วรรษาสายสุหร่ายปลิวละลิ่วร่วง จะลาสรวงสู่พื้นคืนไฉน สะอื้นเสียงเผดียงคำระกำใจ นภาลัยร้าวอกสะทกครวญ เสียงคระครืนครืนอึกกะทึกก้อง เสียงฟ้าร้องรานใจร่ำไห้หวน เสียงฟ้าครางว้างเหงาเศร้ารัญจวน เสียงฟ้าป่วนแปลบจิตคิดคะนึง คิดครั้งเคยเชยชิดชื่นคืนวันก่อน แล้วจำจรจากไกลใจคิดถึง เคยสวมสอดกอดโฉมประโลมคลึง กลับถูกดึงด้วยกาลให้ผ่านไป วรรษาสายสุหร่ายหล่นเป็นฝนหลั่ง เทียมชลคั่งคลอเนตรพี่ไฉน เสียงฟ้าร้องก้องพื้นสะอื้นไกล ฤๅเท่าใจพี่ช้ำพร่ำถึงนวล
แสนภูฟ้า 4 พ.ย. 2553 12:39 น. - ID 137749 
989
4
0
4 พฤศจิกายน 2553 16:32 น. - comment id 1166623
แวะมาอ่านกลอนเศร้าค่ะ....
4 พฤศจิกายน 2553 16:48 น. - comment id 1166633
เศร้าแทนครับ อิอิ ขอบคุณมากครับ คุณแสนภูฟ้า
5 พฤศจิกายน 2553 04:40 น. - comment id 1166672
สวัสดีคะ คุณแสนภูฟ้า โห...เพราะคะ ชื่นชมจากใจจริง
6 พฤศจิกายน 2553 20:44 น. - comment id 1167075
14 พฤศจิกายน 2553 12:17 น. - comment id 1168976
ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่เข้ามาเยี่ยมครับ งานยุ่ง งานเยอะ เดินทางบ่อย ๆ เข้ามาตอบช้า ต้องขอโทษด้วยนะครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
