ลุงคนหนึ่ง เคยคุย สนุกสนาน เช้าทำทาน ยิ้มแย้มและแจ่มใส ไม่รู้ว่าเขาเสื้อแดงอยู่ร่ำไป พอมีมอบก็เข้าไปหระชุมกัน ผ้ามัดโพกหัวไว้ ใจเขาสู้ ไปทุกครั้งชูความหมายเฝ้าเสกสันต์ ลุงคนนั้นได้ยินระเบิดตกใจพลัน ก็คงเห็นแขนขากระเด็นพลันกระดอนไป ด้วยจิตใจอ่อนแอ ตื่นระหนก ทำให้วิตกแปรผันและหวั่นไหว กลัวคนไทยฆ่ากันเอง จิตผันไป กลายเป็นไร้งานทำเพราะจิตเลือน ไม่ใส่เสื้อ กางเกงลิ่ง..สิ่งสุดท้าย ลืมทุกสิ่งที่เคยทำกลายไม่เหมือน ขอคนทานข้างมุมถนนไม่แชเชือน เห็นใจกว่าเอื้อนเอ่ยน้ำตาแทบไหลมา นั่งขอเงินทุกคน ที่เห็นหน้า หากเราผ่านก็เห็นใจ หากได้เห็นหา นึกว่ากลายจะเป็นเสียใตและคนบ้า แต่ในตานั้นมีแต่นักสู้อยู่ในตัว มาวันนึงพึงได้ต้องฉุกคิด เดินผ่านคิด ขอมองให้เห็น ว่าท่านกลัว เมื่อมองตาลุงเอ่ยปากอย่าฆ่ากันให้มืดมัว อย่าฆ่ากันเองอีกได้ไหม ลุงขอที จากคนดีกลายเป็น...คนอื่นนั้นว่าบ้า แต่ในตาไม่ใช่ ใครอยากหนี จากคนมีสติ กลายเป็นไม่มีใตขอบอกที ลุงคนนี้ ยังรู้ตัวรักษาทัน... แต่ไม่มีใครไปสนใจกันหมดแล้ว ลูกหลานเพื่อนสนิทแจวไม่มองหน้า ปล่อยให้ลุงคนนี้มีแต่คราบน้ำตามา ใช่ว่าบ้า แต่ใจของลุงนั้นโอบอ้อมและอารี..................... ขอให้ลุงคนนี้มีสติบ้างนะคะ ไม่อยากให้ลุงคนนี้เป็นแย่งนี้อีก ใครกันทำให้ลุงเป็นอย่างนี้ คงต้องหนักมากเลย ขอให้ลุงกลับตังเดืเถิดซซซซซซซซซซซซซซ การทีจะทำทาน เวลาเดินผ่าน ลุงก้ขอเงิน ....อยากให้มีสติ อได้อะรเป็นขอม
ทรายกะทะเล 22 พ.ย. 2553 09:03 น. - ID 138014 
833
1
0
22 พฤศจิกายน 2553 13:19 น. - comment id 1170132
เศร้าๆ
22 พฤศจิกายน 2553 20:17 น. - comment id 1170180
สวัสดีครับคุณทรายกะทะเล กลอนมีความหมายมากนะคับชื่นชม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
