เปิดประตูบานเก่าม่านเงาส่อง เห็นละอองแสงพร่างเลือนรางผ่าน ภาพความเหงาลามล่วงสู่ดวงมาน ร่องรอยกาลย้อนมาให้อาลัย รอยรักร้างกลางห้องยามต้องแสง พร่าพรายแห่งอารมณ์ระทมไหม้ กลับมาเยือนยอกย้อนสะท้อนใจ ที่อยู่ลึกภายในออกไหววน
24 พฤศจิกายน 2553 15:10 น. - comment id 1170349
เปิดหน้าต่างด้วยจิ อับนะ
24 พฤศจิกายน 2553 15:11 น. - comment id 1170352
มาส่องนอกหน้าต่าง
24 พฤศจิกายน 2553 15:26 น. - comment id 1170362
แล้วบทอื่นจะมาลอยต่อมะไหร่อะ..ตอนนี้ กะลัง อาลัย..ลอยวน..หุหุ
24 พฤศจิกายน 2553 15:35 น. - comment id 1170369
รอยนี้ จะเป็นแผลเป็นหรือเปล่า สงสัยแผลเป็น จะเป็นรูปหัวใจลางๆ ตามกาลเวลา
24 พฤศจิกายน 2553 16:08 น. - comment id 1170384
หน้าต่างแระ ต่อไป ประตู ลงกลอนด้วยนะ
24 พฤศจิกายน 2553 16:32 น. - comment id 1170402
้เปิดประตู รับแล้ว แกงไม่ต้องออกแรงสะเดาะกลอน อิอิ ...
24 พฤศจิกายน 2553 16:41 น. - comment id 1170409
ไว้เจ้จะเอากระทงมาลอยรอ รอยรักนะคะ อิ ส่งใจไปบอกด้วยน๊า ว่ามีบทต่อไปแล้ว จะได้กลับมาอีกรอบ
24 พฤศจิกายน 2553 19:11 น. - comment id 1170424
สวัสดีคุณก้าว..ที่กล้า ด้วยรอยร้าวรอยรัก..มาพักพบ เห็นรอยลบรอยลา..น้ำตาไหล เป็นรอยร้างรอยเลือนไม่เหมือนใคร? สงสารเธอจับใจ...นะที่รัก .................................................
24 พฤศจิกายน 2553 20:40 น. - comment id 1170439
มาอ่านรอยรักค่ะ งั้นเดี๋ยวมาอ่านต่ออีก
24 พฤศจิกายน 2553 20:49 น. - comment id 1170451
เดี๋ยวมาเมนต์นะคับ
25 พฤศจิกายน 2553 07:55 น. - comment id 1170470
เดินออกจากห้อง แล้วไปค้นพบสิ่งใหม่ๆ ก็จะไม่เหงาแล้วครับ
25 พฤศจิกายน 2553 08:32 น. - comment id 1170474
สงสัยว่าตามหารอยบ่เจอ....
25 พฤศจิกายน 2553 08:42 น. - comment id 1170481
รอยรัก มัก จดจำ ได้เสมอเน้อ....
