..ความจริง อยากเขียนข้อความด้วย แต่กลัวมันจะยาวมากไป เพราะ กลอนวันนี้ ..ค่อนข้างจะยาวมาก อ่านกลอน..ดีกว่าเน๊าะ ******************************************** เขียนเมื่อ 13/04/02, 07.42 น. ..จรดปากกาลงบนกระดาษ แล้ววาดตัวหนังสือ..ด้วยมือฉัน บรรจงเขียนถ้อยคำ..สารพัน ความเป็นจริงในทุกวัน..ที่พบเจอ ..เรียงร้อยถ้อยที่ความรู้สึก ลงบันทึก..ปิดปกความฝันเพ้อ ตกแต่งอารมณ์..ด้วยคม คำละเมอ อ่านแล้วไม่ยิ้มเก้อ..ก็พอใจ ..บางข้อความ..บ้างทดแทน ส่วนที่ขาดแคลน..อาจเติมต่อขึ้นใหม่ ปะตะเข็บความรู้สึก..ส่วนที่ขาดหายไป ชดเชยได้แค่ไหน..หัวใจจะพิสูจน์เอง ..ถ้าเหงา..จะใช้สีสันอะไรแต้ม แกมฟ้าใส-ใส..คงใช่อารมณ์สีเก่ง ถ้าคิดถึง..จะใช้สีไหนป้ายละเลง คงต้องค้นหาด้วยตัวเอง..แล้วสิเรา ..เพราะบันทึก..ไม่ได้กำหนดเวลา ในสมุดตรงหน้า..จึงอาจมีบ้าง -ที่เขียนถึงเรื่องเก่า แต่นั่น...ฉันเข้าใจแล้วว่า คือ เงา จะใช้มันเพียงเพื่อทบทวนเรื่องราวดี-ดี...เท่านั้นพอ ..ย่อหน้าสุดท้ายของตัวหนังสือ คือถ้อยคำจากเรื่องราว..ที่ไม่เคยท้อ เป็นความผูกพัน...ฉันจึงเว้นที่ว่างไว้มากพอ เพื่อเขียนสิ่งที่ใจร้องขอ..และเฝ้ารอความเป็นไป ..บันทึกด้วยสรรพนาม....เธอ - ฉัน รวมไปถึง ความฝัน..ที่ร่วมกันวาดไว้ ฉันจึงมักจะปิดบันทึก ด้วยรอยยิ้ม -ทุกครั้งไป พร้อม-พร้อมกับหัวใจ........ที่ยิ่งจะผูกพัน *********************************************************** .. อยากอ่านข้อความที่ผมเขียนไหม.. บอกนะ .. แล้วจะเอามาลงพร้อมกลอนสั้น ๆ ซักบท ..คิดถึงทุกคนครับผม ^__^
13 เมษายน 2545 17:19 น. - comment id 45496
สิ่งที่ดึงดูดให้เสี้ยวเข้ามาอ่านผลงานของผู้ชายคนเดิม ก็คือ ความคิดที่พี่แฝงเข้ามาในข้อความของพี่ .........นั่นแหละค่ะ
13 เมษายน 2545 17:41 น. - comment id 45499
..ย่อหน้าสุดท้ายของตัวหนังสือ คือถ้อยคำจากเรื่องราว..ที่ไม่เคยท้อ เป็นความผูกพัน...ฉันจึงเว้นที่ว่างไว้มากพอ เพื่อเขียนสิ่งที่ใจร้องขอ..และเฝ้ารอความเป็นไป ชอบบทนี้มากเลยล่ะ
14 เมษายน 2545 08:32 น. - comment id 45533
ชอบมากค่ะ ตรงกับตัวมากเลย