจดหมาย..ปรายตา..ผ่านหน้าต่าง ถอนใจพลาง..ร่างขด..อย่างหดหู่ แม่โฉมงาม..ทรามเชย..เคยชื่นชู หุ่นเธอกลาย..คล้ายหมู..หดหู่ใจ...(จ้ำ..เจรียงคอง) _________________________
18 มกราคม 2554 02:20 น. - comment id 1179985
หายไปนานเลยนะครับ พี่อักษรารำพัน คิดถึงนะเสมอครับ
18 มกราคม 2554 12:55 น. - comment id 1180078
จ้ำ..เจรียงคอง หวัดดีปีใหม่ค่ะน้า คิดถึงนะเจ้าคะ
18 มกราคม 2554 18:43 น. - comment id 1180179
รอข้าวมื้อใหญ่ ใครจาพาไปเลี้ยงฟ่า ทวงๆๆ กลางอากาศ อิอิ
19 มกราคม 2554 11:22 น. - comment id 1180279
กาลเวลามาสวนกันเสมอ แรกละเมอเผลอไปวันวัยห่าง ความงดงามหดหายใกล้ปลายทาง เคยเคียงข้างเบี่ยงเบนรักเช่นนี้