25 พฤศจิกายน 2553 10:28 น. - comment id 1170505
ใช้เฮรูดรอยยย
25 พฤศจิกายน 2553 12:31 น. - comment id 1170522
สวัสดีค่ะน้องกานต์ เปิดหน้าต่างแล้วนี่นา ใครมาปิดหน้าต่างเนี่ย ตีมือเลย 555น้องสาวคนดี กะยิงระยะไกลเลยอ่ะป่าวปู่กิ่ง ต่อแล้วค่ะ อาลัย ไหววน จนด้วยเกล้าคุณนักสืบฯ แบบข้ามขั้นตอนค่ะ เป็นรอย ไม่มีแผลน้องเฌอ หน้าต่างแล้ว ประตูแล้ว ลงกลอนแล้วด้วยแกงฯ ปิดประตู ขังเดี่ยว กิกิพี่แก้วฯ ส่งใจไปแล้ว พี่แก้วอยู่ไหน มารับด่วนคุณบูมฯ กลอนเพราะ ขอบคุณค่ะพี่ช่ออักษราลี ขอบคุณค่ะคุณวิทย์ ขอบคุณค่ะคุณพจนา ForLife ขอบคุณค่ะคุณลุงจุด แล้วลุงจุดเจอแล้วเหรอน้องรี มาได้ไงนี่idaho ขอบคุณค่ะ อย่าหลั่งน้ำตาเลยนะหัวใจ.. อย่าได้หวั่นไหวในรอยหมอง ฉันจะยื่นมือรับประคับประคอง ให้รักเราพ้องคอยผูกพัน (อันเนี้ยอยากเขียน) ขอบคุณค่ะ
25 พฤศจิกายน 2553 16:02 น. - comment id 1170528
เป็นรอยรัก รอยร้าง อยู่กลางห้อง และจับต้อง อารมณ์ จนตรมไหม้ เมื่อรักร่วง แรมร้าง เขาห่างไกล เหลือเพียง รอยอาลัย ไว้ให้ครวญ
25 พฤศจิกายน 2553 21:27 น. - comment id 1170570
เห็นเป็นรอยเลย ก็เล่นไหววนอยู่ที่เก่านี่นา อิอิ
26 พฤศจิกายน 2553 11:43 น. - comment id 1170678
เอายางลบมากะว่าจะลบรอยรัก.. มะรู้ทันป่าว อิอิ สุขอย่าได้สร่าง
26 พฤศจิกายน 2553 15:41 น. - comment id 1170696
ดีจร้า...อาคุงก้าว...นพพร... วนไม่ไหว...แว้ววววว...อิอิ นึกถึงเพลง ประตู พี่ป้างไว้...นา... ดึงกลอนมาเขียนโหน่ยเน้อ... ได้จร้า... เปิดประตูบานเก่าม่านเงาส่อง เห็นละอองแสงพร่างเลือนรางผ่าน ภาพความเหงาลามล่วงสู่ดวงมาน ร่องรอยกาลย้อนมาให้อาลัย รอยรักร้างกลางห้องยามต้องแสง พร่าพรายแห่งอารมณ์ระทมไหม้ กลับมาเยือนยอกย้อนสะท้อนใจ ที่อยู่ลึกภายในออกไหววน รอยร้าวนั้น มันคล้าย ปลายคมมีด คอยกรายกรีด ปลายเชือด เลือดรินล้น คลั่งในอก ฟกช้ำ ระกำจน คุดคู้ทน กอดเข่า นอนเศร้าครวญ ตามองแสง แห่งรัก รอยระทม แสงมันคม บาดย้ำ ยิ่งกำสรวล รักอกร้าว หนาวจิต พินิจทวน ไยกลับหวน เห็นภาพ จนตราบนาน อยากลืมรอย รักลอย ไม่คล้อยกลับ ลืมจิตดับ กับห้วง ดวงไฟผลาญ ไยมิพ้น ทนช้ำ จำห้วงวาร รักรอยมาร ภาพทุกข์ ขลุกฤทัย เพียงหอห้วง ดวงมาน วุ่นพล่านคิด สุดที่จิต จะปราม ห้ามหวั่นไหว ห้ามไม่ขุด หยุดหยั่ง เกินชั่งใจ ห้ามอย่างไร ยิ่งหม่น ต้องทนมัน รอยรักหลอน ซ่อนจิต ติดเป็นแถว กำแพงแนว นิ่งดัก รักโศกศัลย์ กำบังรัก ชักภาพ เป็นบาปกัน เป็นเพลิงกั้น กักขวาง ทางรักเดิน หม่นไหม้เกรียมแย่เรยยย...อิอิ
26 พฤศจิกายน 2553 19:12 น. - comment id 1170737
20/ ขอไข่นะคะพี่ก้าว นานๆมาที
26 พฤศจิกายน 2553 20:20 น. - comment id 1170746
สงสัยโดนกดดันมาก ได้แค่2 บท อิอิ