อยากกลับไปหา..อยากไปเห็น ถึงผู้เป็นหัวใจและความหวัง เพื่อครวญเพลงผ่าวแผ่วให้แว่วฟัง ในโอบห้อมล้อมขังของความรัก ผ่านแนวรั้วลมเร่อันเสรี บนแผนที่ไร้ผู้ซึ่งรู้จัก จะบรรเลงกวีหวานเนิ่นนานนัก ให้สมกับค่ารักที่พักพิง โน่น! ม้านั่งสีขาวใต้ราวฟ้า นั่น! ฝูงปลาตัวน้อยผู้อ้อยอิ่ง นี่! ดอกหญ้ากวัดไกวไหวระวิง นู่น! ฝักต้อยติ่งและชิงช้า จะวาดจักรวาลมากำนัล ตราบที่ยังมีฉันให้ฝันหา จะขอเป็น เทพนิยายประกายตา ทดแทนปรารถนา จินตนาการ แลกกับรอยยิ้ม..เสียงหัวเราะ มากุมเกาะวันวัยให้ไหวหวาน ท่ามสายลม แพรหมอก ดอกไม้บาน ให้อวลกลิ่นแนบกาลนานนิรันดร์ จะกล่อมเจ้า..ผู้เขลากลัว คืนที่ฟ้าหม่นมัวไร้สีสัน ให้ทิวา-ราตรีไม่เงียบงัน แทนวันที่ไม่มีฉัน...เธอฝันดี
22 พฤศจิกายน 2553 22:00 น. - comment id 1170201
มารับบทกล่อมก่อนนอนค่ะ..ดูวังเวงนะคะ อิอิ ฝันดีค่ะ
22 พฤศจิกายน 2553 22:21 น. - comment id 1170204
สวัสดีค่ะ คุณเฌอมาลย์ ไม่รู้ทำไมเหมือนกันค่ะ พักนี้เขียนกลอนทีไรแล้วดูวังเวงทุกที เลยลดความน่ากลัวโดยการเปลี่ยนภาพ และใส่สีใหม่ค่ะ แห่ะๆ ฝันดีเช่นกันนะคะ
22 พฤศจิกายน 2553 22:39 น. - comment id 1170208
แบบนี้ค่อยฝันดีแน่ อิอิ
23 พฤศจิกายน 2553 12:00 น. - comment id 1170236
แซมชอบมากๆเลยค่ะ กลอนบทนี้.. (และอีกหลายๆ บทที่คุณปาลินเขียน...) ขอให้มีความสุขทุกๆวันนะคะ.. แซมค่ะ
25 พฤศจิกายน 2553 20:46 น. - comment id 1170558
สวัสดีค่ะ คุณเฌอมาลย์ ขอให้คืนนี้เป็นอีกคืนที่คุณฝันดีนะคะ สวัสดีค่ะ คุณแซม (สาวเจ้าเสน่ห์) ขอให้มีความสุขเช่นกันนะคะ