การพลัดพราก
ยายอวบ
มาวันนี้ ที่เจอ เธออีกครั้ง
ยิ้มสมหวัง ปรากฎ สุขสดใส
อยากจะเอ่ย เผยวจี จากดวงใจ
ว่าห่วงใย ห่วงหา ยังอาทร
กับแปดปี ที่ผ่าน พาผกผัน
ความรักนั่น ยังอยู่ ยากถอดถอน
แค่สบตา พาใจ ให้อาวรณ์
ว่าอยากอ้อน สืบสาน ขานคำนั้น
ความเจ็บปวด รวดร้าว ร้ายยิ่งนัก
สุดจะหัก ห้ามใจ ให้ไหวหวั่น
หยดน้ำตา พาหยาด มิคาดคั้น
ด้วยถูกบั่น จากรัก ที่รอคอย
เขามีคู่ ชู้ชื่น ไม่ขื่นขม
ฉันตรอมตรม แพ้พ่าย เป็นฝ่ายถอย
วันเดือนปี ที่เคลื่อน พาเลื่อนลอย
ใจดวงน้อย ชอกช้ำ เกินคร่ำครวญ
ขอเป็นเพื่อน เตือนจิต ให้คิดถึง
ความตราตรึง แต่ก่อน เมื่อย้อนหวน
ไม่มีสิทธิ์ สร้างฝัน เฝ้ารัญจวน
ไม่เชื้อชวน ให้มาก ลำบากใจ