๐ โอ้ฟ้าเอ๋ย ๐

๐ โอ้ฟ้าเอ๋ย ๐
๐ เหลือบแลสิ่งเรียกร้อง พราวนวล จริงเฮย
แสงสีช่างรัญจวน เสน่ห์ล้ำ
อกสั่นป่วนพลิกหวน ผสานก่อ มากนา
ยิ่งเพ่งพิศห้วงย้ำ ไห่ซึ้งซ่านถวิลฯ
๐ สว่างเอยใยเด่นฟ้า โสมไสว
หวามวาบห้วงฤทัย เพรียกร้อง
พิศเพ่งยิ่งวิไล เกิดก่อ บ่วงนา
ช้ำชอกยากใฝ่คล้อง นวลเจ้ายากเสมือนฯ
๐ ลึกล้นยามสิ่งล้ำ ยามมอบ สราญเอย
ย้ำซ่านผ่านวนขอบ จรดฟ้า
มธุรสส่งเวียนรอบ เหลือสิ่ง ขนานแฮ
ฤาแลพี่เพียงหล้า ยากคว้ามาสนองฯ
๐กังสดาลเสียงสดซึ้ง ลอยลม
ขมขื่นห้วงระบม ซ่านคลุ้ง
สู่ทรวงซ่านอกตรม มากยิ่ง นางเอย
ระริกสั่นใจฟุ้ง ครวญซึ้งทรวงในฯ
๐ รำเพยโชยผ่านไซร้ ราตรี งามแฮ
อวลตลบเปล่งรัศมี เจี่ยนไห้
ม่านระยับบ่มทวี สานก่อ หทัยแฮ
ยากเอ่ยคำคลั่งไคล้ แนบเนื้อใจปองฯ
๐ ผ่านโปรยอบอวลฟ้า กลิ่นพยอม
หวนสิ่งเคยดมดอม ยากแล้ว
อกเอ๋ยอกสุดตรอม หวนนึก นวลแม่
คงเปี่ยมสุขเพริศแพร้ว เบ่งล้ำปทุมมาลย์ฯ
๐ ขาวนวลผ่องแขน้อย เมฆินทร์ บังแฮ
เคียงคลอหวังยุพิน จากฟ้า
เศร้าซึมซ่านโรยริน ผ่านลับ สลายเฮย
ปิดฉากยากไขว่คว้า สุดซึ้งครวญถวิลฯ
๐ หวานคำนึงสู่ไว้ โรยลา
คงสุดสิ้นวาสนา แด่น้อง
พราวระยิบชวนหา วาวส่อง ไสวแฮ
สิ้นสิ่งใจเรียกร้อง แลเจ้าเคล้าโพยม๚ะ๛
* แก้วประเสริฐ. *

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

แก้วประเสริฐ 10 ธ.ค. 2553 18:43 น. - ID 138281

833

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/138281 ที่มา: แก้วประเสริฐ

comments powered by Disqus

อินสวน

12 ธันวาคม 2553 15:14 น. - comment id 766662
```
แวะมาคารวะครับท่าน
```

แจ้นเอง

12 ธันวาคม 2553 20:56 น. - comment id 981080



คุณแก้วมีเหรอคะไม่อ่าน
ใครเม้นท์ตอบแจ้นอ่านหมดแหละค่ะ
เพราะน้ำใจไมตรีที่ให้กันมีค่าเสมอค่ะ

ขอบคุณค่ะที่เเล่สู่กันฟัง

แก้วประเสริฐ

14 ธันวาคม 2553 12:11 น. - comment id 1171764


คุณ Darkness_Hero

       ขอบคุณครับ ที่เขียนไว้กันลืมครับ
ตอนนี้ผมกำลังบ้าแต่งนิยายอยู่ครับ ขอบคุณ
ที่แวะมาเยี่ยมอีกครั้งครับ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประภัสสร

10 ธันวาคม 2553 20:32 น. - comment id 1172745

เหมือนมาหมายมุ่งแม้น    หมองศรี
จำจิตจ่อมเจียนตี             หม่นเศร้า
ปองสองผ่านราตรี            โรยร่วง ลืมนอ
สามสี่โยงเกี่ยวเข้า            ยากแท้คลายสนานฯ

ตะวันฉายเฉิดเล้า         โลมดิน
แสงแดดแห่งถวิล          ผ่านหน้า
สายลมพัดนิจสิน           คืนสุข ใจเฮย
ฟ้ากลับมืดมิดหล้า         ค่ำนี้หมดหวังฯ

สวัสดีค่ะครู

ดูแลสุขภาพด้วยค่ะ

เที่ยนหยด

10 ธันวาคม 2553 22:21 น. - comment id 1172785

หวัดดีค่ะครู  

แวะมาอ่านโคลงก่อนจะไปนอนค่ะครู...

