วันที่เรามีกันจันทร์กระจ่าง พอเหินห่างหวนไห้ไม่ประสาน ใจที่สุขสดใสไม่ชื่นบาน เมฆก็พาลบดบังกระทั่งจันทร์ มิตรภาพซาบซึ้งถึงจุดจบ หวังประสบพบพา..กลับมาฝัน อยากประคองรองรับชั่วกัปกัลย์ สายสัมพันธ์ผูกขาดไม่อาจมี ค่ำคืนฝันจันทร์แจ่ม..จึงแซมเศร้า ได้แต่เฝ้าเหม่อมองเป็นน้องพี่ ต่อให้เธอ..ครวญจันทร์สักพันปี ฉันไม่มีเยื่อใย...เพราะใจดำ http://www.youtube.com/watch?v=aCIuBcpFv8A
Boomerang 17 ม.ค. 2554 17:54 น. - ID 138796 
2137
7
0
17 มกราคม 2554 18:02 น. - comment id 1179949
ปล่อยให้ความเงียบสนิทช่วยปิดฉาก เพราะไม่อยากยิลยล.เมื่อตนช้ำ มิมีเสียงสำเนียงไหน?ให้ระกำ เท่ากับจำว่าเจ้า..ไม่เข้าใจ ในความมืดยืดเยื้อ..ยังเหลือซาก เคยคิดมาก.เอ่อท้นจนหม่นไหม้ ผู้กระหยิ่มยิ้มยั่วไม่กลัวใคร อีกเท่าไร?.หมดกรรมที่ทำกัน เธอได้ใจ.ได้ของ.ได้สองสิ่ง ฉันเย่อหยิ่งไม่ง้อ..ก็เท่านั้น วัตถุหายภายนอกไว้หลอกมัน แต่สำคัญ..ภายในยากใครครอง ปล่อยให้ความเงียบสนิทช่วยปิดฉาก ทนเดินจาก..ใจเพรียกอยากเรียกร้อง เธอได้สิทธิ์ได้สรรพ..เมื่อจับจอง ฉันหมายปองความเงียบ..ได้เปรียบจัง ...................................
17 มกราคม 2554 19:41 น. - comment id 1179955
ความได้เปรียบคือ "เงียบ" นั้นเฉียบขาด น่าประหลาดแต่จริงน้ำนิ่งไหล ลึกล้ำสุดแก่นขั้วในหัวใจ ทุกข์และภัยสยบแท้แน่นอนจริง
17 มกราคม 2554 20:33 น. - comment id 1179961
ขอความเงียบบ้างเถอะ
17 มกราคม 2554 23:26 น. - comment id 1179974
ในความเงียบ มักมีสิ่งน่ากลัวแอบแฝงอยู่
17 มกราคม 2554 23:54 น. - comment id 1179977
เวลาอารมณ์ไม่ดี ผมก็ชอบมานั่งเงียบๆครับ มันทำให้สบายใจขึ้นครับ
18 มกราคม 2554 10:12 น. - comment id 1180029
........... ปรารถนาความเงียบได้เปรียบหรือ เมื่อเธอยื้อทุกสิ่งไปทิ้งขว้าง มิตรภาพซาบซึ้งจึงเลือนราง มีแต่ความเหินห่างระหว่างเรา ในความมืดชืดจนไร้คนรัก ฉันขอพักใจลงตรงความเหงา ได้แต่พ้อต่อจันทร์เพื่อบรรเทา ลบรอยเศร้าเหือดหายได้ไหมจันทร์? เมื่อมีกันและกันจันทร์กระจ่าง ครั้นแรมร้างลางเลือนไม่เหมือนฝัน จมกับความทดท้อวันต่อวัน สายสัมพันธ์จึงหยุดสะดุดลง เธอใช้ความเงียบสนิทเพื่อปิดฉาก เหลือเพียงซากด่ำดื่มเพื่อลืมหลง ฉันใช้ความยโสความทะนง รักจะคงอยู่ได้อย่างไรกัน วันนี้จันทร์เคยแจ่มกลับแกมเศร้า มีความเหงาคุลมครอบรอบตัวฉัน เมื่อเยื่อใยเคยปลูกไม่ผูกพัน เหมือนเราตายจากกันนิรันดร
18 มกราคม 2554 12:53 น. - comment id 1180077
กำลังฟังอย่างเงียบๆค่ะ
18 มกราคม 2554 15:42 น. - comment id 1180142
ความไพเราะไม่เคยเหือดหาย
19 มกราคม 2554 19:45 น. - comment id 1180396
ขอบคุณนะคะ..คุณสีเมจิก
ความรู้สึกกับระยะทาง..มันทำให้เราเปลี่ยนไปได้เน๊อะ
19 มกราคม 2554 19:49 น. - comment id 1180397
20 มกราคม 2554 02:22 น. - comment id 1180486
20 มกราคม 2554 02:26 น. - comment id 1180487
20 มกราคม 2554 03:00 น. - comment id 1180488
ยังร่ำไห้...เปียกอยู่...สองคู่ปราง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
