ปลายดอย...แม่สลอง(2)

อินสวน

     ณ ราตรีหนาวลมโสมกระจ่าง
นอกหน้าต่างอ้างว้างทางลมหวน
หอมหมื่นลี้โชยไกลให้รัญจวน
ใจปั่นป่วนครวญร่ำในค่ำคืน
	     แม่สลองหนาวเนื้อลมเหนือต้อง
ใจลอยล่องถึงใครไม่อาจฝืน
มองดาวตกสะทกกอดอกยืน
จะขัดขืนข่มใจอย่างไรกัน
	     เห็นหลายคนรุมล้อมตะล่อมร้าน
มีเตาถ่านใครผ่านต้องรีบหัน
ข้าวปุ๊กงาผิงไฟรสหวานมัน
ขายสิบบาทต่ออันเร่เข้ามา
	     เสียงเพลงแผ่วแว่วหวานตำนานรัก
นักท่องเที่ยวทายทักด้วยหรรษา
ใต้โคมจีนอร่ามงามแปลกตา
บ้างจิบชาบ้างจิบไวน์ได้อารมณ์
	    ถึงสี่ทุ่มแยกย้ายสลายกลุ่ม
หัวอกหนุ่มสั่นไหวน้ำลายขม
นั่งจิบไวน์ปล่อยใจล่องสายลม
ไปพรอดพรมโลมเล้าลุ่มเจ้าพระยา
	คิดถึงนะคนดีสุดที่รัก
อยากหนุนตักออดอ้อนก่อนอุษา
อยากชิดเชยเกยคางข้างกายา
จวบจนฟ้ารุ่งสางสว่างวัน
	     ตื่นจากฝันเร็วพลันเช้าวันใหม่
สูดอากาศสดใสกลิ่นไอฝัน
วิ่งขึ้นภูบูชาสิ่งสำคัญ
บรมธาตุยึดมั่นบันดาลดล
	     ตะวันขึ้นขอบฟ้าอรุณสวัสดิ์
จิบน้ำชาตามนัดข้างถนน
ร้านสะอาดปลอดภัยไร้กังวล
เบเกอรี่ อร่อยล้นจนติดใจ
	     ก่อนล่ำลาอาลัยสลักจิต
ปิยะมิตรไมตรีที่ฝากไว้
แม้วิถีแตกต่างและห่างไกล
แต่น้ำใจซาบซึ้งคงตรึงตรา