ราตรีสวัสดิ์นะคะ...

ป๋อง สหายปุถุชน

10 ธันวาคม 2553 23:55 น. - comment id 1172815

สวัสดีครับครูแก้วประเสริฐ
งานผมเขียนไม่ค่อยออกครับช่วงนี้
ก็เลยมาอ่านงานเพื่อนๆไปก่อน
ครูสบายดีนะครับ

Gemini58

11 ธันวาคม 2553 10:14 น. - comment id 1172850



สวัสดีคะ คุณครู
ช่วงนี้...เจมิไน "หัวตัน"
คิดกลอนไม่เคยออกเลยคะ
เหมือนสวิทย์ปิด...
ทั้งที่ไม่เครียด
ไว้...เจมิไน "หัวแล่น" เมื่อไหร่
จะแต่งให้แจ่มแจ๋วนะคะ
คิดถึงคุณครูเสมอคะ

แก้วประเสริฐ

11 ธันวาคม 2553 10:59 น. - comment id 1172851


คุณ Gemini58

       ศิษย์รักเรา งานร้อยกรองของไทยนั้น
นำมาจากเราบ้างต่างประเทศบ้างมาประยุกต์
กันจึงทำให้ละมุลละม่อมอ่อนช้อยมาก
กว่าของเจ้าของเดิมเสียอีก ด้วยมีกฏข้อบังคับไว้แต่ละอย่างกัน  หากที่ครูบอกหาก
แต่ละร้อยกรองนั้นเราจับเคล็ดลับจุดสำคัญ
ได้  งานก็จะไม่ยากแต่สิ่งสำคัญคือเราต้อง
เอาใจเราใส่ลงไปในอักษรที่จะใช้ด้วย
ให้ผสานกับทำนองไม่ขัดกันนั่นแหละ
ถึงจะได้กลอนขึ้นมา  ต้องมีความเชื่อมั่น
ต่อตนเองอีกด้วย ยกตัวอย่างเช่นโคลง
นั้น ไม่ต้องคิดมาก ให้จำคำเป็นไว้อย่าง
เดียวเท่านั้น  นอกนั้นเป็นคำตายใช้แทน
เสียงเอก ได้ทั้งสิ้น และเขาห้ามเสียงโท
ต้องวางตามกฏไว้เสมอๆจะใข้คำแทน
ไม่ได้ ก็เท่านั้นเอง ส่วนการเขียนนั้นอยู่
ที่ลีลาแต่ละคนที่ชอบ เช่นเช่นคำผสม
ระหว่างโคลงเก่าๆมาผสานกับคำโคลง
ใหม่ๆ  สำหรับครูนั้นโคลงนั้นเดินตามแนว
ของกลอนแปดเป็นหลัก ส่วนใหญ่แล้ว
จะไม่ใช้คำโบราณและรักษารูปลักษณ์
เอาไว้  โคลงก็เหมือนกลอนแปดคือเขา
จะนับทำนองเป็นหลักไว้ แต่มาสมัยนี้
มาแบบใหม่แต่ก็อนุโลมไว้เอง  เช่น
เขาบังคำสองคำหมายถึงทำนองด้วยนะ
แต่เขาไม่นับทำนอง กลายเป็นสามคำอ่าน
ไปเสีย  เช่นวรรคที่สองนั้นหรือวรรคที่สี่
คือ คำตายนั้น เช่น ประจักษ์แจ้ง อันที่
จริงนั้นหากเอากันจริงๆ ถือว่าผิดฉันทลักษณ์  หากเป็น จักแจ้ง  คำว่าจัก
กับประจักษ์ความหมายเดียวกันนั่นเอง
เป็นต้นจ้า  คำว่า จักเป็นคำโบราณส่วน
คำประจักษ์ เป็นคำสมัยใหม่
     รักศิษย์เรามากเสมอๆ

         แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

11 ธันวาคม 2553 10:42 น. - comment id 1172852


คุณ แก้วประภัสสร

         ครูเองกำลังเพลิดในการเขียนนิยาย
อยู่จ้า  แต่เพื่อมิให้ลืมเลือนก็เขียนทิ้งเอาไว้
เองแหละ  นับวันเขียนไ้ด้ดีขึ้นจริงไม่ใช่ยอ
นก  พยายามคัดเล่นคำเล่นสำนวนไว้บ้างนะ
 สุขภาพครูระยะไม่ดีนัก ผ่ายผอมลงไปมาก
หรือว่าเป็นไปตามวัยกระมัง แต่ช่างเถอะ
ยังๆไงก็เป็นธรรมดาอยู่เองแหละ  ดีนะที่ครู
แค่เพียงโรคเดียวคือแพ้อากาศเท่านั้น ใน
ชีวิตนี้ยังไม่เคยเข้ารพ.ไปนอนสักครั้ง
เดียว จนอายุเข้าไปปูนนี้แล้ว
       รักศิษย์รักเรามากเสมอๆ

       แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

11 ธันวาคม 2553 16:39 น. - comment id 1172853


คุณ เฌอมาลย์

      เจ้าหญิงที่รัก อันที่จริงการเล่นร้อยกรอง
นั้นต้องอยู่ที่คนชอบหากไม่ชอบจะไปฝืน
กัีนไม่ได้หรอก ถึงทำได้ก็ไม่ค่อยจะได้ดีนัก
แต่ต้องแล้วแต่ความชอบของแต่ละคนด้วย
เราชอบคนอื่นไม่ชอบ ถูกใจเราแต่ไม่ถูใจเขา
เป็นต้น  ฉนั้นผมถึงไม่ก้าวร้าวใครว่าผิดหรือ
ถูกนอกจากศิษย์ผมในทำเนียบเท่านั้นเอง
   ผมถึงจะบังคับให้เล่นในแนวทางผม
ที่เขาสมัครใจเอง  ผมมิได้บังคับใครๆ
หรือต้องมาเอาใจผม  จะชมก็ได้ไม่ชม
ก็ได้  ผมจะไม่คำนึงไม่ใช่ผมหยิ่งนะครับ
แต่เป็นนิสัยสันดานผมเองที่ชอบทำตน
เป็นคนสมถะเสมอนั่นเอง มักชอบอยู่
คนเดียวทำคนเดียว เว้นจากทำไม่ได้
นั่นแหละเมื่อจนเกล้าจริงๆก็ต้องขอแรง
เขาครับ   การเขียนโคลง ให้ฉันทลักษณ์
โคลงให้แม่นๆ เฉพาะเสียงโทนั้นจะใช้
แทนไม่ได้เด็ดขาดต้องวางให้ถูกต้อง
หากเกินเขากล่าวไว้คือ เอกเจ็ดโทสี่
นั้นหมายถึงว่าต้องวางในตแหน่งโคลง
ตามฉันทลักษณ์เท่านั้นที่เขาจะนับกัน
จะขาดสิ่งหนึ่งสิ่งใดไม่ได้  แต่จะมาก
ก็ได้แต่น้อยกว่าไม่ได้ครับ และยังมี
ข้อหยุมหยิมอีกเล็กๆน้อยๆเท่านั้น
      โคลงนั้นเขียนดีๆไพเราะมากนะครับ
ยิ่งคนอ่านเป็นด้วยแล้ว ซาบซึ้งกินใจมาก
กลอนแปดนั้นอ่านทำนองและสามารถ
อ่านเป็นขับเสภาได้อีกด้วยครับ
  กลอนต้องเป็นกลอนที่กำหนดไว้ เช่น
กลอนสี่ต้องเป็นสี่ กลอนแปดต้องเป็น
แปด ทั้งหมดนี้รวมทั้งทำนองด้วยนะครับ
ดังที่ผมเขียนแจ้งศิษย์ผมไว้ เจมิไน นั้น
แหละครับ รักเจ้าหญิงมากเสมอๆ

       แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

11 ธันวาคม 2553 10:44 น. - comment id 1172854


คุณ เทียนหยด

         ศิษย์รักครูนอนพักผ่อนให้ฝันดีนะ
ด้วยตอนนี้ครูเองกำลังเพลิดเพลินกับการ
เขียนนิยายอยู่จ้า อีกอย่างหนึ่งด้านนี้ชักจะ
เบื่อๆเสียแล้วล่ะ ด้วยเขียนมามากมายนัก
สุขภาพครูตอนนี้ไม่ค่อยจะดีนัก คือโรคแพ้
อากาศและทานอาหารไม่ค่อยได้ มันเบื่อ
หน่ายไปหมดจ้า รักศิษย์เรามากเสมอๆ

        แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

11 ธันวาคม 2553 10:47 น. - comment id 1172857


คุณ ป๋องฯ

       เรื่องงานแบบนี้จะต้องมีความละมุลละไม
มากแล้วเกี่ยวกับอารมณ์ประกอบเข้าด้วย
แต่ถ้าหากรู้เคล็ดลับแห่งแต่ละร้อยกรอง
จับจุดถูกก็ไม่ยากอะไรหรอก  ผมทิ้งทางนี้
ให้น้อยลงด้วยชักจะเบื่อเสียเลยหันไปแต่ง
นิยายดีกว่าสนุกเพลิดเพลินไปอีกแบบหนึ่ง
รักป๋องมากเสมอ

          แก้วประเสริฐ.

เฌอมาลย์

11 ธันวาคม 2553 11:15 น. - comment id 1172878

เป็นโคลงที่งดงามมากเลยค่ะ
เฌออยากจะลองแต่งบ้าง
แต่เขียนไปนิดนึงก็ลบๆค่ะ อิอิ
ไม่มีความสามมารถมากพออ่ะค่ะ อิอิ
ชอบกลอนแปดมากกว่า

แจ้นเอง

11 ธันวาคม 2553 20:57 น. - comment id 1172932
```
ชอบอ่านโคลงค่ะคุณแก้ว
```

แก้วประเสริฐ

11 ธันวาคม 2553 21:36 น. - comment id 1172937


คุณ แจ้นเอง

      หรือครับ แต่ก่อนนั้นตอนเป็นนักเรียน
มัธยมสมัยก่อนนะครับ ผมชอบโคลงมาก
จนเรียกได้ว่าบ้าโคลงกันเลยล่ะครับ
แต่ทิ้งห่างหายมาสี่สิบกว่าปี ร้อยกรองทั้ง
หมด  แต่ที่ชอบมากที่สุดคือ โคลง และ
กลอนแปดครับ ผมจะศึกษามากที่สุด 
ด้วยชอบความอ่อนหวานไพเราะพลิ้วไหว
อารมณ์ได้ดีกว่าอื่นๆจะมีก็แค่กาพย์ซึ่งแบ่ง
ออกหลายๆกาพย์ผมชอบที่สุดคือกาพย์
ยานี11  และทางครูฝึกสอนก็ได้กำหนด
ไว้ว่า หากจะเล่นก็ให้เล่นได้ดีที่สุดแต่
ไม่ควรเกินสามอย่าง มิฉนั้นจะเกิดการสับสน
จะหาดีสักอย่างไม่ได้  ผมถึงเชื่อฟังนึก
ถึงคำของครูบาอาจารย์ตอนเป็นนักเรียน
ไว้มาถึงปัจจุบันนี้  
       ครั้นมาศึกษาอีกทีตำราหายหมดจึง
ต้องค้นหาเอาเอง ถามคนโน้นบ้าง
คนนี้บ้าง ไปตามเรื่อง เขาก็ดีนะครับ
ช่วยกรุณาให้ความรู้ผมไว้ แต่มันแตกต่าง
ไม่เหมือนกัน จึงต้องหาทางเอาเอง
หาจุดอ่อนจุดแข็งจนได้  หลักครับว่า
หากเรารักใคร  คนนั้นก็จะรักเรา
เมื่อเรารักกลอน กลอนก็ต้องรักเรา
จึงตั้งคำนิยามให้แก่ศิษย์ไว้ว่า
  ควรพยายามฝึก ให้จิตเป็นกลอน กลอน
เป็นจิต รวมตัวเป็นหนึ่งเดียวให้ได้นะ
การเรียนแต่ก็อย่าให้เกินสามอย่าง
ตามคำครูสั่งไว้  จึงพบว่ากลอนแปด ต้อง
เป็นกลอนแปดอันแท้จริงเท่านั้นคือราก
เง่าของร้อยกรองทุกๆชนิด คุณลองสังเกตุ
ซิครับว่า ทุกๆร้อยกรอง แม่แต่เพลงต่างๆ
บทลครไม่ว่า รามเกียรติ์ ขุนช้างขุนแผน
ฯลฯ อะไรก็ตาม  มักจะมาในแนวเดียว
กับกลอนแปดทั้งสิ้น  ดังนั้น เมื่อเริ่มต้น
ใหม่ผมถึงมาฝึกอีกที ในกลอนแปด 
ครั้งแรกผมก็เล่นแปดบ้างเจ็ดบ้างเก้าบ้าง
สลับไปในบทเดียวกัน มารู้ว่านั่นผิดถนัด
เรียกว่ากลอนด้นหรือกลอนตลาดไป จึง
หันทางเดินใหม่ค้นคว้าด้านกลอนแปด
อย่างเดียว  จึงพบว่ากลอนแปดนั้นต้อง
มีแปดคำเท่านั้นรวมการอ่านทำนองด้วย
   คนที่ช่างสังเกตุผมเล่นระยะหลังก็เลย
ถามผมว่า กลอนแปดคืออะไร ผมก็ตอบ
ว่ากลอนต้องแปดคำเท่านั้นรวมทำนอง
ไว้ด้วย คนนั้นคือ กิ่งโศก คนแรกนั่นเอง
ต่อมาเขาก็มาสมัครเป็นศิษย์ผมจนบัดนี้
กลายเป็นผู้สืบสานผมฝ่ายชายและฝ่าย
หญิงตอนนี้มีสองคน ทั้งสองจะฝึกแค่
ไม่เกินสามอย่างตามคำสั่งผมทั้งสิ้น
ได้แก่ช่ออักราลี ศิษย์รุ่นแรกผม ด้วยผม
ไม่รับคนง่ายๆ หากจะรับไม่มีอะไรมาก
แค่มีความจริงใจแค่นั้นพอ ทดลองคือ
การสมัครแค่ส่งเมล์มาเท่านั้น ผมถือว่า
เป็นศิษย์ในทำเนียบอย่างแท้จริง ตอนนี้
ก็มีหลายๆคน หญิงคนที่สองคือ แก้วประภัสสร
ที่จะมาสืบสานงานของผมต่อไปในข้าง
หน้า หากผมตายหรือไม่สามารถจะเขียน
ได้อีกแล้วครับ  อ้าวเพราะรักเลยรำพัน
ให้ฟังเสียยาว คุณชอบโคลงนี้นา อิอิ
     ส่วนโคลงนั้นผมศึกษามามากที่สุด
ด้วยรักมาแต่สมัยก่อนนั้นอยู่แล้ว
การเล่นโคลงนั้นหากเป็นคนเหนือจะได้
เปรียบที่สุด ต้นกำเนิดมาจากล้านนาครับ
 สำหรับ
ผมนะครับแบ่งออกเป็นสามแนวทางกัน
คือ

หนึ่งแนวทางทางกลอนแปด คืออ่านง่ายๆ
ไม่ต้องแปล คนอ่านก็ได้อารมณ์มากกว่า
อย่างอื่นเล่นง่ายๆธรรมดาเท่านั้น
ไม่ต้องมานั่งแปลไทยเป็นไทย หากยิ่ง
ใช้คำโบราณด้วยแล้วซึ่งเขายกเลิกกันไป
หมดแล้วด้วย ยิ่งไปกันใหญ่ เช่น ไป่ ไห่
อะไรอีกแยะๆครับ

สองคือการเล่นคำ หมายถึงการเอาคำ
ยากๆมาผสมผสานกับง่ายๆแบบกลอน
แปดธรรมดาโดยการใช้ศัพท์ที่คนส่วน
ใหญ่จะไม่ค่อยสนใจหรือไม่รู้นั่นเอง

สามการเล่นสำนวนโคลง กลอนแบบนี้
จะใช้สำนวนทั้งของเก่าและใหม่ผสมปน
เป กันไปแต่ไม่ผิดคล้ายๆกับการเล่นคำ

 
     ทั้งสองทางนั้น ไม่ถูกกับนิสัยผมนัก
ด้วยผมชอบแบบง่ายๆได้อารมณ์ จึงเล่น
แบบถนัดๆของผมเอง คือแบบแรกครับ
จะผิดหรือถูกผมไม่สนใจอะไรหรอกผม
ก็เล่นไปตามแบบผม คือ บ้าๆ บอๆ บ๊องส์  
แถมโง่เง่าเต่าตุ่นอีกด้วยครับ ฮ่าๆๆๆคือ
การเล่นวางหลักไม่ค่อยเหมือนใครๆเขา
จึงกลายเป็นคนบ้าๆบอๆบ๊องส์ๆไป อิอิ

อาจจะทำให้คนหมั่นไส้หรือผมก็ยินยอม
รับเสมอ แฮ่ๆๆๆยังกับสุนัขเน๊อะๆๆ
       ตาลายหรือเปล่าล่ะหรือว่าไม่อ่าน
ก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้แต่ว่า รักแจ้นมากเท่านั้น
อิอิ  รักมากๆเสมอ

           แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

12 ธันวาคม 2553 19:36 น. - comment id 1173036


คุณ อินสวน

       ขอบคุณครับผมว่างเว้นทางนี้ไป ด้วย
กำลังสนุกกับการเขียนกึ่งนิยายอยู่ครับเลย
ไม่ค่อยแวะมาทางนี้เลย ขอบคุณมากนะ
ครับที่แวะมาเยี่ยมเยียนครับ ขอบคุณ

         แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

12 ธันวาคม 2553 22:18 น. - comment id 1173042


คุณ  แจ้นเอง

         ได้ยินแค่นี้ผมก็ชื่นใจแล้วล่ะครับที่
ว่าอ่านคนไม่ค่อยผิดเพียงแหย่เล่นนั่นเอง
อันที่จริงนั้น บางครั้งผมตอบเม้นท์ไปก็ดั่ง
สายลมที่หายลับไปเสมอครับ  หากทำให้
จิตใจคุณปวดร้าว ผมยิ่งกว่านั้นอีก ด้วยผม
เองเป็นคนก่อ หากผิดพลาดไปขออภัย
ก็แล้วนะครับ  แต่ผมมักจะตอบทุกๆคอมเม้นท์ หากเขาพิมพ์เป็นสองคอมเม้นท์
ผมก็ตอบทั้งสองแหละครับ ผมให้เกียรติ
แก่ทุกๆคนเสมอมา ตั้งแต่เริ่มเล่นกลอน
ในเวปฯนี้ครับ ทุกๆท่านด้วยเขารักเรา
เราจึงต้องให้เกียรติแก่เขาให้มากๆครับ
แม้แต่ศิษย์ในทำเนียบ ผมก็กำชับไว้
เสมอว่า เขาให้เกียรติเรามาก็ควรจะ
ให้เกียรติแก่เขาด้วยการตอบทุกๆคอมเม้นท์
การตอบรวมนั้นหมายถึงว่า เขาเก่งแล้ว
ดีแล้วเหนือกว่าใครๆ เรานั้นพวกสมัคร
เล่นจะทำเช่นนั้นไม่ได้ ผมมักจะเตือน
เขาเสมอๆ หากคอมเม้นท์ไปแล้วก็ควร
จะติดตามด้วยว่าเป็นอย่างไร บางทีการ
พิมพ์เราอาจจะพลาดเผลอพลั้งไป จะทำ
ให้เขาเสียใจก็ได้  ผมจึงเหมือนคุณแจ้น
นั่นเองที่ติดตามเสมอๆมาทุกๆคอมเม้นท์
ที่ผมไปคอมเม้นท์เขาครับ  นั่นซิผม
เองแสนจะดีใจที่มองคนไม่ผิดพลาดไป
   ตอนนี้นิยายผมไปเริ่มจะออกรสมากขึ้น
ทุกๆทีแล้วนะครับ  แต่เวลาลงจะหัวคะมำ
เท้าชี้ฟ้าหรือเปล่า  ผมเป็นคนประเภท
บ้าๆบอๆ  ชอบให้คนอ่านนึกเดาเอาครับ
 อิอิ  รักแจ้นเสมอครับ

          แก้วประเสริฐ.